Görücü usulü evlenmek sadece bir birine bakmak değil, bunun sözü var, nişani var. Bu dönemler insanların bir birlerini daha iyi tanıyacağı dönemlerdir.
Şimdi zamanımıza bakıyorum. Şu zamana kadar onca insan tanıdım doğru düzgün evlenebileceğim birine denk gelemedim. Ben 28 yaşındayım ve halen bekarım. Bir insana evlenebilecek en iyi insanı ailesi yada yakın çevresi bulur.
Kendi şahsi adıma konuşuyorum, dışarda gördüğüm gezen kızların % 80 i ile kesinlikle ve katiyen evlenmem. Akşama kadar bir kızı bir caddede 20 defa görüyorsam, o cafe bu cafe geziyorsa, ve yanında ailesinden bir büyük yoksa, yada kardeşi, bir akrabası, o insana hayatta yaklaşmam. Alış veriş için çıkanlar vardır. Mecbur işi gereği dışarda olanlar vardır. Onlar için amenna.
Günümüz şartlarına bakarsak bir insan insanı tanımaya çalışıyor, tanıyor, konuşuyor, arkadaş oluyor, çıkıyor, el ele tutuşuyor, öpüşüyor, bilmem ne ediyor, arkasından bıkkkınlık bir kaç zaman sonra bir başkasıyla. Çoğunlukta böyle. Gördüğüm olaylar, ilişkiler zaten bunlara ispat.
Evlenmek isteyen insan kesinlikle kendisi doğru insanı bulamaz.
Ben kendim, kendi tanıdığım kadarıyla evlenilecek bir insanı bulamaz isem aileme söylerim, onların tavsiyesi önerisi ile uygun gördükleri insanı görürüm, uygun olursa evlenirim.
Görücülük gidip sadece görmek ve hemen tamam evleneyim demek değildir. İlk görüşmede onay olur evlilik için, fakat sözlülük ve nişan dönemleri bu insanların bir birlerini tanıması için verilmiş olan zamandır. Düşündüğün gibi değilse olmayabilirde.
Şimdi şu ahir zamanda en uygun olan bence görücü usulü evlenmektir.
Neyse fazla uzatmayım.
