Vasiyet ve akıl
Vasiyet ve akıl
Ölmek üzere olan yaşlı bir baba, yatağının başına üç oğlunu çağırarak, onlara vasiyetini açıklar:
"Oğullarım, ben ölünce, birbirinize düşmemeniz için, size sahibi olduğum 17 ineği paylaştırmak istiyorum.
İneklerin yarısını büyük oğluma, üçte birini ortancaya, dokuzda birini ise küçük oğluma bırakıyorum" der.
Babalarının ölümünden sonra, mirası babalarının arzusu uyarınca paylaşmak üzere kardeşler bir araya gelirler.
Fakat bir türlü işin içinden çıkamazlar. İnekleri bir türlü babalarının istediği gibi pay edemezler.
Çünkü 17 sayısı ne 2'ye, ne 3'e, ne de 9'a tam olarak bölünebilmektedir.
"Bu işin üstesinden ancak köyün deneyimli, yaşlı bilgesi gelir" diye düşünür, ona danışırlar.
Bilge kişi: "Benim bir ineğim var, onu da alıp, yeniden hesap yapın" bakalım der.
Bu cömertliğe çok şaşıran oğullar, 18 ineği pay etmeye girişirler.
Önce ikiye bölerler, büyük oğul 9 ineklik payını alır.
Sonra üçe bölerler, çıkan 6 ineği de ortanca oğul alır.
Daha sonra dokuza böldüklerinde 2 ineği de küçük oğul alır.
Ama, bütün inekleri paylaştıktan sonra ortada fazladan bir inek kalır yine!
Oğullar bu duruma da bir çözüm getirmesi için yaşlı bilgeye yeniden başvururlar.
Bilge kişi güler ve: "İyi öyleyse" der. "Sorununuz çözümlendiğine göre, ben de ineğimi geri alayım."
|