[Kardelencicegi]

RESLULLAHIN NÛRU
Ve Aişe Vâlidemiz .



İki Cihan Güneşi- Peygamber Efendimiz,
Nûru bitmez- tükenme- sonsuz bir deryâ- deniz.
Mübarek Cemâlinde- parlayan latif nûru,
Bakanı hayran eder- dayanamaz südûru.
Ayşe vâlidemiz de- O'na gâyet düşkündür, (s.a.v.)
Her hâlini ibretle- seyreden bir meftundur.
İşte Ayşe anamız- buyurup- diyorlarki,
“bir gün ALLAH Resûlü- meşguldüler gördüm ki,
Mübârek nalınlarnın- kayışlarını açmış,
Çıkarıp-onarıyor- sanki kendinden geçmiş.
Ben de biraz beride- bakıyor- görüyordum,
Ve de elimde kirmen- iplik eğiriyordum.
Mübârek cemâline- baktım ki; parlıyordu,
Şeffaf ter tâneleri- sanki nur saçıyordu.
Gözlerim kamaşmıştı- şaşa kalmıştım zahar
Bana doğru baktılar; hayli geçmişim meğer.
“Sana ne oldu böyle- ki; dalgın duruyorsun”,
Buyurdular ki; ben de, bunu bekliyormuşum,
“Ya Resulullah dedim- mübarek yüzündeki ,
Nurların parlaklığı- gözümü aldı sanki.
Her bir ter tanesinden- öyle ışık saçıyor,
Gözümü kamaştırdı- sandım güller açıyor.
Bi hoş oluyor insan, hem kendinden geçiyor”.
“Resûlullah kalkarak- benim yanıma geldi,
İki gözüm arası- tam anlımdan öptüler”.
“Ya Ayşe ! ALLAH’ü Teala- sana iylikler versin
Beni sevindirdiğin gibi- seni sevindiremedim”.
Buyurdu; yani senin- o beni sevindirmen,
Seni sevindirmemden, daha çok lazım bilmem.
Hazreti Aişe’nin- gözlerin arasığndan,
Anlından öpmesi ki- ödül olmuştur ondan.
Bir aferin-teşekkür- ve taktir vardı bunda.
Çünkü Resûlullah’ın- cemâlini severek, (s.a.v.)
Anlayarak görmüştür- ta içinden gelerek.
……………………………………
Resûlullah’a en çok- anlayan ve anlatan,
Mü’min-lerin annesi- Zevcât’ı- Tâhirat’ten,
Aişe vâlidemiz- O ki Âlim- müçtehit,
Pek fesih konuşurdu- hem şâirdi hem edip.
Ve de akıllı-zeki- pek çok ilme vâkıftı,
Gayreti hep İslâmı- şavkartmaya mâtuftu.
Resûlullah’ı öven- şu iki özlü beyti,
Üstün yeteneğini bilmeye yeter belki.
*******
“Ve lev semi’ü fi mısre evsafe haddihi.
Lema bezelü fi sevmi yusüfe min nakdin.
Levima bezelü lev rkeeyne cebinehu
Le aserne bilkat’il kulubi alel eydi.
********
“Eğer Mısır’dakiler- O eşsiz Cemâlinin, (s.a.v.)
Güzelliğini duyup- işitmiş olsalardı,
Dillere destan olan- Yusuf Aleyhisselam,
Güzelliğine hiç de- vermezlerdi bir önem.
(Yani bütün varını- Mübârek Cemâlini, (s.a.v.).
Tek görebilmek için- özenle saklarlardı”.
Bahâne ederekten- Yusuf Aleyhisselamı,
Zeliha’yı kınayan- Mısır’ın kadınları,
Resûlün görselerdi- o parlayan anlını (s.a.v.)
Ellerinin yerine- kalplerini doğrardı.
Hayranlıkla seyreder- bakmaya doymazlardı,
Kesilen kalplerinden- bir acı duymazlardı



Sallü ala resulüna MUHAMMED
ALLAHümme salli ala MUHAMMED

Şevket OKYAY