Cevap: BiR DeMeT SiiR
ben seni böyle öldür demedim ki?..."
zaman rüyanın koynunda seyr-ü sefer.
// ve neden,
sevişirken akrep ile yelkovan, bu kadar uzak(!!!)
ve sen havva bedenine züleyha saklamış kadın;
cehennemi örtüyorsun körkütük meryem bedenine....
ağladıkça neden insan oluyorsun bu kadar,
başın neden bu kadar çok omuz(um)a düşmekte,
bir şi(a)ire neden bu kadar biat etmektesin?!
bütün bakireliğini dikerken gecenin koynuna,
tenin neden bu kadar parlaktır kaçtığın geceye inat!
// sen,
// yeryüzünün eseri değilsin...
// belki de sen,
// yeryüzünde hiç değilsin... meryem olduğun doğrudur; eğe kemiğimden sıyrılıp,
havva olduğun da doğrudur...
züleyha kan ağlıyor lakin;
heyhât,
belki de yûsuf çoktan ölmüştür
bâkire duygularına ihanetinin,
ve içindeki şeytanın sitemidir bu!
bütün tezatları barındırırken kadın koynunda,
söyle,
//hangi cennet kalbini dolduracak.
yalnız avuçlarına,
//kaç cehennem sığacak?
LâL sözlerin, kuytu kelimelerime sığınak.
KâL gözlerin, âh neden bu kadar uzak.
sen;
katil ruhuna kadın bulaştırmış kadın;
ağladıkça daha bir insanlaşırken,
yûsuf;
kör kuyularda ölüyor,
sen hiç züleyha olmuyorsun...
zaman bir rüyanın koynuna girmiş kadındır artık seyr-ü sefer.. havva bedenine züleyha saklamış kadın kokusu meryemin körkütük bedenine eşlik ederken, nedendir ki sen ağladıkça bu kadar insan olmaktasın.... bir şi(a)ir’e biat ederken günahlarından azâde, bütün bakireliğini dikiyorsun geceninkoynuna. tenin artık daha parlaktık gecenin siyâhî tortusunda... seni yeryüzü yaratmamıştır; yeryüzüne dair bütün eserlerden münezzeh, yeryüzünde bir "hiç" değilsin.... meryem olduğun vâkidir, heyhat ki (eğer züleyha olmazsan) yûsufu çoktan öldürmüşsündür (-ki katilliğinin hepsi de budur: yûsuf artık maktüldür...)
|