[Salim58]

Ezanın hoparlörle okunması yasaklandı”, “Türkiye menşeli cemaatler aleyhinde kampanya başlatıldı”, “Okullarda başörtüsünün yasaklanması gündemde”, “İktidar partisinin genel başkan vekili İslam'a hakaret etti” vs, vs, vs…

Azerbaycan'da bir İslam düşmanlığı furyasının baş gösterdiği intibaını uyandıran haberlerin ardı arkası kesilmeyince, dayanamadım, uçağa atlayıp Bakü'ye gittim.

Üstad Sezai Karakoç'u baş tacı eden edebiyat dergisi Dokuz İklim'in genel yayın yönetmeni aziz dostum Hanemir Nezerli, beni Azatlık Meydanı'na bakan bir otele yerleştirdi.

Azatlık Meydanı…

Ebulfez Elçibey ve arkadaşlarının Sovyet kılıklı Rus İmparatorluğu'na karşı istiklal bayrağını yükselttikleri ve bugünkü bağımsız Azerbaycan Cumhuriyeti'nin temelini attıkları ER MEYDANI.

Haydar Aliyev o meydanda yoktu.

Bunu bildiğim için, otelin lobisinden aldığım bir gazetenin birinci sayfasındaki şu ifadeleri fena halde yadırgadım:

“Muasır Azerbaycan devletinin mimarı ve kurucusu, dünya şöhretli siyasi hadim, Türk dünyasının büyük oğlu, halkımızın umum milli lideri Haydar Aliyev… Ulu önderimiz…”

Baktım, iktidardaki Yeni Azerbaycan Partisi'nin yayın organı mahiyetindeki bütün gazeteler böyle ifadelerle dolu.

Televizyonlar da “Muasır Azerbaycan devletinin mimarı ve kurucusu ulu önder Haydar Aliyev”den dem vuruyor (Duyduğuma göre, Mehmet Emin Resulzade ve arkadaşlarının 1918'de kurduğu Azerbaycan Demokratik Cumhuriyeti'nin kuruluş yıldönümlerinde bile televizyon ekranlarının sağ üst köşesine -yoksa sol üst köşe miydi?- Haydar Aliyev'in resmi konduruluyormuş).

Ne ayıp şey.

Haydar Aliyev'i çok seviyor olabilirler, Ebulfez Elçibey'den hiç hazzetmiyor olabilirler; ne olursa olsun, tarihe böyle zulmedilmez ki!

Sene 1990; Ebulfez Elçibey liderliğindeki Halk Cephesi, Kızılordu tanklarının karşısına dikilerek, ölüm pahasına İSTİKLAL diyor…

Sene 1991; Azerbaycan'ın Sovyet artığı cumhurbaşkanı Ayaz Muttalibov, Halk Cephesi'nin dayanılmaz baskıları üzerine bağımsızlık ilan etmek zorunda kalıyor…

Sene 1992; Muttalibov Halk Cephesi tarafından istifaya zorlanıyor, Sovyet artıklarının işgali altındaki parlamento Halk Cephesi tarafından basılıyor, Halk Cephesi ülkeyi demokratik seçimlere götürüyor, seçimleri kazanan Halk Cephesi lideri Elçibey yeni Azerbaycan'ın ilk meşru cumhurbaşkanı oluyor…

Elçibey, Elçibey, Elçibey…

Halk Cephesi, Halk Cephesi, Halk Cephesi…

“Muasır Azerbaycan”ın kuruluşunda sadece Elçibey ve Halk Cephesi var.

Haydar Aliyev yok, Rusların 1993 senesinde Elçibey'i devirmesi sayesinde iktidara gelen Yeni Azerbaycan Partisi yok.

Gel gör ki, “Yeni Azerbaycan Partisi'nin tarihi Azerbaycan'ın tarihidir” diye saçma sapan bir slogan kullanıyor bu parti.

Neyse…

Biz asıl konumuza dönelim.

Azerbaycan yönetiminin ezanla, başörtüsüyle, dindar Müslümanlarla derdi ne?

Bu meseleyi Bakü'de Musavat Partisi Genel Başkanı İsa Kamber ve Halk Partisi Genel Başkanı Penah Hüseynov ile uzun uzun konuşma imkânı buldum.

İstiklal davasına daha Halk Cephesi kurulmadan atılan ve Halk Cephesi'nin kurucuları arasında yer alan İsa Kamber, Elçibey döneminde Meclis Başkanı idi (Muttalibov'un istifası ile Elçibey'in işbaşına gelişi arasındaki bir aylık süre boyunca Cumhurbaşkanı Vekili olarak da görev yaptı).

Penah Hüseynov ise aynı dönemde Başbakan idi.

Bu iki istiklal kahramanı ile tokalaşırken tarihe dokunduğumu hissettim.

hakan albayrak