sivaburs
14.11.2008, 18:39
Aşk okulundan tasdikname alarak atılmıştım yıllar önce. Bitirmeye ne benim gücüm olmuş ne de fırsat verilmişti. Okulun içerisi kim olduğu belli olmayan insanlarla dolup taşardı hergün. Öğretmenlik vasıfları olmayan bir sürü insan girerdi derslerimize. Ağız birliği yapmışçasına hepsinin, her ders bitiminde yönelttiği cümle aynıydı bana; “Sen bu okulu bitiremeyeceksin”.
Bitiremedim gözünüz aydın. Önce sınıf arkadaşım ayrıldı okuldan, hayattan… Bu benim okuldaki sonum demekti zaten.Daha fazla direnmek imkansızdı.Hadi dedim, hadi verin tasdiknamemi ve koro halinde “biz demiştik” cümlesini söyleyin arkamdan.
Uzun yıllar geçti aradan. Çıkan yeni yasalara, değişen toplum kurallarına göre okul bitirmeden ayrılmak ceza gerektirir hale geldi. Kapımı çalan çok öğretmen ve sınıf arkadaşlığı teklif eden çok insan oldu ama hiçbiri kaydettiremedi beni aşk okuluna.
Derken gözüm anlamsız olarak takılmaya başladı bir yerlere, birilerine. Gözümden kalbime inen yoldaki bariyerler tek tek kalkmaya başladı kendiliğinden. Zamanla bu yolun tam açılmasıyla bir sızı hissetmeye başladım kalbimde. Önceleri üzerime mal etmemeye çalıştım. Yapamadım. Aklıma okuldaki öğretmenler geldi.Size inat mezun olabilme amacıyla birinci sınıfa tekrar kaydolacağım dedim kendi kendime ve üşenmedim gidip kaydoldum.
Okuldaki ilk yılım sınıf arkadaşım yanımda olmadan, konuşmadan, dokunmadan geçti.Yine dalga geçmeye başladı öğretmenlerim. “Ne o 3633 numaralı aşık, yalnızsın, hep yalnız mı devam edeceksin, bu okul böyle öğrenciyi barındırmaz bak, yine veririz tasdiknameni” demeye başladılar. İkinci yılın başında ki hala ikinci yıldayım, arkadaşım bir papatya, bir kasımpatı misali sevdalara adanmış tüm gülleri kıskandırarak açıverdi hayatımda. Artık okulda yalnız değildim ve öğretmenlere yan gözle “anladın sen” mesajı vererek gururla yürümeye başladım koridorlarda.
Bu kez okulu bitirmeye kesin kararlıydım ama şu sıralar arkadaşımın devamsızlığı artmış durumda. Okulu pek ciddiye almamaya başladı. Açıkçası tekrar okuldan atılmakla karşı karşıyayım. Hadi papatyam, bir gayret göster. Adın okunduğunda "buradayım" de ne olursun. Ben öğretmenleri tekrar sevindirmek ve adı aşk olmayan okullara kayıt yaptırmak istemiyorum.(Kayıt parası vermekten anam ağladı)
Eminim sizler de bu okulla tanışmışsınızdır. Aşk okulunda yaşadıklarınızı paylaşırsanız sevinirim. Saygılarımla…
Bitiremedim gözünüz aydın. Önce sınıf arkadaşım ayrıldı okuldan, hayattan… Bu benim okuldaki sonum demekti zaten.Daha fazla direnmek imkansızdı.Hadi dedim, hadi verin tasdiknamemi ve koro halinde “biz demiştik” cümlesini söyleyin arkamdan.
Uzun yıllar geçti aradan. Çıkan yeni yasalara, değişen toplum kurallarına göre okul bitirmeden ayrılmak ceza gerektirir hale geldi. Kapımı çalan çok öğretmen ve sınıf arkadaşlığı teklif eden çok insan oldu ama hiçbiri kaydettiremedi beni aşk okuluna.
Derken gözüm anlamsız olarak takılmaya başladı bir yerlere, birilerine. Gözümden kalbime inen yoldaki bariyerler tek tek kalkmaya başladı kendiliğinden. Zamanla bu yolun tam açılmasıyla bir sızı hissetmeye başladım kalbimde. Önceleri üzerime mal etmemeye çalıştım. Yapamadım. Aklıma okuldaki öğretmenler geldi.Size inat mezun olabilme amacıyla birinci sınıfa tekrar kaydolacağım dedim kendi kendime ve üşenmedim gidip kaydoldum.
Okuldaki ilk yılım sınıf arkadaşım yanımda olmadan, konuşmadan, dokunmadan geçti.Yine dalga geçmeye başladı öğretmenlerim. “Ne o 3633 numaralı aşık, yalnızsın, hep yalnız mı devam edeceksin, bu okul böyle öğrenciyi barındırmaz bak, yine veririz tasdiknameni” demeye başladılar. İkinci yılın başında ki hala ikinci yıldayım, arkadaşım bir papatya, bir kasımpatı misali sevdalara adanmış tüm gülleri kıskandırarak açıverdi hayatımda. Artık okulda yalnız değildim ve öğretmenlere yan gözle “anladın sen” mesajı vererek gururla yürümeye başladım koridorlarda.
Bu kez okulu bitirmeye kesin kararlıydım ama şu sıralar arkadaşımın devamsızlığı artmış durumda. Okulu pek ciddiye almamaya başladı. Açıkçası tekrar okuldan atılmakla karşı karşıyayım. Hadi papatyam, bir gayret göster. Adın okunduğunda "buradayım" de ne olursun. Ben öğretmenleri tekrar sevindirmek ve adı aşk olmayan okullara kayıt yaptırmak istemiyorum.(Kayıt parası vermekten anam ağladı)
Eminim sizler de bu okulla tanışmışsınızdır. Aşk okulunda yaşadıklarınızı paylaşırsanız sevinirim. Saygılarımla…