GARDAŞ
Yaratan Mevla'm övmüş yaratmış.
Kimine çok vermiş,sefa yaşatmış.
Kimini yavruya,hasret bırakmış.
Bende o hasretle,yanarım gardaş.
Kimi istemezken,kimi aramış.
Kimi sevinirken,kimi ağlamış.
Kimi yokluğunda,adak adamış.
Bende o adağı adadım gardaş.
Çocuklar bir evin neş-esi derler.
Bir evlat var iken,iki isterler.
Yavru hasretini,nedir bilmezler.
İşte ben o hasreti,çekerim gardaş.
Görürüm ellerde,içim özenir.
Yüreğim derd ile,nakış bezenir.
Olunca elbette,yavru sevilir,
İşte ben o yavruya,hasretim gardaş.
Hayaller kurarım,gözümü yumup,
Hayal Dünya'sında,mutluluk bulup.
Ancak rüyalarda,yavrumu bulup,
Yarama merhemi,sürerim gardaş.
Sedat derki,ne zor yavru hasreti.
Sılada yaşatır acı gurbeti.
Gün olup içipte,ecel şerbeti,
İki gözüm açık,gidecem gardaş.
SEDAT YILDIRIM