Dilsad Hatun
23.08.2010, 11:44
Bir kişi bile cihana bedeldir. İslâm, simyaya inanır yani tenekeden altın yapabiliriz. Evdeki kırık tabağını, bardağını yıllarca dışarıya atamayan, yağ tenekelerini saksı diye kullanan insanımız bir insanı en küçük hatasında dışarı fırlatıyor, merhamet!
Yırtık çoraplarına bile müsrif davranmayan kardeşlerimiz niçin kendi kardeşlerini tek hatayla dinden kovar, itekler, günah değil mi?
Birçok yazımda söyledim: Tövbe kapısı en son kapanan kapıdır, yani Allah tarafından kıyamete kadar açık tutulan bir kapıyı kullar nasıl oluyor da kendi düşüncelerine uyup kapatabiliyor? Kimin dergâhından kimi kovuyoruz?
Kötüler bizim için sınavdır… Halifeler, kendi düşmanlarını, farklı dinden olanları sırtlarında taşımıştır. Biz kötüyle değil kötülükle savaşmaya geldik, onlara rahmet olmak için varız.
Sahabenin arasında sarhoşlar vardı. Peygamber efendimiz İslâm’a adam toplarken nasıl sabırla davrandı, en çok ganimeti yeni gelenlere verdi biliyorsunuz.
İçince “Allah” diye nara atan bir insanın bilinçaltında “Allah korkusu” vardır. Bu yetmez mi? Büyük kirlenmelerden, günahlardan sonra İslâm kılıcını eline alıp şehit olana kadar hizmet edenlerin sayısı hiç de az değil.
Müslüman, yaratılan her şeye ve herkese ayet gibi yaklaşacak, ona merhamet edecek, anlamaya dönüştürmeye çalışacak. Şeytan’ın elinden bir kişiyi kurtarmanın fiyatı var mı? Öyleyse sabrımız, şefkatimiz onu kuşatıncaya, dönüştürünceye dek bitmeyecek.
Hz. Bilâl taşın altında inlerken onun için ödenen para çok fazla görülmüştü ama Hz. Bilâl, siyahi bir köle ezanın sembolü oldu. Köle, efendisi uyurken parmaklarının ucunda gezen adamdır. Oysa Bilâl 14 yüzyıldır her sabah minarelerden bizi çağırıyor, uykumuzu bölüyor. Buradaki espiriyi, simyayı çözmemiz gerekir.
“Biz adam olmayız” diyoruz kafamız atınca. Hayır! Allah’ın izniyle oluruz, olacağız… İslâm tekrar bu topraklardan yükselmeyecekse nereden yükselecek onu söyleyin? Sarhoşu, berduşu, arsızı ve hırsızıyla elbet bir gün kendine gelip toparlanacaktır inşallah.
Hidayet Allah’a ait. O isterse oluyor. Kimseye ölene dek kefen biçemeyiz. Her insan kaderini yaşıyor. Bizlerin hatası birilerine bir an içinde fren yapıp bakmak ve yaftalamak. Kimsenin macerasını izlemiyoruz, sonuna kadar bakmıyoruz. Hatalarımız bundan kaynaklanıyor. Bugün bir sarhoşu yargılayan insanın yarın kendi imanını kaybetmeme garantisi var mı? Allah korusun. Şeytanın sürekli yanımızda olduğunu bile bile kendimizden çok başkalarına göz dikmek, incelemek, puan vermek, karne dağıtmak hoş değil.
İçtiği için yanımızdan kovduğumuz insanlar daha kötü insanların yanına gidecekler, oysa onlar birkaç saatlerini bile Müslümanların yanında geçirince kâr edeceklerdir.
Müslüman, kendisini iyi temsil edecek, düzgün yaşayacak ve içki içen kardeşimiz bir gün kendisinden, alışkanlıklarından nefret edince tövbeye koşacak, bizim planımız bu olmalı. Hiç kimseyi itekleyerek şeytanın kucağına atma lüksümüz yok…
Ümit, bizler için farz… “Allah, nurunu tamamlayacak” amenna… Öyleyse ümmetin kaybedecek tek evlâdı yok. Tenekeler altın olabilir, tıpkı altının teneke olabildiği gibi. Yeter ki birbirimiz için anlayışlı olalım ve dua edelim, günde birkaç kez ellerimizi göğe kaldırıp milletimiz için hidayet isteyelim…
Evliyaların, dervişlerin, mübarek adamların düştüklerine şahit oluyoruz. Düşmez kalkmaz bir Allah. Çevremizde günaha saplanan her insanın üstümüzde payı vardır. Amacım Türklük mevzusu değil, zaten milliyetçi düşünmeyeceğimi biliyorsunuz. İçkinin damlası bile haramdır, bunu da söylemeye gerek yok lâkin, hidayet Allah’tandır. Hidayet isteyelim aforoz etmeyelim.
İnsanlar İslâm fıtratı üzre doğar. Bu da demek oluyor ki kimseyi kovamayız, kişisel zanlarımızla yargılayamayız. Bir insan hakkında burada karar verirsek ahret inancımız gider. Cennet, cehennem niye var? Kıyamet niye var? Kimin ne olduğu belli olsun diye. Bizler hiç kimsenin ipini zanlarımıza güvenerek çekemeyiz. Hele de aklımıza güvenen bir akılsız isek!
Her insan potansiyel Müslüman’dır. En azından biz böyle bakarsak öncelikle kendimizi düzelteceğiz. Bu da yeter! Niyet hayır, akibet hayır olsun inşallah…
Bülent AKYÜREK
"Bize bir nazar oldu, Cuma'mız pazar oldu.
Bize ne oldu ise, hep azar azar oldu! "
~~ Arif Nihat Asya ~~
Yırtık çoraplarına bile müsrif davranmayan kardeşlerimiz niçin kendi kardeşlerini tek hatayla dinden kovar, itekler, günah değil mi?
Birçok yazımda söyledim: Tövbe kapısı en son kapanan kapıdır, yani Allah tarafından kıyamete kadar açık tutulan bir kapıyı kullar nasıl oluyor da kendi düşüncelerine uyup kapatabiliyor? Kimin dergâhından kimi kovuyoruz?
Kötüler bizim için sınavdır… Halifeler, kendi düşmanlarını, farklı dinden olanları sırtlarında taşımıştır. Biz kötüyle değil kötülükle savaşmaya geldik, onlara rahmet olmak için varız.
Sahabenin arasında sarhoşlar vardı. Peygamber efendimiz İslâm’a adam toplarken nasıl sabırla davrandı, en çok ganimeti yeni gelenlere verdi biliyorsunuz.
İçince “Allah” diye nara atan bir insanın bilinçaltında “Allah korkusu” vardır. Bu yetmez mi? Büyük kirlenmelerden, günahlardan sonra İslâm kılıcını eline alıp şehit olana kadar hizmet edenlerin sayısı hiç de az değil.
Müslüman, yaratılan her şeye ve herkese ayet gibi yaklaşacak, ona merhamet edecek, anlamaya dönüştürmeye çalışacak. Şeytan’ın elinden bir kişiyi kurtarmanın fiyatı var mı? Öyleyse sabrımız, şefkatimiz onu kuşatıncaya, dönüştürünceye dek bitmeyecek.
Hz. Bilâl taşın altında inlerken onun için ödenen para çok fazla görülmüştü ama Hz. Bilâl, siyahi bir köle ezanın sembolü oldu. Köle, efendisi uyurken parmaklarının ucunda gezen adamdır. Oysa Bilâl 14 yüzyıldır her sabah minarelerden bizi çağırıyor, uykumuzu bölüyor. Buradaki espiriyi, simyayı çözmemiz gerekir.
“Biz adam olmayız” diyoruz kafamız atınca. Hayır! Allah’ın izniyle oluruz, olacağız… İslâm tekrar bu topraklardan yükselmeyecekse nereden yükselecek onu söyleyin? Sarhoşu, berduşu, arsızı ve hırsızıyla elbet bir gün kendine gelip toparlanacaktır inşallah.
Hidayet Allah’a ait. O isterse oluyor. Kimseye ölene dek kefen biçemeyiz. Her insan kaderini yaşıyor. Bizlerin hatası birilerine bir an içinde fren yapıp bakmak ve yaftalamak. Kimsenin macerasını izlemiyoruz, sonuna kadar bakmıyoruz. Hatalarımız bundan kaynaklanıyor. Bugün bir sarhoşu yargılayan insanın yarın kendi imanını kaybetmeme garantisi var mı? Allah korusun. Şeytanın sürekli yanımızda olduğunu bile bile kendimizden çok başkalarına göz dikmek, incelemek, puan vermek, karne dağıtmak hoş değil.
İçtiği için yanımızdan kovduğumuz insanlar daha kötü insanların yanına gidecekler, oysa onlar birkaç saatlerini bile Müslümanların yanında geçirince kâr edeceklerdir.
Müslüman, kendisini iyi temsil edecek, düzgün yaşayacak ve içki içen kardeşimiz bir gün kendisinden, alışkanlıklarından nefret edince tövbeye koşacak, bizim planımız bu olmalı. Hiç kimseyi itekleyerek şeytanın kucağına atma lüksümüz yok…
Ümit, bizler için farz… “Allah, nurunu tamamlayacak” amenna… Öyleyse ümmetin kaybedecek tek evlâdı yok. Tenekeler altın olabilir, tıpkı altının teneke olabildiği gibi. Yeter ki birbirimiz için anlayışlı olalım ve dua edelim, günde birkaç kez ellerimizi göğe kaldırıp milletimiz için hidayet isteyelim…
Evliyaların, dervişlerin, mübarek adamların düştüklerine şahit oluyoruz. Düşmez kalkmaz bir Allah. Çevremizde günaha saplanan her insanın üstümüzde payı vardır. Amacım Türklük mevzusu değil, zaten milliyetçi düşünmeyeceğimi biliyorsunuz. İçkinin damlası bile haramdır, bunu da söylemeye gerek yok lâkin, hidayet Allah’tandır. Hidayet isteyelim aforoz etmeyelim.
İnsanlar İslâm fıtratı üzre doğar. Bu da demek oluyor ki kimseyi kovamayız, kişisel zanlarımızla yargılayamayız. Bir insan hakkında burada karar verirsek ahret inancımız gider. Cennet, cehennem niye var? Kıyamet niye var? Kimin ne olduğu belli olsun diye. Bizler hiç kimsenin ipini zanlarımıza güvenerek çekemeyiz. Hele de aklımıza güvenen bir akılsız isek!
Her insan potansiyel Müslüman’dır. En azından biz böyle bakarsak öncelikle kendimizi düzelteceğiz. Bu da yeter! Niyet hayır, akibet hayır olsun inşallah…
Bülent AKYÜREK
"Bize bir nazar oldu, Cuma'mız pazar oldu.
Bize ne oldu ise, hep azar azar oldu! "
~~ Arif Nihat Asya ~~