[tulina]

Biraz sustum sen adýna sustum..Sustum...
Ýçimde baðýrýp duran; bir nefesti sen kokan.
Sen kokuþlu nefesleri alýrken sustum...
Verirken kan kustum!
Canlý sevdalarým vardý benim..Hani bilirsin ya;
Zehir tadýnda ve sen adýnda!.
Ýçim zehir içerdi ellerinden.
Ellerinde de hep matem neden?Sustum...
Madem caný gitmiþti sevdalarýmýn ve madem zehir yoktu adýnda..
Sesim soluðum çýkmasa ne çýkar?
Kalbimden sevda, sýzar gözümden kan..
Buzlar güneþi yakar!Sustum!..
Her susuþumda, her kusuþumda ateþi,
Yandým kor kor sana..
Sen yokken korlarda sustu,
Sen yokken hüznümde yoktu!.
Sen yoktun ben yoktum!Ben yoktum hüzün yoktu!
Hüzün yoktu, aþk yoktu..Kalbimde acýya toktu..
Sustuðumda saat geceyi vuruyordu!..
Gece yalnýz deðildi, gökte birde hilal vardý.
Sokaktaki genç adam da cakasýydý!.
Bildiðim en büyük daðda sen!Senin olmadýðýn her yerde Sevdam!..
Sustum..Gece de sustu!
Hilalin yýldýzý bile kaybolmuþ puslu gecede!
Sustum!...
Aþk sustu, þehirde, yýldýzlarda...
Sen yoktun..
Ben benim olana kadar asýrlar geçecekti!
Ben asýrlarca sus-pus..Ben asýrlarca uykusuz..Susuz..
Ruhsuz bir bedeni, uykusuz gözlerimi, sensiz her nefesi sevdasýz yüreðimi...
Ve yüreksiz bir bedeni konuþtursam kim anlar ki?
Bende, sadece sustum..
Konuþunca anlamayanlar susunca mý anlýyor?
Hayýr yanlýþ düþünme onlar anlasýn diye deðil!
Sen aðlama diye GERÇEÐÝM
Ben senin için sustum, senden baþkasýna küstüm.
Susuþum sana küsüþüm dünyaya!
Sen gittin ben bittim..
Ben tükenirken ömrümü ömrüne kattým,
Bana kalan tek þey ömürsüz ömürlerde ömür boyu susmaktý!..
Ve GÜLÜM ve her þey aðlamaktý.
Madem gittin ben madem bittim,
Susarým bende!..Sonsuza
Susuzluðum da sana susuþlarýmda..!
Sen anlarsýn her þeyi, her þey üç damlada ve ýssýzlýkta..
Her þey yüreðimde kilitlidir!
Anahtarým sendeyse aç kapýyý ateþe..
Bu þiir senin olsun..sende benim!
Susuþlarým her yaðmurda kat kat katlanýrken,
Ver elini ateþleri yakalým ateþten aþkýmýzla!..
Unutma GERÇEÐÝM susuþlarým sanadýr..
Tüm küsüþler dünyaya..!