[SsİiVvAaSsLlIı]

Yalnızlık

Bu sabah yine hayata gözlerimi açtım. Yine yaşıyorum. Ama hayat bir başka geldi bana bu sabah. Dikkatimi bir sessizlik çekti bugün. Çok sessizdi sokaklar, çok sessizdi etraf... Pencereden dışarı baktım etrafta kimse yok. Koskoca şehir bomboş ve etrafta hiç kimse yok... Sanki hayat durmuş gibiydi ya da benim için öyle. Sonra canım sıkıldı ve dışarı çıktım. Yürüdükçe yalnızlığı daha çok hissettim. Attığım her adım yalnızlığa atılıyordu ve beni daha çok düşündürüyordu. Yine yalnızım dedim kendi kendime. Çünkü yine kimse yoktu yanımda. Artık her şey bir başka görünüyordu bana. Her şeyde bir yalnızlık görüyordum, her şeyde bir gerçeği görüyordum; Nasıl ki yalnız doğduysam, yine yalnız öleceğim yanımda hiç kimseyi, hiçbir şeyi götürmeden...
Zaman insana çok şey öğretiyormuş bunu zamanla anladım. Her insan bir şekilde yalnızlıkla karşılaşıyor ve yalnız kalıyorlarmış. Yalnızlık tek arkadaşım oldu. Çünkü her acımda, her gözyaşımda yani kısacası her şeyde yanımda oldu. Bunu bugün anladım ve Bugün yalnızlıkla tanışma günümüz...