[bahar5834]

Hüzünlü Gözler...

Seni gözlerinle tanıdım ben
O gözlerde
Yaşanmışlığın ağırlığı vardı.
Yıldızlar bir bir kayıp gitmişti.
Yalnızlık denen kalleş dostun
Nefesi ensende, gözleri gözlerindeydi.
Sen de onun gibi soğuk ve hiçlik içerisinde
Bakıyordun gözlerime.
O an fark ettim,
Geçmişini geleceğine gömmüştün gözlerinde.
Ama nedense
Hüznün sessiz çığlıkları
Damla damla
Alışık oldukları yanaklarından süzülüp
Yüreğine dökülüyor,
Tekrar gözlerinde yankılanıyordu.
Elinde değildi belki...
Yaşam acımasız davranmıştı sana,
Birçok bedel ödemiştin gururunla.
Anlık mutlulukların iz düşümü vardı
Ay gibi simanda...
Evet dostum,
Ne kadar da hüzünlü gözlerle baksan da hayata,
Yıldızları bir bir toplayıp
Güneşi tutacaksın bir gün mutlaka...