[ofgurleyuk78]

Bir şiirde benden:....

İNSANLAR ......


iNSANLAR VARDIR;
DERiN BIR OKYANUS...
iLK ANDA ÜRKÜTÜR, KORKUTUR SiZi.
DERiNLiKLERiNDE SAKLIDIR GiZi,
DALDIKÇA ANLARSINIZ,
DALDIKÇA TANIRSINIZ;
YANINDA KENDiNiZi iÇi BOŞ SANIRSINIZ

iNSANLAR VARDIR; ÜSTÜ NiLÜFERLERLE KAPLI, BULANIK BiR GÖL GiBi...
NE KADAR UĞRAŞSANIZ GÖRÜNMEZ DiBi.
UZAKTAN GÖRÜNÜŞÜ ÇEKiCi, ALDATICI,
iÇiNE DALDIĞINIZDA NE KADAR YANILTICI...
NE ZAMAN NE GELECEĞiNi BiLEMEZSiNiZ;
SOKULMAKTAN KORKARSINIZ, GÜVENEMEZSiNiZ


iNSANLAR VARDIR, COŞKUN BiR AKARSU...
YAKLAŞMAYA GELMEZ, ALIR SÜRÜKLER.
TUTUNACAK YER GÖSTERMEZ BEYAZ KÖPÜKLER!
NE ZAMAN NEREDE BIRAKACAĞI BELLi OLMAZ;
BU TiP iNSANLA BiR ÖMÜR DOLMAZ

iNSANLAR VARDIR; SAKiN AKAN BiR DERE...
iNSANI RAHATLATIR, HUZUR VERiR GÖNÜLLERE.
YANINDA OLMAK BAŞLI BAŞINA BIR MUTLULUK.
SESiNDE, GÖRÜNTÜSÜNDE TATLI BiR DURGUNLUK.

iNSANLAR VARDIR; ÇEŞiT ÇEŞiT, TiP TiP.
HER BiRi BAŞKA BiR KARAKTERE SAHiP.
GÖRMELi, iNCELEMELi, DOĞRUYU BULMALI.
HER ŞEYDEN ÖNEMLiSi iNSAN, iNSAN OLMALI

Can Yücel ustanın ağzından...