Kendi Elini Kendi Tutan Bir Çocuğum Ben...

[HaZaN]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez]

Ben sana beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki?
Kendi yarasını kendi öpen bir çocuğum ben..
Kendi acısını kendi örten bir çocuk..
Yaz çiçeğidir tutunduğum dallar,
çabucacık çürür ölümüne,
Güz gelir ağlarım..
Kış bastırır ürkerim..
Yüreğimin gurbetine giderim bir başıma,
Günümü sevda ederim..
Sevdamı hasret....

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki...
Kendi düşünü,kendi kuran bir çocuğum ben..
Kendi yaşını kendi kurutan bir çocuk... Ölüme yakınım nicedir...
Gel gör ki,büyülü bir şey bu hayat,
Kandırılmışlığımı denize alar mesela...
Toprağın üzerine uzanmışken,
Nasıl diyebilirim ki,
Kimim kimsem yok diye...
Bir sızı kalır işte acemice işlenmiş,
Atsam atılmaz,satsam satılmaz...

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki...
Kendi ninnisini,kendi söyleyen bir çocuğum ben...
Kendi şiirini kendi ezberleyen bir çocuk...
Anne kokulu mendiller saklarım,
Baba gülüşlü resimler yaparım boyuna...
Her günüm bayram olur,
Her bayram şekersiz,çikolatasız...
Olur olmaz heveslerim inatlaşmaktandır.
Adanmışlıktandır küçücük sevinçlerim,
Sevindirmelerim evrene karşı...

Ben sana,
Beni sevmenin imkansızlığını nasıl anlatayım ki..
Kendi elini kendi tutan bir çocuğum ben...
Kendi yüreğini,
Kendi bilen bir çocuk....



alıntı

[fertelliyim]

Bu Çocuk Bizim

Bu çocuk bizim çocuk neden gözleri yaşlı
Bu çocuk bizim çocuk ne kadar ağır başlı

Bu çocuk bizim çocuk tamirhanede çırak
Şehir ona yabancı oda şehirden ırak


Bu çocuk bizim çocuk gecekonduda yaşar
Yılmadan usanmadan ne iş verseler koşar

Bu çocuk bizim çocuk binlerce yıldan beri
Ekmeğe dönüşüyor döktüğü alın teri

Bu çocuk bizim çocuk okula gidememiş
Bunca hayat yüküne bana mısın dememiş

Bu çocuk bizim çocuk o da bir gün gülecek
Memleket bu çocuğun sırtında yükselecek

İbrahim Yavuz

Alıntı..

[HaKaaN]

Yok işte ne seven ne hal bilen
Bi yol tutmuş giderim sonu hazan
Bİ umut demişim onun sonu hazin
Bu koca dünyada
SEVERİM
SABREDERİM
ALLAH KERİM

[fertelliyim]

Adı sonbahardı

Bir yıkıntıda doğdu
sonbaharda çocuk
sıkıcı nem kokan havayı çekti içine.
Süt mavi gözleriyle
ilk defa gördü dünyayı.
Solgun yüzler arasında
ağladı doyasıya.


Bir sonbaharda okula gitti çocuk
İçi su dolu potinlerini,
çamurda sürüyerek.
Gördü ilk defa kendini,
yırtık kitabın sayfalarında.
Ağladı solgun yüzüne bakarak.
Ağladı doyasıya.


Bir sonbaharda,
bastı bağrına yavrusunu çocuk.
Baktı doyasıya,
ağlayan anlamsız çehreye.
Gördü kendi solgun yüzünü,
onun bakışlarında.
Kendi kader arkadaşı için,
ağladı doyasıya.


Bir sonbaharda öldü çocuk.
Tarifsiz acılar içinde.
Bir vardiya çıkışında,
göğsünde hain bir kurşun yarasıyla.
Sıkıcı nem kokan havayı,
son defa çekti içine.
Son defa baktı,
etrafındaki solgun yüzlere.
uğurlayan nemli gözlerin arasında,
ilk defa güldü çocuk.

Muhsin Gürsu

Bu şiirin hikayesi:

1976 yılında Profilo fabrikası çıkışında öldürülen bir işçi anısına yazılmıştır.


Alıntı...

[fertelliyim]

Ağlama Çocuk (Bayram arefesinde babasız kalan şehit yavrularına)

O masum yüzünde güller açmalı
Nolur kederlenip ağlama çocuk
Gülüşün dünyaya ümit saçmalı
Artık için,için ağlama çocuk

Hain kurşun vurdu,ölmedi baban
Attaya gittiya,gelecek inan
Haşr olacak dünya,duracak zaman
Mutlaka o seni saracak çocuk

Şehitler diridir, ölmeyecektir
Ağlarsan ruhları incinecektir
Bu bayram belki gelmeyecektir
Sus artık ne olur,ağlama çocuk

Affet masum yavru suçumuz büyük
Sen ağlarken bizler delice güldük
Yürekler kaskatı,sanki biz öldük
Zalimler gülmesin, ağlama çocuk

Bizden semirdiler,her şeyi bizden
Elektriği, suyu,ekmeği bizden
Kökü dışarıda, hainler kimden?
Affet bizi affet, ağlama çocuk

Şu an gafletteyiz,elbet geçecek
Sarp dağlarda bir gün temizlenecek
Sen büyürsen o itler delirecek
Büyü yavrum,büyü,ağlama çocuk

Yanan yüreğinle şu vatan sızlar
Sen üzülme yavrum, şüheda sızlar
Utansın ecdatsız o vatansızlar
Vakar senin hakkın,ağlama çocuk

13.10.2007/ ist

Mukim İşbilir

Alıntı...