[NECMEDDİN ÖZBEK]

misafir gelen birine ev sahibi ne varsa ikram eder sofraya oturan misafiri evin küçük çocuğu kapı aralığından seyrederken artan yemeklerden ben de yerim diye beklermiş oysa misafir her yediği kabı güzelce bir sıyırır hiç bi şey bırakmaz peşinede sünnettir derimiş sonra kapı arasından kendisini seyreden çocuğu görüp gel bakayım küçük senin adın ne diye sorar yemeklerden umudunu kesen çocuk ismim farz efendim der misafir çocuğa o nasıl isim yahu farzdan isim olurmu der çocuk çocuk hiç düşünmeden sünnet deyimde benidemi yiyesin efendim der misafirmi bu cevap karşısında sanmamki utanmıştır