FurkaN
29.10.2008, 18:00
Bazi sozler insani ucuruma goturur!
Insan konusurken kullandigi sozlere dikkat etmeli, imana aykiri sozlerle dilini ve kalbini kirletmemelidir. Allah korusun bilmeden imanimizi kaybedebiliriz.
Iman, kisiyi butun varligin tek sahibi Allah'a muhatap kilmasi ve O'na baglamasi itibariyla, insana huzur ve seref veren buyuk bir guc merkezidir. Cunku iman sayesinde insan Yaratici'sina baglanir. Bu sayede insan, iman ile insanda gorunen Ilahî sanatlari ve Cenab-i Hakk'in isimlerinin nakislari itibariyla kiymet kazanir. Inancsizlik ise o bagi koparir. Insanin Rabb'iyle arasindaki bag kopunca, Allah'in insan uzerindeki sanati gizlenir.
Insan cok zayif ve aciz bir varliktir. Kendisinin veya baskalarinin basina gelen musibetlerde cogu zaman bir sey yapamaz. Bu musibetler, imansizlari veya imani zayif olan kimseleri asiri derecede sIkintiya sokar, huzursuz eder. Fakat huzursuz olmakla elinden de hicbir sey gelmez.
Imani elde eden bir mumin ise her seyde Ilahî rahmetin izini, ozunu gorur. Her seyde O'nun hikmetini, adaletinin guzelligini musahede eder, tam bir teslimiyet ve riza ile Rabb'inden gelen musibetleri teslimiyetle karsilar. Hayatin zorluklari karsisinda direncli olur. Boyle kimseler, cesitli musibetlere maruz kalanlara karsi Cenab-i Hakk'in merhametinden daha cok sefkat gostermez ki, elem ve azap ceksinler. Boylece sadece ahiret hayatinda degil, dunya hayatini dahi saadet icerisinde gecirirler. Ayrica imanin insana kazandirdigi en muhim fayda, insani nefsin ve seytanin vesveselerine kapilmadan huzurlu bir sekilde kabre imanli olarak goturmesidir. Bu sekilde insan hem bu dunya hem de ote dunya saadetini elde eder.
AGZIMIZDAN CIKAN SOZLERE DIKKAT!
Bu sekilde imani elde ettikten sonra onemli bir asama da imani muhafaza etmek, korumak; yipranmasina, zayiflamasina, herhangi bir tehlikeye maruz kalmamasina calismaktir. Inanan bir insan her konuda oldugu gibi, imanî meselelerde de agizdan cikan sozlere dikkat etmeli, imana aykiri sozlerle dilini kirletmemelidir. Sayet umursamaz bir bicimde, dikkat etmeden, sozun nereye vardigini, nasil bir sonuc doguracagini dusunmeden imana aykiri sozleri soylerse, Allah korusun imanini kaybedebilir.
Boyle bir hataya dusmemek icin akilli, dikkatli ve titiz davranirken, hatasinin farkina varir varmaz da, hemen tedbirini almali, bir an once tovbe istigfar etmeli, imanini yenilemeli, kelime-i sahadet getirerek taze bir imanla yeniden hayata baslamalidir.
Simdi imana aykiri dusen, imana zarar veren, imanli hayati zedeleyen bazi sozlere dikkat cekelim.
"ALLAH BABA KIZAR!"
Allah'a baba ve ogul isnadi yapilmaz, caiz de degildir, mumkun de degildir. Boyle bir sozu, bir Musluman soylememelidir. Cunku mesele dogrudan dogruya Allah'in birligi ile alakalidir. Bir kere butun babalari ve ogullari, erkekleri ve kizlari yaratan Allah'tir. Yaratici, yaratilan olamaz. Islamî deyimle Halik, mahluk olmaz. Boyle bir sozu ve inanci kesin olarak Kur'an reddeder. Hepimizin bildigi Ihlas Suresi'nde, "Lem yelid velem yûled" diyoruz. Bunun anlami, "O dogurmamis ve dogurulmamistir" demektir. Yani, doganlar ve dogurulanlar Yaratici ve Allah olamaz.
Yabanci filmlerdeki sozler oldugu gibi tercume ederek soylendigi ve bazi eski Turk filmlerinde dusunulmeden bilincsizce kullanildigi icin bu batil inanc ve ifade, dilimize bu filmler kanaliyla gecmistir. Boyle bir sozu soylemek dogru degildir.
"KADER UTANSIN.. KAHPE KADER!"
Kaderi suclayan o kadar soz var ki, saymakla bitmez. Kendine soz geciremeyen, kadere tas atar. Kimseyi suclayamayan, kaderi taslar. Karsisindakine gucu yetmeyen kadere yuklenir. Boyle bir kor dovusudur gider. Kime vurdugunu bilemez, vurdugu yeri goremez, rastgele hucum eder. Beceriksizligini, tembelligini ve bilgisizligini kendi ustune almaz, eline gecen tasi kadere firlatir, durur. "Kader utansin" der. Kader ne yapmis ki utansin, kaderin utanacagi neyi vardir? Gercekten utanmasi gereken birisi varsa, o da kisinin kendisidir aslinda.
Kader bir suc islememis, bir hata yapmamis, bir yanlisa girmemistir. Sucu isleyen, hatayi yapan, yanlisa giren kisinin kendisi; neden kader hatali olsun? Gecen zaman icinde daha buyuk bir kayba ugramis, daha buyuk bir zarar etmis, daha buyuk bir belaya carpilmissa, kadere olan kizginliginin dozunu biraz daha artirir.
Bu sefer agzindan cikani kulagi duymaz halde, soyledigi sozlerin nerelere vardigini dusunmez bicimde, acar agzini, yumar gozunu, Allah muhafaza "kahpe kader" deyiverir. Bu sozler insani o kadar bosluga atar, o kadar ucuruma surukler ve o kadar sert bir duvara toslatir ki, insani iman dairesinden cikarabilir…
Bu gereksiz ve yersiz sozlerin hicbirinin bir Musluman'in agzindan cikmamasi lazim… Inanan bir insanin boyle sozleri soylememesi gerekir. Soylenmemesi bir tarafa, bu sozlere karsi tavir koymali, boyle sozlerin toplumda barinmasina, tutunmasina meydan vermemelidir.
"SENINLE CENNET'E BILE GIRMEM!"
Karsisindakine o kadar kizmis, o kadar ofkelenmis, o kadar icerlemis, o kadar kin ve nefret duymus ki, Cennet'te bile onunla birlikte olmak istemiyor. Bu durumdaki ve bu kanaatteki bir kisiye "Cennet'e girmen kesinlesse, fakat su kisiyle girmen gerekir, baska turlu girmen mumkun degil" dense, sozunun nereye gittigini bile dusunmeden, "Allah korusun, onunla mi, asla, Allah yazdiysa bozsun" gibi sozleri bile sarf edebilir. Hatta, "Eger Allah bana su kisiyle Cennet'e girmeyi emretse, girmem" diyecek kadar, hic hesap kitap etmeden Allah'in emrine bile karsi gelmeyi goze alabilir.
Cennet, Allah'in rahmetinin tecelli ettigi bir yer, her turlu nimetinin bolca bulundugu bir alem, alti iman ruknunden ahirete imanin bir parcasi ve bir ahiret yurdu…
Cennet ve ebedi hayat ve sonsuz saadet Cenab-i Hakkin mu'min kullarina sirf bir hediyesi, ikrami ve ozel bir oduludur. Bu odulu reddetmek, bir dostunuzun verdigi bir hediyeyi reddetmek gibi degildir, oyle dusunulmez. Bu, Allah'a isyandir, Allah'a baskaldirmak, Allah'a karsi gelmektir, Allah'in rahmetini reddetmektir.
Cunku Rabbimiz mu'min kullarini Cennet'e davet ediyor ve buyuruyor ki: "Allah, sizi izniyle Cennet'e ve bagislanmaya cagiriyor." (Bakara, 2/221)
Bu ve bunun gibi pek cok ayette yapilan Allah'in davetini sirt cevirir bir anlamda, ileri geri konusarak, bilir bilmez laf ederek "Onunla Cennet'e bile gitmem" sozlerini sarf etmek, insani cok buyuk kayiplara surukler. Gerci kisi, "Ben bu sozu bahsini ettiginiz manada kullanmiyorum" dese de bir muminin agzindan boylesi ifadeler cikmamali.
"OKUZ ALEYHISSELAM!"
Kotu bir kimseye -hasa- "okuz aleyhisselam" demek, insani ucuruma goturebilecek sozlerden biridir.
Aleyhisselam, "Allah'in selami uzerine olsun" anlaminda bir selam ve saygi ifadesidir. Dinî literaturde peygamberlerin adini soyledikten sonra "aleyhisselam" derken, Peygamber Efendimiz icin "aleyhissalatu vesselam" veya "sallallahu aleyhi ve sellem" deriz.
"Aleyhisselam" ifadesi peygamberler icin kullanilir. Bu soz birakin bir hayvan icin, peygamberlerin disinda hicbir insan icin dahi soylenmez. Cunku peygamberler, Allah tarafindan ozel olarak gorevlendirilmis Allah'in elcilerdir. Peygamberler, insanligin en yuce ve en yuksek mertebesinde bulunan insanlardir.
Bunun icindir ki, bir mumin, peygamberlerin adini soylerken, onlardan bahsederken, onlari anlatirken kullanmis oldugu saygili ifadeleri ne bir insan icin, ne de bir hayvan icin kullanmamali. Hele hele bir hakaret anlami tasiyan "okuz" lafiyla birlikte hicbir zaman kullanma curetinde bulunmamali.
"Kim bana, iki çene ve apış arası mevzuunda söz verir kefil olursa,
ben de ona cennet için kefil olurum."
[Hadis-i Serif - Buhârî, Rikak, 23]
Allah hepimizi Peygamberimiz (s.a.v)'in kefilligine nasip etsin...
AMİN!
Insan konusurken kullandigi sozlere dikkat etmeli, imana aykiri sozlerle dilini ve kalbini kirletmemelidir. Allah korusun bilmeden imanimizi kaybedebiliriz.
Iman, kisiyi butun varligin tek sahibi Allah'a muhatap kilmasi ve O'na baglamasi itibariyla, insana huzur ve seref veren buyuk bir guc merkezidir. Cunku iman sayesinde insan Yaratici'sina baglanir. Bu sayede insan, iman ile insanda gorunen Ilahî sanatlari ve Cenab-i Hakk'in isimlerinin nakislari itibariyla kiymet kazanir. Inancsizlik ise o bagi koparir. Insanin Rabb'iyle arasindaki bag kopunca, Allah'in insan uzerindeki sanati gizlenir.
Insan cok zayif ve aciz bir varliktir. Kendisinin veya baskalarinin basina gelen musibetlerde cogu zaman bir sey yapamaz. Bu musibetler, imansizlari veya imani zayif olan kimseleri asiri derecede sIkintiya sokar, huzursuz eder. Fakat huzursuz olmakla elinden de hicbir sey gelmez.
Imani elde eden bir mumin ise her seyde Ilahî rahmetin izini, ozunu gorur. Her seyde O'nun hikmetini, adaletinin guzelligini musahede eder, tam bir teslimiyet ve riza ile Rabb'inden gelen musibetleri teslimiyetle karsilar. Hayatin zorluklari karsisinda direncli olur. Boyle kimseler, cesitli musibetlere maruz kalanlara karsi Cenab-i Hakk'in merhametinden daha cok sefkat gostermez ki, elem ve azap ceksinler. Boylece sadece ahiret hayatinda degil, dunya hayatini dahi saadet icerisinde gecirirler. Ayrica imanin insana kazandirdigi en muhim fayda, insani nefsin ve seytanin vesveselerine kapilmadan huzurlu bir sekilde kabre imanli olarak goturmesidir. Bu sekilde insan hem bu dunya hem de ote dunya saadetini elde eder.
AGZIMIZDAN CIKAN SOZLERE DIKKAT!
Bu sekilde imani elde ettikten sonra onemli bir asama da imani muhafaza etmek, korumak; yipranmasina, zayiflamasina, herhangi bir tehlikeye maruz kalmamasina calismaktir. Inanan bir insan her konuda oldugu gibi, imanî meselelerde de agizdan cikan sozlere dikkat etmeli, imana aykiri sozlerle dilini kirletmemelidir. Sayet umursamaz bir bicimde, dikkat etmeden, sozun nereye vardigini, nasil bir sonuc doguracagini dusunmeden imana aykiri sozleri soylerse, Allah korusun imanini kaybedebilir.
Boyle bir hataya dusmemek icin akilli, dikkatli ve titiz davranirken, hatasinin farkina varir varmaz da, hemen tedbirini almali, bir an once tovbe istigfar etmeli, imanini yenilemeli, kelime-i sahadet getirerek taze bir imanla yeniden hayata baslamalidir.
Simdi imana aykiri dusen, imana zarar veren, imanli hayati zedeleyen bazi sozlere dikkat cekelim.
"ALLAH BABA KIZAR!"
Allah'a baba ve ogul isnadi yapilmaz, caiz de degildir, mumkun de degildir. Boyle bir sozu, bir Musluman soylememelidir. Cunku mesele dogrudan dogruya Allah'in birligi ile alakalidir. Bir kere butun babalari ve ogullari, erkekleri ve kizlari yaratan Allah'tir. Yaratici, yaratilan olamaz. Islamî deyimle Halik, mahluk olmaz. Boyle bir sozu ve inanci kesin olarak Kur'an reddeder. Hepimizin bildigi Ihlas Suresi'nde, "Lem yelid velem yûled" diyoruz. Bunun anlami, "O dogurmamis ve dogurulmamistir" demektir. Yani, doganlar ve dogurulanlar Yaratici ve Allah olamaz.
Yabanci filmlerdeki sozler oldugu gibi tercume ederek soylendigi ve bazi eski Turk filmlerinde dusunulmeden bilincsizce kullanildigi icin bu batil inanc ve ifade, dilimize bu filmler kanaliyla gecmistir. Boyle bir sozu soylemek dogru degildir.
"KADER UTANSIN.. KAHPE KADER!"
Kaderi suclayan o kadar soz var ki, saymakla bitmez. Kendine soz geciremeyen, kadere tas atar. Kimseyi suclayamayan, kaderi taslar. Karsisindakine gucu yetmeyen kadere yuklenir. Boyle bir kor dovusudur gider. Kime vurdugunu bilemez, vurdugu yeri goremez, rastgele hucum eder. Beceriksizligini, tembelligini ve bilgisizligini kendi ustune almaz, eline gecen tasi kadere firlatir, durur. "Kader utansin" der. Kader ne yapmis ki utansin, kaderin utanacagi neyi vardir? Gercekten utanmasi gereken birisi varsa, o da kisinin kendisidir aslinda.
Kader bir suc islememis, bir hata yapmamis, bir yanlisa girmemistir. Sucu isleyen, hatayi yapan, yanlisa giren kisinin kendisi; neden kader hatali olsun? Gecen zaman icinde daha buyuk bir kayba ugramis, daha buyuk bir zarar etmis, daha buyuk bir belaya carpilmissa, kadere olan kizginliginin dozunu biraz daha artirir.
Bu sefer agzindan cikani kulagi duymaz halde, soyledigi sozlerin nerelere vardigini dusunmez bicimde, acar agzini, yumar gozunu, Allah muhafaza "kahpe kader" deyiverir. Bu sozler insani o kadar bosluga atar, o kadar ucuruma surukler ve o kadar sert bir duvara toslatir ki, insani iman dairesinden cikarabilir…
Bu gereksiz ve yersiz sozlerin hicbirinin bir Musluman'in agzindan cikmamasi lazim… Inanan bir insanin boyle sozleri soylememesi gerekir. Soylenmemesi bir tarafa, bu sozlere karsi tavir koymali, boyle sozlerin toplumda barinmasina, tutunmasina meydan vermemelidir.
"SENINLE CENNET'E BILE GIRMEM!"
Karsisindakine o kadar kizmis, o kadar ofkelenmis, o kadar icerlemis, o kadar kin ve nefret duymus ki, Cennet'te bile onunla birlikte olmak istemiyor. Bu durumdaki ve bu kanaatteki bir kisiye "Cennet'e girmen kesinlesse, fakat su kisiyle girmen gerekir, baska turlu girmen mumkun degil" dense, sozunun nereye gittigini bile dusunmeden, "Allah korusun, onunla mi, asla, Allah yazdiysa bozsun" gibi sozleri bile sarf edebilir. Hatta, "Eger Allah bana su kisiyle Cennet'e girmeyi emretse, girmem" diyecek kadar, hic hesap kitap etmeden Allah'in emrine bile karsi gelmeyi goze alabilir.
Cennet, Allah'in rahmetinin tecelli ettigi bir yer, her turlu nimetinin bolca bulundugu bir alem, alti iman ruknunden ahirete imanin bir parcasi ve bir ahiret yurdu…
Cennet ve ebedi hayat ve sonsuz saadet Cenab-i Hakkin mu'min kullarina sirf bir hediyesi, ikrami ve ozel bir oduludur. Bu odulu reddetmek, bir dostunuzun verdigi bir hediyeyi reddetmek gibi degildir, oyle dusunulmez. Bu, Allah'a isyandir, Allah'a baskaldirmak, Allah'a karsi gelmektir, Allah'in rahmetini reddetmektir.
Cunku Rabbimiz mu'min kullarini Cennet'e davet ediyor ve buyuruyor ki: "Allah, sizi izniyle Cennet'e ve bagislanmaya cagiriyor." (Bakara, 2/221)
Bu ve bunun gibi pek cok ayette yapilan Allah'in davetini sirt cevirir bir anlamda, ileri geri konusarak, bilir bilmez laf ederek "Onunla Cennet'e bile gitmem" sozlerini sarf etmek, insani cok buyuk kayiplara surukler. Gerci kisi, "Ben bu sozu bahsini ettiginiz manada kullanmiyorum" dese de bir muminin agzindan boylesi ifadeler cikmamali.
"OKUZ ALEYHISSELAM!"
Kotu bir kimseye -hasa- "okuz aleyhisselam" demek, insani ucuruma goturebilecek sozlerden biridir.
Aleyhisselam, "Allah'in selami uzerine olsun" anlaminda bir selam ve saygi ifadesidir. Dinî literaturde peygamberlerin adini soyledikten sonra "aleyhisselam" derken, Peygamber Efendimiz icin "aleyhissalatu vesselam" veya "sallallahu aleyhi ve sellem" deriz.
"Aleyhisselam" ifadesi peygamberler icin kullanilir. Bu soz birakin bir hayvan icin, peygamberlerin disinda hicbir insan icin dahi soylenmez. Cunku peygamberler, Allah tarafindan ozel olarak gorevlendirilmis Allah'in elcilerdir. Peygamberler, insanligin en yuce ve en yuksek mertebesinde bulunan insanlardir.
Bunun icindir ki, bir mumin, peygamberlerin adini soylerken, onlardan bahsederken, onlari anlatirken kullanmis oldugu saygili ifadeleri ne bir insan icin, ne de bir hayvan icin kullanmamali. Hele hele bir hakaret anlami tasiyan "okuz" lafiyla birlikte hicbir zaman kullanma curetinde bulunmamali.
"Kim bana, iki çene ve apış arası mevzuunda söz verir kefil olursa,
ben de ona cennet için kefil olurum."
[Hadis-i Serif - Buhârî, Rikak, 23]
Allah hepimizi Peygamberimiz (s.a.v)'in kefilligine nasip etsin...
AMİN!