[sandalli]

Sinişim Ondan

Ben bir ela gözlü yârden ayrıldım,
Herkesi vefasız sanışım ondan,
Düşürdü aşkına piştim, kavruldum,
İçten içe böyle yanışım ondan.

Bir ela bakışa kapıldım, kandım,
Gönlüme vefalı gerçek yâr sandım,
O´nu türkü gibi yürekten andım,
İsmini durmadan anışım ondan.

Bırakıpta gitti ciğer köşesi,
Olmuyor hayatın onsuz neşesi,
Kalbimin sadece yâr düşüncesi,
Yağsız kandil gibi sönüşüm ondan.

Yalvardım yakardım dönmez geriye,
Kokuluları sindi, tene, deriye,
Şaşırdım yolumu gitsem neriye,
Feryat, figan ile dönüşüm ondan.

Öyle bir aşk ki bu söküp atılmaz,
Gündüz acı olur, gece yatılmaz,
Ne olsa da yine yâre çatılmaz,
Köşe köşe sessiz sinişim ondan.

Ayıramaz oldum kış ile yazı,
Kaderim mi benim bu kara yazı?
Çıkmıyor aklımdan ay gibi yüzü,
Belki gelir diye kanışım ondan.

Ayrılık acısı başımda tasa,
Yâr gitti gönlümü düşürdü yasa,
Siyahi bilemez daha ne dese,
Bazen coşup bazen dinişim ondan.

Hasan Ilter