[goramaz]

çocukluğumda ve ilk gençlik yıllarımda anlamını bir türlü bilmediğim bir cümle vardı..'' nerde o eski bayramlar''..yaş ilerledikçe anlıyor insan ..bayram aynı bayram ama insan aynı insan değil..

bayram heyecanı günler öncesinden başlardı..arabanın danalığına biner büyük bir hevesle köye gidince yapacaklrımızı konuşurduk.ilk karşılaşmanın verdiği mahçubiyet ve gece yarısına kadar dışarda koşuşmalar...kapının arkasına bayramlıklarımızı asardık -karanlıkta da olsa -onları seyretmekten uyuyamazdık..

bayram sabahı güneş doğmadan kalkar, kürünümüzün başında buz gibi suyla yüzümüzü yıkardık...güneş en güzel oradan doğardı sanki...

babannemin yaptığı bayram çorbası,dedemin huzur veren kokusu, bostanda oynadığımız oyunlar, hangimizin şekeri en güzel diye defalarca poşetlerimizi döküp toplamalar...hepsi uzakta kaldı çok uzakta...