Sivas - Sivaslilar.Net - Sivashaber - Sivasforum - Sivasların En Büyük Buluşma Merkezi - Yiğidolar - Tekil Mesaj Gösterimi - Türkiye'de 1923,1926, 1948 ve 1967 Yılları

cebe · 18.04.2016, 12:54

1967 Yılı ve Sonrası

NOT: “Türkiye Gizli Yahudiliği” ile ilgili yazdıklarımın tümü Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün kitaplarında yazılanlardır. Dolayısıyla, yazdıklarım benim bilgim/düşüncem/teorim değil, Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün bilgisi/tanıklığı/düşüncesi/tezi’dir. Yani, bu durumda ben, Prof. Küçük’ün söylediklerini tekrarlıyorum; papağan gibi. Kötü bir durum; bilgisiz, birikimsiz ve bunların sonucu bilinçsiz olmak! Sonuç olarak, övgüler veya yergiler bana değil, Prof. Y. Küçük’e…
------------------------------------------------------------------
İsrail, 5 Haziran 1967'de, ani bir saldırı başlattı, Mısır hava gücünü yerdeyken birkaç dakika içinde yok etti ve iki gün sonra Sina'ya ve Süveyş Kanalı'na ulaştı. İki gün sonra, yani 7 Haziran’da, İsrail ordusu Ürdün ordusunu Batı Şeria'nın dışına itti; 5'inde Kudüs'ü aldı ve Ürdün vadisinin batısındaki tüm toprakları işgal etti. Son olarak da Tsahal (İsrail Ordusu) güçleri, kuzeyde, Suriyelilerin direnişine rağmen Taberiye gölünün tepesindeki Golan tepelerinin dik yamaçlarını aştı…..11 Haziran 1967’de Amerikalılar ve Sovyetler tarafından dayatılan bir ateşkes ile sona eren bu "Altı Gün Savaşı" bugün hala bölgenin temel stratejik verilerini belirlemektedir. 1948'de İsrailliler tarihsel olarak pek önemi olmadığı için (eskiden sıtma yüzünden) Arap nüfusun büyük oranda kaçtığı toprakları almışken, 1967’de İsrail ordusu (çölle kaplı Sina yarımadası haricinde) Gazze gibi sayısız şehirleriyle birlikte Arap nüfusun görece yoğun olduğu toprakları işgal etti.

İsrail, 1967 yılının Haziran ayında 6 gün süren bir savaşta Arap ordularını hezimete uğratarak topraklarını devasa ölçüde büyütmüş, bundan daha önemlisi artık korsan bir devlet değil, kalıcı bir devlet olduğunu kanıtlamıştır. Böylece, tüm dünyadaki Yahudilerle birlikte Türkiye’deki açık ve gizli Yahudiler de Kudüs’e yönelmişlerdir. Artık Tevrat’taki ‘vaat edilmiş topraklar’ :Arz-ı Mevut’üzerinde özgür İsrail Devleti kurulmuştur ve bütün Yahudilerden hizmet, sadakat beklemektedir.

“...1967 İsrail zaferi sadece Batı Şeria'nın fethini ve Yahudi devletinin görece kalabalık bir Arap nüfusu kontrol etme zorunluluğunu değil, aynı zamanda Siyonist hareket içinde aslen jeopolitik büyük değişimleri de getirdi beraberinde. 1967 zaferine kadar Siyonist hareket oldukça az dindar Yahudilerin olayı idi, ancak Kudüs’ün fethinden sonra tüm dünyadaki dindar veya laik Yahudilerin İsrail’e bakışları değişir. O zamana kadar Siyonist hareket oldukça az dindar Yahudilerin hatta din konusunda özgür düşünenlerin olayı idi ve hahamların ve daha dindarların çekincelerine hatta düşmanlığına yol açmıştı. Ancak dindar veya laik, yüzyıllardır olduğu gibi her yıl "seneye Kudüs'te" diye dilekte bulunan insanların İsrail'e bakış tarzı bu şehrin fethinden ve Tsahal'ın ani zaferinden sonra değişti. İsrail askerlerinin Ağlama Duvarı'nın dibinde bulunması kaderin bir işareti olarak görüldü. Bundan ötürü çok sayıda İsraillinin dindarlığı da arttı.”(YvesLacoste: Büyük Oyunu Anlamak, s: 292-296.)

Yahudiler, nasıl Rab’ın yardımıyla Mısır esaretinden kurtulup İsrail’e dönebilmişlerse, işte şimdi de binlerce yıldan beri göçebe olarak yaşadıkları dünyanın dört bir yanından yine Rab’ın yardımıyla İsrail’e dönebilmişlerdi. Dame Elizabeth Rosemond (Liz Taylor), Sharon Stone, Demi Moree gibi birçok Yahudi asıllı aktris ve daha birçok İbrani ünlünün Ağlama Duvarı’nın dibinde dua etmeleri bundandır. Liz Taylor, 1973 Arap-İsrail Savaşı’nda değeri çok yüksek bir elmas yüzüğü İsrail ordusuna bağışlamıştı. (Bkz. O günlere ait gazeteler). Kasım 2012’de, İsrail’in Gazze’ye saldırısı sonrası "İsrail için dua ediyorum" mesajı atan Ermeni gözüken Yahudi (Çok büyük olasılıkla Karaim Yahudi’si) pornocu kadın (uluslararası o…) Kim Kardashian, aldığı sert tepkiler üzerine özür dilemek zorunda kaldı.(Milliyet Gazetesi, 20.11.2012)). Aynı şekilde, Türkiye’deki gizli Yahudilerinin, örneğin Genelkurmay Başkanlarının, devlet adamlarının, mankenlerin, işadamlarının Hac, Umre bahanesiyle Kudüs’ü ziyaret etmeleri, Ağlama Duvarı’nda dua edip fotoğraf çektirmeleri de aynı amaçla, aynı dilekledir. Örneğin, Genelkurmay Başkanlarından Or. Gen. Hilmi Oz-kök ve Or. Gen.İlk-er Başbuğ da ağlama duvarını ziyaret edip dua etmişlerdir. Fotoğrafları gazetelerde yayınlandı( Google arama motorunda var).

Mehmet Yaşar Büyükanıt’tan Genelkurbay Başkanlığını 30 Ağustos 2008’de devir alcak olan Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ’un da İbrani asıllı olduğu basın yayın araçlarında izlendi; Kudüs’te “ Ağlama Duvarı’nda inanç ritüelini yerine getiriken çekilen fotoğrafları bazı gazetelerde yer aldı.
“Yarınki MGK öncesi kritik görüşmeye Kara Kuvvetleri Komutanı sıfatıyla katılan Başbuğ’un, Ağustos’ta Genelkurmay Başkanlığı’na terfii bekleniyor. Erdoğan, Başbuğ’un İsrail gezisi sırasında Ağlama Duvarı önünde çektirdiği fotoğrafın bir gazeteye yansıması üzerine Bursa mitinginde, "Biz gerginliklerin tarafı değiliz. Ankara’daki karanlık senaryoların başında, sanal gerilimlerin, sanal tehditlerin başında biz yokuz" diyerek yayınlara mesafe koymuştu.” (Hürriyet Gazetesi, 25.06.2008.)

Müstakbel Genel Kurmay Başkanı’nı, Mehmet Yaşar Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanlığı’nı devraldığı eski Genel Kurmay Başkanı Emekli Orgeneral Hilmi Özkök şu sözlerle savunmuştur:

“Eski Genelkurmay Başkanı emekli Orgeneral Hilmi Özkök, dünkü Radikal gazetesinde yayınlanan söyleşisinde çarpıcı açıklamalar yaptı. Özkök, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ’un Kudüs’te Ağlama Duvarı önünde çekilmiş fotoğraflarının basına yansımasıyla ilgili şunları söyledi: "Bu tür senaryolar her atama döneminde olur, benim hakkımda da olmuştu. Ben de ziyaretlerde oralara gittim, benim de fotoğraflarım çekildi, kiliseleri de ziyaret ettim. Bunlar hafif şeyler. Hem Hazreti Musa da Hazreti İsa da Müslümanlığın saydığı peygamberler değil mi?”

Belki başka genelkurmay başkanları, başbakanlar da vardır. Çünkü, Türkiye’de İbrani olmayan asker ve sivil bürokraside tepe noktalara, yani kontrol noktalarına getirilmez; bu, inanç ölçüsünde bir kuraldır. Zaten bir diğer Genelkurmay başkanı MehmetYaşar Büyükanıt’ın Irgunçetesi üyesi olan dedesinin mezarı Kudüs’tedir. (Irgun: Filistin’deki ilk silahlı Yahudi örgütüdür. Türkiye’deki gizli Yahudiler –bu çetenin adına izafeten- Argun, Ergun, Ergün, Ergin, vb. ad ve soyadlar taşırlar.). Sadece asker bürokratlar değil, zengin (jet sosyete: Jew sosyete) kriptoların hemen hepsinin Hac, Umre bahanesiyle Kudüs’ü ziyaret etmeleri de Rab’a şükran sunmak, teşekkür etmek içindir. Bu organizasyonların en kapsamlısını Diyarbakırlı Kürt görünen Nadire İçkale yapmaktadır, bu seromoniler1 Mayıs 1948’de New York’ta kurulan ‘Hürriyet Gazetesi’nden (İsrail ise 14 Mayıs 1948’te kurulmuştur, Hürriyet: İsrail’e Hürriyet ?) her yıl naklen yayınlanmaktadır.

Sonuç olarak Türkiye gizli Yahudilerinin –hangi bahane ile olursa olsun- Kudüs’ü ziyaret edip, “Ağlama Duvarı”nda dua etmeleri 1967 yılından sonra başlamıştır; Yahudi tarihine, mitolojisine ve “dava”ya bağlılığın göstergeleridir. Sadece ziyaret etmekle bağlılıklarını göstermiyorlar, insan, şirket, parti, coğrafi yerlerin adlarını da İbrani tarihinden/mitolojisinden seçiyorlar. Örneğin, 1967 yılından önce hiç bilinmeyen Br’li adlar mantar gibi çoğaldı, toplumun tüm katmanlarına (ezici çoğunluğu Türk -Moğol etniğinden olan gecekondulara bile) yayıldı: Burcu, büşra,Ebru, beren, eber, bener, barçın, barkın, barlas, berat, berfin, beria, beril, berna, berrak, bertuğ, bugra, burak, burçak, burçin, , burçun, burkut., vb.

“Ayrıca, biraz aha yakına geldiğimizde, bir tür “milat” saydığımız 1967 İsrael-Arap Savaşı öncesinde “ebru “adının taşındığına ihtimal vermiyorum.” (Prof. Dr. Y. Küçük:İsyan-1, s: 535) (Beren, Burak, Ogan, Okan adlarının onomastik analizi için bkz. İsyan-1, s: 532-588)

Bunun gibi, İsrail’in kuvveti anlamına gelen “Oz” sözcüğünü içeren adlar da yaygınlaştı: oz-an, öz-can, öz-kan, öz-türk, öz-al, vb.
“Bizde Ibrani "Oz", İbraniyet'ten daha çok kullanılıyor. Oz'dan"Ozan” veya bir varyantı olan Uz'dan "Uzan" gorüyoruz. Demek ki "-n" veya “an" ekinin isim yapmada çok verimli olduğunu bir kez daha tespit edebiliyoruz.“” ( Tekelistan-1,s:170)
(Soru: Hun adının önüne OR takısını kim, ne zaman ve niçin koydu?) Yahudi peygamberlerden biri olan Samuel’in adına izafeten Anglo-sakson kültürde “Sam” olarak kullanılan adı, Türkiye’de “Cem” olarak taşımaya başlamışlardır.Cem’ler, Br’ler ve Oz’lar siyaset, ekonomi, bürokrasi, medya, vb de hep yukarılardadırlar.

Türkiye’de 1967 yılı sonrası:
( Kan dökerek kurulan cumhuriyet kan dökülerek yıkılmaya başlanır.)

“Ömrü hapishanelerde tüketmek. Amansız İşkenceler görmek. Asılmak. Yakılmak. Linç edilmek. Gözaltında/ göz önünde öldürülmek. Vatanından kovulmak. Toprağına ve tüm sevdiklerine hasret gitmek. Bir ceviz ağanın, bir çınarın gölgesinde uyuyabilmenin özlemini çekmek.”

Prof. Dr.YalçınKüçük’e göre, Türkiye gizli Yahudileri(Musevi ve Sabetayistler) başlangıçta, yani Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu dönemde Türkiye’ye bağlı idiler, üçük’e göre, geçici bir korsan devlet değil, kalıcı olduğunu kanıtlamasından sonra, artık Türkiye’yi yaşatmak için değil, yıkmak için çalışmaya başlamışlardır.

“1967–1973 arasını, Türkiye Sabetayizm’inin inanç değiştirme dönemi olarak niteliyorum, son zamanlarda pek çok çalışmamda bu da temel düşünce durumundadır. 1967 yılında İsrail’in, Araplara karşı umulmadık, ancak, büyük bir zafer kazanması; İsrail Devleti'ni kâğıt üzerinde bir devlet olmaktan çıkarıyordu ve Türkiye Sabetayizm’inin, Türkiye’ye inançlarını yitirmelerinin başlangıcıdır. 1973 yazında başarının tekrarlanması inançsızlığı artırıyordu, bu sonuncu kısmen Sovyetleri püskürtme anlamına da geliyordu ve 1974 yılında, Türkiye’nin Kıbrıs çıkarması, İsrail’i güvence altına da alıyordu. Bu dönemde, Türkiye'de ekonomik dinamiklerin diş pazarı zorladığına işaret etmiştim; alttan alta emperyalist mekanizmalar etkili olmaya başlıyordu; Amerikano-Judaik emperyalizmile çakışmaktadır. Artık İsrail, bir ileri karakol olmaktan ötededir.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s: 370.)

1967 sonrası Türk, Müslüman, solcu, sağcı, kapitalist, şeriatçı, devrimci, ulusalcı ve hatta Orgenaral Kenan Evren gibi Atatürkçü kimliklerine gizlenen Yahudiler, İsrail Devleti’ni büyütmek için çalışmışlar ve ilk önce Batı Uygarlığı’na erişmeyi hedefleyen, laik ve sosyal bir hukuk devleti özelliklerinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmak için gerekli çalışmaları başlatmışlardır.

“1967- Altı Gün Savaşı, çok büyük bir “push” (harekete geçiren vuruş; itme) etkisi yaptı, biliyoruz ve ben de, diğerleriyle birlikte, ayrıca İsrael’in asıl kuruluşu tabir ediyorum. Beklenmedik bir zamanda Arapları, hezimete uğrattılar ve İsrael’in bir kalıcı “yurt” olduğuna inandılar. Sovyetler’deki Yahudi muhalefeti işte bu tarihte başladı; Sovyet Yahudileri “Aliye” (Aliyah) mücadelesini açtılar. Yıkılışın başındayız. Bizdeki İbrani asıllıların sosyalist hareketi boşaltmalarının başlangıcı da bu tarihtedir. Bunlar da bizim sosyalist hareketten “aliye” yapıyor¬lardı; uçarken, yıkıyorlardı. Judaizm’de kavgaların önemli bölümü kalanlar ile gidenler arasındadır; Türkiye İşçi Partisi’nin iç savaşı’ndan söz ediyorum. Ne ilginç, aliye’nin tarihi, Rusya-Türkiye tarihi’dir. Rusya’dan uçuyorlardı ve Türkiye’de bir yere konuyordu. Buna “aliye” diyoruz; uçanlar, İsrael Devleti’ni kurdular. Demek ki “aliye” olmasa İsrael Devleti olmayacaktı; kudsiyeti ve Türkiye’de ad ve dizi olmasını buna bağlıyoruz.En büyük aliye’ler, Sultan Hamid zamanında ve izleyen Jön Türk iktidarındadır. Jön Türk ayrı, Sultan Hamid’in, siyonistlerle mücadele et¬tiği, tam bir falsifikasyondur. İsrael’in temelleri, Hamidiye Devri’nde atılmıştır; “aliye” şahidim oluyor. Gidenler Eşkenaz’dılar (Alman Yahudileri). Türkiye’de kalanlar Seferad (İspanyol Yahudileri) idiler. Dokuzuncu Siyonizm Kongresi’nde Osmanlı Delegesi, sonraki adıyla Munis Tekinalp, “vaad edilmiş toprak” burasıdır, deyu haykırıyordu; “haydi, gelin, haydi” misullu çığırıyordu. Belki de eşkanazlar ve sefaradlar arası “yurt” savaşı yapılıyordu, bilemiyoruz.”( Prof. Dr. Yalçın Küçük: İsimlerin İbranileştirilmesi, s:49.)

Türkiye Cumhuriyeti kuruluşlunda- ordunun öncülüğü/yönlendirmesi ile - “muasır medeniyeti” , yani temelinde Grek uygarlığı olan ve aklı rehber edinen “Batı Uygarlığı”na ulaşmayı amaç edinmişti. Oysa, 1967 yılından sonra - Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün iddiasına göre yine ordunun zoruyla bu kez yönünü Batı Uygarlığı’ndan Kudüs’e döndürmüştür. Görünürde laik ve Batı uygarlığı yanlısı, gerçekte ise “Büyük İsrail” (Arz-ı Mevut) davasına bağlı ordu, “Türk-İslam Sentezi” adı verilen ve içinde Yahudi ırkçılığını (Siyonizm) saklayan bir ideolojiyle Türkiye toplumuna Arap-İbrani kültürü ve yaşam biçimi dayatmıştır. Batı kültüründe ısrar eden entelektüeller, solcular ve sol sempatizanı Aleviler ordu, polis ve onların yardımcısı para-militer odaklar tarafından ezilmiştir.

“Tez şudur: Dünya soluna ve özellikle Türkiye soluna, içten ve dıştan en şiddetli darbelerin başlangıcı 1967 Altı Gün Savaşları'dır ve İsrail'in, beklenmedik bir zamanda Araplar'ıhezimete uğrattıkları bu savaşı bir "milat" kabul ediyoruz. Bunu, 1967–1973 kesiti olarak da kaydedebiliriz; Türkiye düzeni İsrail'e yaklaştıkça, Türkiye soluna daha şiddetli darbeler indiriyordu. Sola karşı büyük şiddetin, Profesör Erim'in (CHP) başbakanlığı ile başladığını söyleyebiliyoruz. Türkiye solunun içinden parçalanmasında ve dışından şiddetli darbelerle dövülmesinde sabetayizmin rolünü teşhis etmek zorundayız.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s: 268.) (Maraş ve Çorum Türk kırımlarında CHP iktidardaydı, Madımak katliamında Erdal(Erzel:İsrail Toprağı) İnönü Başbakan Yardımcı idi. Ahmed-i NeJat döneminde İran Evrensel Yahudiliğin (Dünya Yahudi Partisi) hedef tahtası yapıldı; hangi şehirde ve hangi aşamada (uranyum zenginleştirilmesi) nükleer santral olduğunu Ahmedi Nejat basın toplantıları yaparak ve güya İsrail’e göz dağı vererek ilan ediyordu, yani dünya Yahudiliğine haber veriyordu. Bir yandan da Zencani, Reza ve Türkiye’deki soydaşlarıyla birlikte İran hazinesinden tam 200 milyar dolar aşırmıştı. Sonuç olarak, Köy Enstitüleri’ni kapatan Reşat Şemsettin Sirer, sosyal adalet isteyenleri darma duman eden Nihat Erim, Maraş soykırımını seyreden İrfan Öz-aydınlı’nın CHP’li olması, Ahmet-i Nejat’ın İran gibi köklü bir devlete başkan olması yaşadıkları ülkeye ihanete ve mensup oldukları Yahudi ırkına bağlılığına ve hizmetine engel değildir. Yaşayarak görüyoruz.)

“12 Mart 1971 Darbesi'nden sonraya rastlıyordu; kuskusuz Darbenin lideri Orgeneral (Memduh) Tağmac ve daha sonra yerine gecen ve Kıbrıs Savaşı'nda Genelkurmay Başkanı olan Orgeneral Semih Sancar da sabetayisttiler.( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet 1, s:343.)
•••
“Cunta reisi Memduh Tağmaçı’ın İbrani asıllı olmaları ihtimalini hayli yüksek görüyoruz. Kaldı ki, “Memduh” ismi “Yeduh” kelimesinin lisanımızdaki mübadillerinden birisi olmakla “övgü” veya “övülmüş” manasını vermektedir.”( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Gizli Tarih, s: 109.)
•••
“12 Mart Darbesi'nin ilk başbakanı, (Turan)Güneş'in akrabası, Nihat Erim ve üçüncü başbakanı bankacı Naim Talu da sabetayist ailelerden geliyorlardı; ortadaki başbakan Vanlı Ferit Melen 'in bir Kürt-Yahudi kökeni olup olmadığı araştırmaya değer görünmektedir. “(Yalçın Küçük, Tekeliyet 1, s:343.)
•••
“..her iki cunta lideri OrgenerelTağmaç ve Orgeneral Evren, İbrani asıllıdırlar. yakında ölen OrgenerealNurettin Ersin de öyle idi. Oradan seçiyorlar./…/ Naim Talu , 12 Mart darbesinde Başbakan olmuştu. Darbenin başında Genelkurmaya Başkanı Orgeneral Memduh Tağmaç vardı, İbrani asllıdır. Naim, Naomi , “hoş” demek olup, İbraniler tarafından da taşınıyor. İstanbul’da son Sinegog baskınında ölene Yahudiler arasında Talu adlılar da vardı.“( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Gizli Tarih, s: 374.)
•••
12 Eylül 1980 Askeri Darbesi

Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre, 12 Mart 1971 darbesini yapanlar gibi, 12 Eylül 1980 darbesini yapanlar da İbrani ırkındandır ve bu askeri darbe , ”İran’daki Amerika-İsrail karşıtı Humeyni İhtilali’ne nazireAmerika -İsrail yanlısıİslami bir darbe”dir

“…neo-konservatiflerin(Hıristiyan gözüken Zionist Yahudiler) gelmiş geçmiş en ünlü isimlerinden olup1985’teRonald Reagan’dan Başkanlık Özgürlük Madalyası alan Albert Wohlstetter, Amerika’nın İran’daki Sovyet etkisi önüne geçmek için başa getirdiği Şah’ın düşüşünden hemen bir gün sonra İstanbul’a geliyor ve Boğaz’da, içlerinde Türklerm bulunduğu anlaşılan davetlileriyle yemek yiyordu. Yemekli toplantının konusu, İran Devrimi ve Türkiye idi. Amerika İran’ı elin kaçırdığı gibi bir de büyük darbe yemiş durumdaydı. Bir sonraki darbe Türkiye’den mi gelecek; davetlilerden biri, “craignantpour la Turquie le sort de l’Iran”,İran’ın kaderinin Türkiye’nin de olacağından korkarak soruyordu: “Est-ce le prochainprobleme?Bir sonraki sorun Türkiye mi olacak, Wohlstetter“Hayır,” diyodu.“c’est la réponseau probleme!” Türkiye soruna yanıt olacak, yi Amerika değil, Türk halkı yedi: Wohlstetter’in akıl hocalığında, İran’daki Amerika-İsrail karşıtı Humeyni İhtilali’ne nazire Amerika -İsrail yanlısı islami bir darbe gecikmedi. Amerika İran Devrimi’nin karşısına, kendi Sünni İslam darbesi ile çıkmıştır;mezhep çatışması dedikleri düpedüz sınıf çatışmasıdır ve apaçık önümüzde duruyor, Amerikancı Sünni İslam küresel sermayenin silahıdır.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Çıkış,s: 219. Tekin Yayınevi)

Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün bu tezi, CIA Ankara tBürosu şefi Neokonservatif Paul Henze tarafından doğrulanmıştır:

“bizim çocuklar işi bitirdi..”
“İlk kez Mehmet Ali Birand ‘ın “12 Eylül Saat:04.00(1984)” adlı kitabında ortaya atlan 12 Eylül darbesi sırasında dönemin ABD Ulusal Güvenlik Konseyi Türkiye Masası Sorumlusu Paul Henze’nin askeri müdahaleyi haber alırken, haberi ulaştıran diplomatın , “your boys have done it: seninkiler yaptı/bizim çocuklalar işi bitirdi-anlamındaki konuşmasını ,12 Eylül darbesi içinde ABD’nin rolü konusunda tartışmalara neden olmuştu. Henze’den sonra,” Ankara’daki çocuklar başarılı, ”şeklindeki mesaj başkan Jimmy Carter’a iletilmiştir. Paul Henze 2003 yılında bir Türk gazetesine verdiği demeçte “Bizim çocuklar işi başardı” sözlerinin Mehmet Ali Birand’ın uydurması olduğunu belirtmiş . Ancak, kısa bir süre sonra Birand 1997’deHenze ile yaptığı görüşmenin sesli ve görüntülü kayıtlarını yayınlayarak Henze’i yalanlamıştır. ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) (NOT: Paul Henze, CIA Ankara Bürosu şefliği yapmış olan Henze, Kenan Evren gibi cuntacıları kastederek "bizim çocuklar başardı" sözünün sahibi olarak tanındı. [Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...])

Prof. Dr. Yalçın Küçük, hem 12 Eylül darbesini yapanların İbrani olduklarını, asıl amacın hem tamamı gizli Yahudilerin elinde olan Türkiye siyasetini ve sermayesini ve hem de İsrail’i güvenceye almak olduğunu, bunu gerçekleştirmek için de bir yandan Sünni İslam yaşam biçimini topluma dayatırken diğer yandan muhalif kesimlere (solculara, komünistlere, Kemalistlere ve Alevilere) kanlı şiddet ve ağır işkence uygulamıştır.

“1980 Eylülist Darbesi, başında Orgeneral Kenan Evren vardı, bir İsrael Derbesi’dir. Nisan, Tammuz ya da Temmuz ve Elul veya Eylül, İsrael’de zaman zaman Tanrı ve ay adı olmakla biz isim olarak taşıyoruz. Eylülist darbede, Türk aydınına, görülmemiş kin, Arap yanlısı bir tutum alan soldan inti¬kam idi; bir İbrani olan Hiram Abas, bu kini temsil ve en yüksek noktada realize ediyordu. İsrael kinidir ve Irak’taki Ebu Gareb hapishanelerinin provası sayabiliyoruz.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: İsimlerin İbranileştirilmesi,s: 48.)

Prof. Y. Küçük’e göre, ABD’nin Irak işgalinde ırak halkına ağır işkenceler yapanlar da İbrani asıllıdır: “Irak zindanlarında işkenceci Amerikan subay veya erlerinin ne kadarının Yahudi asıllı olduğu araştırmayı gerektirmektedir. Bazılarını teşhis edebiliyorum.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük Putları Yıkıyorum,s:328: )

Türkiye’de 12 Mart-12 Eylül arasındaki 10 yıllık süreçte, özellikle 12 Mart 1971 darbesinden hemen sonra, HiramAbas adında bir MİT elemanı dominant roldedir.

“M. Hiram Abas, İstanbul'daki bütün provokasyon, tertip ve operasyonları planlayan Kontrgerilla şefiydi. CIA ve MİT adına Faik Türüne danışmanlık yapıyordu. İstanbul Kontrgerilla Karargahı ile CIA ve MİT'in irtibatını sağlıyordu. Gemi batırma olayları, İsrail Büyükelçisi Elrom olayı, Fırtına Tatbikatları gibi tertip ve saldırılar HiramAbas'ın başı altından çıktı. Hiram Abas, işkence ve operasyon hastasıydı. Görevli olmadığı halde 12 Marttaki bütün baskınlara, operasyonlara en önde katıldı. Provokasyonları yönetti. Yeni işkence yöntemleri geliştirdi ve bu yöntemlerin uygulanmasına bizzat katıldı.” ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...])

Hiramadı Türk-Moğol adı değildir, Tevratik’tir.

“Süleyman hükümdarlığının dördüncü yılında, M.Ö.964 dolaylarında mabedin inşasına başladı. Tevrat’ta belirtildiğine göre Süleyman, tapınağının yapımına Yahudilerin Mısır’dan çıkışının dört yüz sekseninci yılında başlamıştır. Süleyman, daha önce Davud’un sarayının yapımında büyük emeği geçen ve Davud’la yakın dostluğu bulunan Sur Kralı Hiram’dan da malzeme ve zanaatçi tedarik ederek yardım aldı. Mabedin inşasında Hiram işçilerin başında bulundu. M.Ö.957 yılında tapınağın inşası tamamlandı.” ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...])

Birçok kitap ve internet sitesinde de İbrani olduğu, dedesinin de Mason olduğu kayıtlıdır.

12 Mart 1971 darbesinin öncüsü olan 27 mayıs 1960 darbesi de İbranilerin yaptığı bir askeri darbedir.

“Erol Güney, bundan sonra, 1960 yılında, Israel Genelkurmay Başkanı’nın yine gizlice Ankara’ya geldiğini de ifşa ediyor; 27 Mayıs Müdahalesi’nden önce mi sonra mı, bunu öğrenemiyoruz. Önce ise, devrim planlamasına katıldığını düşünmek zorundayız;çünkü, 1958 itibariyle, mossad-mit ortaklığı kurulmuştu ve dışında kalabildiklerine ihtimal veremiyoruz. 27 Mayıs sonrasında da olabilir, ancak, yine de bir yakınlık teşhis etmek durumundayız; çünkü, 27 Mayıs, Türkiye’nin dış politikasında Araplara, Shlaim’in kitabının balığındaki sözcüklerle, “Demir Duvar” örülmeye başlandığı tarihtir. Bir de, Washington ile “ikili antlaşmalar” üzerinde çok yararlı açıklamalar yapmış olan 27 Mayısçıların, bu çok önemli Israel gizli antlaşmasından hiç söz etmemeleri bir muamma izlenimi veriyor. Bir ilişki, kuvvetli bir hipotez değerindedir ve kuruyoruz.“ ( İsyan-2,s-40)

27 Mayıs 1960 İhtilali’nden sonra kurulan Milli Birlik Komitesi (MBK)’nin başkanı Org. Cemal Gürsel, Başbakanlık görevini o zaman hiç adı sanı duyulmamış, sonradan çok ünlü olan Irak (Erbil) Yahudi’si İhsan Doğramacı’ya teklif etmiş, Doğramacı reddetmiştir.( Y.Küçük: Gizli Tarih.)

Prof. Dr. İhsan Doğramacı’nın ana dilinin Ladino (İspanya İbranicesi) olduğu konusunda bir dekanın anısı:

“Hacettepe Tip Fakültesi Dekanı Prof. Doğan Karan bir gün yanına hademe takmış olduğu genç bir adamı mikrobiyoloji odasına gönderdi. Telefonda demişti ki: "Bu zat İsrailli bir mikrobiyoloji profesörüdür. Amerika'dan vatanına dönerken Hacettepe'ye uğramış, saat 17.00'de Ihsan Doğramacı Hoca'yla randevusu var. Aynı bilim dalından olduğun için o saate kadar adamı oyala." Oyaladım. Oturduk çay kahve içtik, her şeyden konuştuk. Benden görüşeceği Ihsan Doğramacı hakkında bilgi almak istedi, boyunu bosunu, görünümünü, özelliklerini, dilimin döndüğü kadar anlattım. Hangi dilde konuşabileceğini de sorunca, "İngilizce, Almanca, Fransızca, Arapça, Farsça bildiğini biliyorum" dedim. Randevu saati gelince birlikte dekanın makam odasına gittik. Hoca (ihsan Doğramacı) oradaydı. Ben İngilizce olarak İsrailli profesörü Doğramacı Hoca'ya takdim ettim. Hoca söze başladı ve ne olduğunu anlayamadığım bir dilde konuşmaya başladı. Yalnız ben ve Doğan Karan değil, misafir profesör de şaşkındı, ağzı bir karış açık Doğramacı’ya laf yetiştirmeye çalışıyordu. Görüşme bittikten sonra ben Hoca'ya hangi dilde konuştuklarını sorunca, "Hangi dil olacak anadili İbranice tabii ki" diye yanıt verdi. Misafir profesöre sordum: "Nasıl, Doğramacı Hoca İbraniceyi iyi biliyor mu ?" Adam hayretler içindeydi. "Benden daha iyi" dedi. (Muvaffak Akman, Yaşantımda Hacettepe ve Sonrası, Bir Emekli Rektör’ün Anıları, 1995, s. 193-194.) Bitmedi. Prof, Şinasi Özsoylu'nun “Ihsan Doğramacı ile 40 Yıl “adli kitabından bir bilgiye de şaşırdığımı anımsıyorum: Ihsan Doğramacı profesörlük aşamasında güvenlik soruşturması engeliyle karşılaşıyor. Milli İstihbarat Teşkilatı’nın (MİT) "babası" MAH,İh¬san Doğramacı için bir rapor hazırlıyor. Bu raporun yazdığına göre, "İhsan Doğramacı Müslüman değildi, karısı da Türk" değildi. (s. 23.) Prof. Doğramacı’nın biyografisinde "İbranice" bildiği bilgisi yoktu. Ama İbranice’yi anadili gibi konuşabiliyordu.” (Soner Yalçın: Efendi Beyaz Müslümanların Büyük Sırrı, s:109.)

Ancak, devirdikleri iktidar sabetayistlerin iktidarıdır. Yani 1950 yılında iktidara gelen Demokrat Parti’yi kuranlar ve oluşturdukları hükümet tümden Sabetayist Yahudilerdir. Soner Yalçın, yazdığı “Efendi Beyaz Türklerin Büyük Sırrı” adlı kitapta Adnan Menderes sülalesinin tam bir Yahudi olduğunu, Menderes’in, Osmanlı Saray’ı tarafından dedelerine bağışlanmış, Ege’nin en verimli topraklarından olan ve binlerce dönüm arazinden oluşan ‘Çakırbeyli Çiftliği’nde hizmetçi olarak çalışan bir ailenin kızına tecavüz ettiğini ve kız gebe kalınca öldürdüğünü, sonra da ‘Ali Adnan’ olan adını Adnan Menderes olarak değiştirdiğini yazmıştır. (Soner Yalçın, adı geçen kitabını yayınlamadan önce, kitabın son şeklini, Adnan Menderes’in oğlu Refah Partisi Milletvekili Aydın Menderes’e götürerek Menderes ailesi hakkında yazdıklarından iftira, hakaret,vb ifadeleri karalamasını (kitaptan çıkarılmasını) rica etmiş. Buna karşın Aydın Menderes, Soner Yalçın’ın bilmediği bilgileri de eklemiştir. Sabetaycı olduklarını inkar etmemiştir. Bkz. “Efendi Beyaz Türklerin Büyük Sırrı”)

Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre Cumhur başkanları Celal Bayar, Cemal Gürsel, Cevdet Sunay, Fahri Korutürk, Kenan Evren, Turgut Özal, Ahmet Necdet Sezer, Abdullah Gül; başbakanlar Adnan Menderes, Sami Süleyman Gündoğdu (Demirel), Naim Talu, Suat Hayri Ürgüplü, Nihat Erim, Turgut Özal, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Necmettin Erbakan ve RTEİbrani ırkındandırlar ve çoğu Sabetayist’tir(Yahudi ırkından ancak Müslüman dininden olan İbraniler).

“..kişilerden değil yasalardan söz ediyorum, İbrani asıllı olmayanların kural olarak dışişleri bakanı olamayacaklarını formüle ediyorum. Tevfik Rüştü Aras, Fatin Rüştü, Selim Sarper, H. Bayülken, İ. Türkmen, A. Bozer, Tansu Çiller, İsmail Cem, Coşkun Kırca, E. Gönensay;bunlar üzerinde durmak yerindedir. Devamla, Adnan Öztrak, Musa Öğün,, İsmail Cem, Tunca Toskay, Nevzat Yalçıntaş, Yücel Yener, Şenol Demiröz, Cem Duna;TRTgenel müdürü oldular ve burada da böyle bir yasa var mı, saçmalıklar bir yana bunlar incelenmelidir, bekliyorum. Sıddık Sami Onar, Cem Demiroğlu, Cumhur Ferman, Ihsan Doğramacı, Kemal Gürüz, Tarık Somer, İbrani’de "Şomer" yazılıyor ve "bekçi" demektir, rektör oldular; Cumhurbaşkanı Hazretleri'ne mektubum var. Sağcı veya solcu, faşist ya da özgürlükçü, Müslüman ya da laik oldular ve hepsi mevkilere geldiler; yoksa ortak bir yanları mı var, bu soruyu artık görmezlikten gelemeyiz.Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne sabetayist olmayan bir kedi bile, asistan olarak giremez diyorum. Peki Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne , İbrani asıllı olmayan dekan geldi mi ?”(Prof.Dr. Y. Küçük : Putları Yıkıyorum,s: 369. İthaki Yayınevi)

Yine başbakanlık yapanlardan Tansu Çiller Yahudi asıllıdır. 13 Haziran 1993’te DYP kongresi Yahudi asıllı olduğu ileri sürülen ve Amerikan vatandaşı olan Prof. Tansu Çiller’i Genel Başkanlığa seçti. Prof. Yalçın Küçük, bunun bir İsrail darbesi olduğunu ileri sürmüştür.

“Washington’u hoşnut eden bir darbedir ve Amerikan Dışişleri Bakanı nezaret ediyordu. Güzel, ancak, İsrael’in kullanması ihtimalini göz ardı etmemek gerekiyordu, artık geriye de giderek darbelerin (12 Mart 1971, 12 Eylül 1980) realizasyonunda İsrael’i düşünmemiz daha isabetlidir. Çok kanlı geldi ve çok kanlı yerleşti. Önce, Uğur Mumcu katledildi ve bunu Jandarma genel komutanı Eşref Bitlis’e suikast tamamladı...Profesör Çiller’in sokaktan gelerek başbakan ve Demirel’in cumhurbaşkanı olmaları, işte bu kan selinden sonradır. O tarihte SHP başında Erdal İnönü olmasaydı, Çiller başbakan ve Demirel cumhurbaşkanı olamazdı, çok gayretkeş olmuştu: şimdi Erdal İnönü’nün önemli katkısı olan her işte, İsrail parmağı görüyorum...Yetmedi görev taksiminden sonra Sivas katliamı geldi, aydınlar Sıva’ta diri diri yakıldılar. Demirel cumhurbaşkanı, Çiller başbakan ve Erdal İnönü yardımcısı idiler. Aydınlar saatlerce yakıldılar. Çiller, daha sonra, bir İsrael gezisinde, bir zamanlar Osmanlı mülkü olan topraklar için, Tevratik ”vaad edilmiş” topraklar kabulünü tekrarladı.”( Prof.Dr. Y. Küçük,: Gizli Tarih, s 285,286.)

Yukarıda değinildiği gibi sadece askeri darbeleri yaparak muhalifleri ezerek Yahudi egemenliğini (tekeliyet:tekelistan) güvenceye alan yüksek askeri bürokrasi değil, darbelerin düşürdüğü sivil iktidarın yüksek bürokratları ile yeniden kurulan yüksek asker ve sivil bürokrasi de İbrani asıllılardan oluşturulur:

Bu nasıl olur?
Yahudi hegemon sınıf içindeki iktidar savaşlarının yarattığı sağ-sol, laik-antilaik, komünist-liberal, vb ayrılıkları, kendi aralarında belli bir karşıtlığa ve düşmanlığa da dönüşebilir, ama Yahudi egemenliğinin kendi varlığını tehdit eden pratik bir çatışma durumunda, bu durum kendiliğinden ortadan kalkar, ve egemen düşüncelerin egemen sınıfın düşünceleri olmadıkları ve bu sınıfın gücünden ayrı bir güce sahip bulundukları yolundaki görüntü de uçup gider.

Bir örnek: Sermayedar Vitali Hakko- Solcu (Sermaye düşmanı) Bedri rahmi Eyüpoğlu dyanışması:

“Eyüboğlu Ailesi üzerine ifşaat değerlidir; daha önce kitaplarımın birisinde, Vitali Hakko’nun anılarına dayanarak, Bedri Rahmi’nin, 15-16 Haziran Büyük işçi Kıyamı’nda, derhal Vitali Hakko’nun muhafızlığını üstlendiğim yazmıştım. Bir büyük ressamın ve bir de “solcu” namdar idi, işçi eylemi olur olmaz bir büyük Yahudimizin koruması olmasını önemli buluyordum. Şimdi, eşinin akrabalarının Israel’de yaşadıklarını da öğrenmiş oluyoruz; demek orada gömülü yakınları bulunmaktadır.“ (İsyan-2, s: 36. İtahi Yayınları)

Alman düşüncesinde Liberal Yahudiler ile Siyonist Yahudilerin dayanışması:

“Siyonizm” den söz etmek istiyorum. Yahudilerin azınlığı bu hareketi destekliyor, çoğunluğu ise bunları kötü buluyordu. Fakat bu olaya çok daha yakından bakılınca bu görünüş hemen siliniyordu, çünkü bu durum, davanın gereklerini yerine getirmek için uydurulmuş kötü sebepler-yalanlar dememek için bu kelimeyi kullanıyorum-den ibaret bir hale geliyordu. Bu gerçeği gizlemek için kendileri tarafından icad edilmiş bir perde idi. Liberal denilen Yahudiler Siyonist Yahudilerin kendi ırklarından olmadığını, fakat Musevi dinini kabul etmiş olduklarını, tatbikatta buna da uymadıklarını ve bunun tehlikeli olduğunu inkâr etmiyorlardı. Fakat bu aralarındaki birliği asla bozmuyor, hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Liberal Yahudilerle Siyonist Yahudiler arasındaki bu danışıklı dövüş kısa süre sonra beni onlardan nefret ettirdi. Çünkü bu mücadele hiçbir şeye cevap yermiyor, bir yalandan ibaret bulunuyor ve bu hilekârlık bu kavmin sürekli övündüğü ahlâk, temizlik ve asaletle hiç bağdaşmıyordu. Zaten maddî olsun, mânevi olsun, bu ırkta temizliğin manası aynı idi. Sudan pek hoşlanmayan insanlardı bunlar. Onun için insan onlara baktığı zaman çok defa gözlerini kapamak zorunda kalırdı. Sonraları o uzun kaftanları giyenlerin kokusunu duydukça içimin bulandığı oldu. Elbiseleri de pek kirli, dış görünüşleri hiç kibar değildi. (Adolf Hitler: Kavgam, s:50,51)

Bu egemen sınıf, kendi çıkarlarını ne kadar çok toplumun bütün üyelerinin çıkarları gibi göstermek zorunda olursa, bu "egemen kavramlar" da o kadar genel ve genelleştirilmiş bir biçim alacaklardır. (alaman ideolojisi, 76)

Bu sorunun yanıtı için ayrıca bakınız BolJewik-Menjewik savaşı ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...])
•••
Aslında, Prof. Dr. Yalçın Küçük ve yazar Soner Yalçın’ın verdikleri bilgi ve belgelere göre, sadece günümüzde değil, ta 1560’lı yılardan beri Türkiye’de yüksek askeri ve sivil bürokrasi İbrani ırkının tekelindedir. Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre, 1560’lardan, yani 2 öz oğlunu ve 4 torununu bizzat boğdurtan, buna karşın Yahudi tarihinde yine de “Kanuni” veya “Great Şlome (Muhteşem Süleyman)” olarak anılan I. Süleyman zamanında başlamıştır

“ …başlıca kaynaklarla birlikte EncylopaediaJudaica’dan çıkardığımıza göre, bütün Yahudileri sarayına toplayan ve onlara çok büyük ayrıcalıklar tanıyan Kanuni zamanında Türkiye’ye geliyorlar. Aileden MoşeHamon, en büyük güce kavuşuyor, asıl adı Roxana olan Hürrem Sultan ve Rüstem Paşa ile bir parti oluşturarak, ülkeyi yönetiyorlar/.../ Biliyoruz, Süleyman döneminin bir yükseliş görüntüsü taşıdığı kesindir; ancak bu görüntü aşıldığı zaman bozulma ve çürümenin bütün kanallarını da görebiliyoruz, bu nedenle, “ muhteşem” sıfatı havada kalmaktadır. /…/ 3. Murat (Kanuni’nin torunu) zamanında, hem genel hem de özel nedenlerle İstanbul Yahudileri çok büyük bir refah içinde yaşıyordu. /…/ Burada, “Alman Aile” denilen Aşkenazi’leri, “Evlad-ı Musa” sayılan Hamon’ları, Yahudilikte yarı azize sayılan Gracia ve Nasi’leri ortaya çıkarmış oluyoruz. Bunlara, kuşkusuz, Ester’i de eklemeliyiz, saraya ebe olarak girişi 1539 tarihindedir ve yarım yüzyıl dış politikanın yanında, iltizam işinde ve mansıp dağıtımında çok etkin olduğunu biliyoruz. Bunların hepsini Türk iç ve dış politikasında ve iç ve dış ticarette çok kritik noktalara getiren de Kral Süleyman idi. Muhteşem, ülkeyi bir Yahudi Partisi eliyle idare ediyordu/…/ Türkiye Yahudilerinin büyük tarihçisi Avram Galante, “Süleyman’ın Yahudileri lehine politikalar izlediğine de işaret ediyordu. /…/ Yahudi toprağındaki tek kutsal şehir olan Kudüs’ün duvarlarını ve ayrıca şehirde yaşayan Yahudilerin susuz kalmamaları için su tünellerinin yaptırdığını kaydediyor. Yahudi Ansiklopedisi, “Yavuz” olarak da bilinen ve Çaldıran seferine giderken casus olabilecekleri kaygısıyla kırk bin Türkmen ve kürt şiisini öldürten Selim’in Yahudilere son derece şefkatli yaklaştığını yazmaktadır. Beyazıt, Selim ve Süleyman saltanatında İstanbul’da Yahudileri anlatıyordu: “Fethedilen yerlerdeki Yahudiler, başta İstanbul, imparatorluğun önemli kentlerine aktarıldılar. (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Şebeke, s 49-63.)

Prof. Y. Küçük, “Kanuni Süleyman zamanından günümüze olan süreçte Yahudilerin kabile dayanışması ve bunun devrin koşullarına göre ya iktidara ortak oldukları ya da mutlak iktidar oldukları,” şeklinde ifade edilebilecek tezini, başka kitaplarında da ve başka referanslara dayandırarak tekrarlamış ve özel bir adlandırmayla, “Tekeliyet” veya “Tekelistan” adını vermiştir.
“Kriptolar içinde en ünlülerinden birisi Nasi idi, Fransızca “nassi” yazılıyor, Türkçe "Nasi" ve bazen de "Naci" olarak görüyoruz, DonnaGgracia ve Josef Nasi'den diğer çalışmalarımda, ayrıntılı olarak söz etmiş bulunuyorum. "Maranos" bir ailedir; Portekiz'i terk ettiler ve Avrupa'da Hristiyan olarak yaşadılar, çok zengindiler, Gracia'yı kız kardeşi Venedik’te, aralarındaki mali itilaf nedeniyle, kripto-Yahudi olduğu iddiasıyla ihbar etmişti. Tutuklandı, yakılabilirdi; Osmanlı Sultanı, savaş tehdidi de dahil kurtardı; bir iddiaya göre daha Avrupa'da iken ve diğer iddiaya göre özgür Osmanlı mülküne gelir gelmez,Yahudi olduğunu ilan etmişti. Dük Nasi , hem yeğeni ve hem de damadıdır; "dük" sıfatın İkinci Selim’in bahşettiğini biliyoruz. Bunlar, elli yıl kadar Osmanlı Devleti’ni yönettiler, egemen oldular, hem Osmanlı ye hem de Yahudi tarihinde ağırlıklı yerleri var, Yahudi ansiklopedileri "statesman in Turkey" demektedir. Ben”hanedan” olarak görüyorum; ayrıca Ingilizce "House of Nasi" nitelemesini böyle anlayabiliriz.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s:470)
•••
“Vulgar tarihçi, Mustafa’nın babasının otağ-ı hümayunu içinde, Aksaray’da boğularak öldürülmesini, Mustafa’nın, Batılıların Roxalane dedikleri Hürrem’den değil, Gülbahar’dan doğmasına bağlayabilir¬ler; bunu yapıyorlar. İtalyan çağdaşlarının “giovine non bella magrassida”dedikleri, güzel değil, ancak şirin buldukları Hürrem, Gülbahar’ı kıskanabilir ve Süleyman’ı oğlunu boğdurmaya ikna edebilir; bütün bunlar kayıtlıdır. Mustafa’nın boğularak öldürülmesinden sonraki durumu tarihçi Tayyip Gökbilgin, “Bundan sonra saltanat verasetimeselesinde Şehzade Bayezid’i ve Selim’i iltizam eden saray partisinin başında Hürrem Sultan daha sarih bir vaziyet aldı” diye yazıyor. Buna “vulgar yazım” diyebiliriz ve gerçeğin üzerindeki ölü toprak olarak niteleyebiliriz;gerçek altındadır. Şüphesiz Hürrem’in de rolü vardır, yalnız kendi halinde önemli bulmuyorum. Önemli olan Saray Partisi’dir ve başında Yasef Nasi bulunmaktadır. Nasi, halası Beatrice de Lunaile birlikte, Israel tarihinde Donna Gracia ve şöhret olarak da “Ha Gev¬ret” çağırılıyor, “Hanım” demektir, adeta İmparatorluğu ve tabii Süleyman’ı yönetiyordu.O halde Hürrem’i abartmak, tekil rol vermek Yahudi Partisini gizlemek demektir.(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Atamanoğlu Fatih, s:176. Tekin Yayınevi)
•••
“…ol tarihte Osmanlı İmparatorluğunu, “Türk-Yahudi” ortak devleti telakki etmekte hiçbir sakınca görmüyorum. Süleyman’a “Muhteşem” lakabının dışarıdan, Yahudi çevrelerce ve tarihçiler tarafından verildiğini de ilave ediyorum. Süleyman, hem Yahudi Partisini güçlendirmişti, hem de Yahudi çıkarlarını önemli bir tarafgirlikle yüksek tutuyordu. Yahudiler çok seviyorlardı, “Şılomo Amelah”dediklerini biliyoruz. Yahudiler, büyük kralları Kral Süleyman’ı da böyle,”ŞılomoAmelah” ve uygun bir Türkçe ile, “Melik Süleyman”, biliyorlardı. Muhteşem, babası Selim tarafından alınan Kudüs’ü mamur hale en adamdır. /.../ Birinci Süleyman’ın saltanatını incelediğimizde, dönemin ‘kanuni’ değil, ‘gayri kanuni’ olduğunu görmekte güçlüğümüz bulunmamaktadır; kanunsuzluk yaşanılan günlere rengini vuruyordu ve daha sonraki çözümlemelere de damgasını vurması kaçınılmazdır. Kamu yönetiminde, keyfilik egemendi ve entrika, yönetim ilkesi ve cinayet tek yaptırım oluyordu. Böyle bir saltanatı ‘kanuni’ olarak anmak, hem yasallık ve hem de tarih bilimi ile alay etmekle özdeştir. Başta Yasef Nasi olmak üzere, idare önemli ölçüde Yahudilerin elindeydi; Nasi, her ciddi kaynakta zamanın dışişleri nazırı kabul edilmektedir ve dış politikayı İspanya’dan kaçan "New Christian”bir hayat yaşayan marrano’lara “kötü” davranan Venedik’e karşı ve savaşçı bir çizgiye çekebilmişti. Süleyman, İtalya ve Venedik’teki Yahudileri koruyabilmek üzere, Papalık ve Venedik’e karı savaş tehditlerinden geri durmuyordu. Osmanlı İmparatorluğunun sonunu hazırladığını kabul etmek durumundayız.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Atamanoğlu Fatih, s:177. Tekin Yayınevi)

18.04.2016, 12:54	#4
cebe Tecrübeli Yiğido cebe Şuan Son Aktivite: 17.08.2016 14:36 Üyelik Tarihi: 12.01.2009 Mesajlar: 245 Tecrübe Puanı: 582	Cevap: Türkiye'de 1923,1926, 1948 ve 1967 Yılları 1967 Yılı ve Sonrası NOT: “Türkiye Gizli Yahudiliği” ile ilgili yazdıklarımın tümü Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün kitaplarında yazılanlardır. Dolayısıyla, yazdıklarım benim bilgim/düşüncem/teorim değil, Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün bilgisi/tanıklığı/düşüncesi/tezi’dir. Yani, bu durumda ben, Prof. Küçük’ün söylediklerini tekrarlıyorum; papağan gibi. Kötü bir durum; bilgisiz, birikimsiz ve bunların sonucu bilinçsiz olmak! Sonuç olarak, övgüler veya yergiler bana değil, Prof. Y. Küçük’e… ------------------------------------------------------------------ İsrail, 5 Haziran 1967'de, ani bir saldırı başlattı, Mısır hava gücünü yerdeyken birkaç dakika içinde yok etti ve iki gün sonra Sina'ya ve Süveyş Kanalı'na ulaştı. İki gün sonra, yani 7 Haziran’da, İsrail ordusu Ürdün ordusunu Batı Şeria'nın dışına itti; 5'inde Kudüs'ü aldı ve Ürdün vadisinin batısındaki tüm toprakları işgal etti. Son olarak da Tsahal (İsrail Ordusu) güçleri, kuzeyde, Suriyelilerin direnişine rağmen Taberiye gölünün tepesindeki Golan tepelerinin dik yamaçlarını aştı…..11 Haziran 1967’de Amerikalılar ve Sovyetler tarafından dayatılan bir ateşkes ile sona eren bu "Altı Gün Savaşı" bugün hala bölgenin temel stratejik verilerini belirlemektedir. 1948'de İsrailliler tarihsel olarak pek önemi olmadığı için (eskiden sıtma yüzünden) Arap nüfusun büyük oranda kaçtığı toprakları almışken, 1967’de İsrail ordusu (çölle kaplı Sina yarımadası haricinde) Gazze gibi sayısız şehirleriyle birlikte Arap nüfusun görece yoğun olduğu toprakları işgal etti. İsrail, 1967 yılının Haziran ayında 6 gün süren bir savaşta Arap ordularını hezimete uğratarak topraklarını devasa ölçüde büyütmüş, bundan daha önemlisi artık korsan bir devlet değil, kalıcı bir devlet olduğunu kanıtlamıştır. Böylece, tüm dünyadaki Yahudilerle birlikte Türkiye’deki açık ve gizli Yahudiler de Kudüs’e yönelmişlerdir. Artık Tevrat’taki ‘vaat edilmiş topraklar’ :Arz-ı Mevut’üzerinde özgür İsrail Devleti kurulmuştur ve bütün Yahudilerden hizmet, sadakat beklemektedir. “...1967 İsrail zaferi sadece Batı Şeria'nın fethini ve Yahudi devletinin görece kalabalık bir Arap nüfusu kontrol etme zorunluluğunu değil, aynı zamanda Siyonist hareket içinde aslen jeopolitik büyük değişimleri de getirdi beraberinde. 1967 zaferine kadar Siyonist hareket oldukça az dindar Yahudilerin olayı idi, ancak Kudüs’ün fethinden sonra tüm dünyadaki dindar veya laik Yahudilerin İsrail’e bakışları değişir. O zamana kadar Siyonist hareket oldukça az dindar Yahudilerin hatta din konusunda özgür düşünenlerin olayı idi ve hahamların ve daha dindarların çekincelerine hatta düşmanlığına yol açmıştı. Ancak dindar veya laik, yüzyıllardır olduğu gibi her yıl "seneye Kudüs'te" diye dilekte bulunan insanların İsrail'e bakış tarzı bu şehrin fethinden ve Tsahal'ın ani zaferinden sonra değişti. İsrail askerlerinin Ağlama Duvarı'nın dibinde bulunması kaderin bir işareti olarak görüldü. Bundan ötürü çok sayıda İsraillinin dindarlığı da arttı.”(YvesLacoste: Büyük Oyunu Anlamak, s: 292-296.) Yahudiler, nasıl Rab’ın yardımıyla Mısır esaretinden kurtulup İsrail’e dönebilmişlerse, işte şimdi de binlerce yıldan beri göçebe olarak yaşadıkları dünyanın dört bir yanından yine Rab’ın yardımıyla İsrail’e dönebilmişlerdi. Dame Elizabeth Rosemond (Liz Taylor), Sharon Stone, Demi Moree gibi birçok Yahudi asıllı aktris ve daha birçok İbrani ünlünün Ağlama Duvarı’nın dibinde dua etmeleri bundandır. Liz Taylor, 1973 Arap-İsrail Savaşı’nda değeri çok yüksek bir elmas yüzüğü İsrail ordusuna bağışlamıştı. (Bkz. O günlere ait gazeteler). Kasım 2012’de, İsrail’in Gazze’ye saldırısı sonrası "İsrail için dua ediyorum" mesajı atan Ermeni gözüken Yahudi (Çok büyük olasılıkla Karaim Yahudi’si) pornocu kadın (uluslararası o…) Kim Kardashian, aldığı sert tepkiler üzerine özür dilemek zorunda kaldı.(Milliyet Gazetesi, 20.11.2012)). Aynı şekilde, Türkiye’deki gizli Yahudilerinin, örneğin Genelkurmay Başkanlarının, devlet adamlarının, mankenlerin, işadamlarının Hac, Umre bahanesiyle Kudüs’ü ziyaret etmeleri, Ağlama Duvarı’nda dua edip fotoğraf çektirmeleri de aynı amaçla, aynı dilekledir. Örneğin, Genelkurmay Başkanlarından Or. Gen. Hilmi Oz-kök ve Or. Gen.İlk-er Başbuğ da ağlama duvarını ziyaret edip dua etmişlerdir. Fotoğrafları gazetelerde yayınlandı( Google arama motorunda var). Mehmet Yaşar Büyükanıt’tan Genelkurbay Başkanlığını 30 Ağustos 2008’de devir alcak olan Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ’un da İbrani asıllı olduğu basın yayın araçlarında izlendi; Kudüs’te “ Ağlama Duvarı’nda inanç ritüelini yerine getiriken çekilen fotoğrafları bazı gazetelerde yer aldı. “Yarınki MGK öncesi kritik görüşmeye Kara Kuvvetleri Komutanı sıfatıyla katılan Başbuğ’un, Ağustos’ta Genelkurmay Başkanlığı’na terfii bekleniyor. Erdoğan, Başbuğ’un İsrail gezisi sırasında Ağlama Duvarı önünde çektirdiği fotoğrafın bir gazeteye yansıması üzerine Bursa mitinginde, "Biz gerginliklerin tarafı değiliz. Ankara’daki karanlık senaryoların başında, sanal gerilimlerin, sanal tehditlerin başında biz yokuz" diyerek yayınlara mesafe koymuştu.” (Hürriyet Gazetesi, 25.06.2008.) Müstakbel Genel Kurmay Başkanı’nı, Mehmet Yaşar Büyükanıt’ın Genelkurmay Başkanlığı’nı devraldığı eski Genel Kurmay Başkanı Emekli Orgeneral Hilmi Özkök şu sözlerle savunmuştur: “Eski Genelkurmay Başkanı emekli Orgeneral Hilmi Özkök, dünkü Radikal gazetesinde yayınlanan söyleşisinde çarpıcı açıklamalar yaptı. Özkök, Kara Kuvvetleri Komutanı Orgeneral İlker Başbuğ’un Kudüs’te Ağlama Duvarı önünde çekilmiş fotoğraflarının basına yansımasıyla ilgili şunları söyledi: "Bu tür senaryolar her atama döneminde olur, benim hakkımda da olmuştu. Ben de ziyaretlerde oralara gittim, benim de fotoğraflarım çekildi, kiliseleri de ziyaret ettim. Bunlar hafif şeyler. Hem Hazreti Musa da Hazreti İsa da Müslümanlığın saydığı peygamberler değil mi?” Belki başka genelkurmay başkanları, başbakanlar da vardır. Çünkü, Türkiye’de İbrani olmayan asker ve sivil bürokraside tepe noktalara, yani kontrol noktalarına getirilmez; bu, inanç ölçüsünde bir kuraldır. Zaten bir diğer Genelkurmay başkanı MehmetYaşar Büyükanıt’ın Irgunçetesi üyesi olan dedesinin mezarı Kudüs’tedir. (Irgun: Filistin’deki ilk silahlı Yahudi örgütüdür. Türkiye’deki gizli Yahudiler –bu çetenin adına izafeten- Argun, Ergun, Ergün, Ergin, vb. ad ve soyadlar taşırlar.). Sadece asker bürokratlar değil, zengin (jet sosyete: Jew sosyete) kriptoların hemen hepsinin Hac, Umre bahanesiyle Kudüs’ü ziyaret etmeleri de Rab’a şükran sunmak, teşekkür etmek içindir. Bu organizasyonların en kapsamlısını Diyarbakırlı Kürt görünen Nadire İçkale yapmaktadır, bu seromoniler1 Mayıs 1948’de New York’ta kurulan ‘Hürriyet Gazetesi’nden (İsrail ise 14 Mayıs 1948’te kurulmuştur, Hürriyet: İsrail’e Hürriyet ?) her yıl naklen yayınlanmaktadır. Sonuç olarak Türkiye gizli Yahudilerinin –hangi bahane ile olursa olsun- Kudüs’ü ziyaret edip, “Ağlama Duvarı”nda dua etmeleri 1967 yılından sonra başlamıştır; Yahudi tarihine, mitolojisine ve “dava”ya bağlılığın göstergeleridir. Sadece ziyaret etmekle bağlılıklarını göstermiyorlar, insan, şirket, parti, coğrafi yerlerin adlarını da İbrani tarihinden/mitolojisinden seçiyorlar. Örneğin, 1967 yılından önce hiç bilinmeyen Br’li adlar mantar gibi çoğaldı, toplumun tüm katmanlarına (ezici çoğunluğu Türk -Moğol etniğinden olan gecekondulara bile) yayıldı: Burcu, büşra,Ebru, beren, eber, bener, barçın, barkın, barlas, berat, berfin, beria, beril, berna, berrak, bertuğ, bugra, burak, burçak, burçin, , burçun, burkut., vb. “Ayrıca, biraz aha yakına geldiğimizde, bir tür “milat” saydığımız 1967 İsrael-Arap Savaşı öncesinde “ebru “adının taşındığına ihtimal vermiyorum.” (Prof. Dr. Y. Küçük:İsyan-1, s: 535) (Beren, Burak, Ogan, Okan adlarının onomastik analizi için bkz. İsyan-1, s: 532-588) Bunun gibi, İsrail’in kuvveti anlamına gelen “Oz” sözcüğünü içeren adlar da yaygınlaştı: oz-an, öz-can, öz-kan, öz-türk, öz-al, vb. “Bizde Ibrani "Oz", İbraniyet'ten daha çok kullanılıyor. Oz'dan"Ozan” veya bir varyantı olan Uz'dan "Uzan" gorüyoruz. Demek ki "-n" veya “an" ekinin isim yapmada çok verimli olduğunu bir kez daha tespit edebiliyoruz.“” ( Tekelistan-1,s:170) (Soru: Hun adının önüne OR takısını kim, ne zaman ve niçin koydu?) Yahudi peygamberlerden biri olan Samuel’in adına izafeten Anglo-sakson kültürde “Sam” olarak kullanılan adı, Türkiye’de “Cem” olarak taşımaya başlamışlardır.Cem’ler, Br’ler ve Oz’lar siyaset, ekonomi, bürokrasi, medya, vb de hep yukarılardadırlar. Türkiye’de 1967 yılı sonrası: ( Kan dökerek kurulan cumhuriyet kan dökülerek yıkılmaya başlanır.) “Ömrü hapishanelerde tüketmek. Amansız İşkenceler görmek. Asılmak. Yakılmak. Linç edilmek. Gözaltında/ göz önünde öldürülmek. Vatanından kovulmak. Toprağına ve tüm sevdiklerine hasret gitmek. Bir ceviz ağanın, bir çınarın gölgesinde uyuyabilmenin özlemini çekmek.” Prof. Dr.YalçınKüçük’e göre, Türkiye gizli Yahudileri(Musevi ve Sabetayistler) başlangıçta, yani Türkiye Cumhuriyeti kurulduğu dönemde Türkiye’ye bağlı idiler, üçük’e göre, geçici bir korsan devlet değil, kalıcı olduğunu kanıtlamasından sonra, artık Türkiye’yi yaşatmak için değil, yıkmak için çalışmaya başlamışlardır. “1967–1973 arasını, Türkiye Sabetayizm’inin inanç değiştirme dönemi olarak niteliyorum, son zamanlarda pek çok çalışmamda bu da temel düşünce durumundadır. 1967 yılında İsrail’in, Araplara karşı umulmadık, ancak, büyük bir zafer kazanması; İsrail Devleti'ni kâğıt üzerinde bir devlet olmaktan çıkarıyordu ve Türkiye Sabetayizm’inin, Türkiye’ye inançlarını yitirmelerinin başlangıcıdır. 1973 yazında başarının tekrarlanması inançsızlığı artırıyordu, bu sonuncu kısmen Sovyetleri püskürtme anlamına da geliyordu ve 1974 yılında, Türkiye’nin Kıbrıs çıkarması, İsrail’i güvence altına da alıyordu. Bu dönemde, Türkiye'de ekonomik dinamiklerin diş pazarı zorladığına işaret etmiştim; alttan alta emperyalist mekanizmalar etkili olmaya başlıyordu; Amerikano-Judaik emperyalizmile çakışmaktadır. Artık İsrail, bir ileri karakol olmaktan ötededir.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s: 370.) 1967 sonrası Türk, Müslüman, solcu, sağcı, kapitalist, şeriatçı, devrimci, ulusalcı ve hatta Orgenaral Kenan Evren gibi Atatürkçü kimliklerine gizlenen Yahudiler, İsrail Devleti’ni büyütmek için çalışmışlar ve ilk önce Batı Uygarlığı’na erişmeyi hedefleyen, laik ve sosyal bir hukuk devleti özelliklerinde kurulan Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmak için gerekli çalışmaları başlatmışlardır. “1967- Altı Gün Savaşı, çok büyük bir “push” (harekete geçiren vuruş; itme) etkisi yaptı, biliyoruz ve ben de, diğerleriyle birlikte, ayrıca İsrael’in asıl kuruluşu tabir ediyorum. Beklenmedik bir zamanda Arapları, hezimete uğrattılar ve İsrael’in bir kalıcı “yurt” olduğuna inandılar. Sovyetler’deki Yahudi muhalefeti işte bu tarihte başladı; Sovyet Yahudileri “Aliye” (Aliyah) mücadelesini açtılar. Yıkılışın başındayız. Bizdeki İbrani asıllıların sosyalist hareketi boşaltmalarının başlangıcı da bu tarihtedir. Bunlar da bizim sosyalist hareketten “aliye” yapıyor¬lardı; uçarken, yıkıyorlardı. Judaizm’de kavgaların önemli bölümü kalanlar ile gidenler arasındadır; Türkiye İşçi Partisi’nin iç savaşı’ndan söz ediyorum. Ne ilginç, aliye’nin tarihi, Rusya-Türkiye tarihi’dir. Rusya’dan uçuyorlardı ve Türkiye’de bir yere konuyordu. Buna “aliye” diyoruz; uçanlar, İsrael Devleti’ni kurdular. Demek ki “aliye” olmasa İsrael Devleti olmayacaktı; kudsiyeti ve Türkiye’de ad ve dizi olmasını buna bağlıyoruz.En büyük aliye’ler, Sultan Hamid zamanında ve izleyen Jön Türk iktidarındadır. Jön Türk ayrı, Sultan Hamid’in, siyonistlerle mücadele et¬tiği, tam bir falsifikasyondur. İsrael’in temelleri, Hamidiye Devri’nde atılmıştır; “aliye” şahidim oluyor. Gidenler Eşkenaz’dılar (Alman Yahudileri). Türkiye’de kalanlar Seferad (İspanyol Yahudileri) idiler. Dokuzuncu Siyonizm Kongresi’nde Osmanlı Delegesi, sonraki adıyla Munis Tekinalp, “vaad edilmiş toprak” burasıdır, deyu haykırıyordu; “haydi, gelin, haydi” misullu çığırıyordu. Belki de eşkanazlar ve sefaradlar arası “yurt” savaşı yapılıyordu, bilemiyoruz.”( Prof. Dr. Yalçın Küçük: İsimlerin İbranileştirilmesi, s:49.) Türkiye Cumhuriyeti kuruluşlunda- ordunun öncülüğü/yönlendirmesi ile - “muasır medeniyeti” , yani temelinde Grek uygarlığı olan ve aklı rehber edinen “Batı Uygarlığı”na ulaşmayı amaç edinmişti. Oysa, 1967 yılından sonra - Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün iddiasına göre yine ordunun zoruyla bu kez yönünü Batı Uygarlığı’ndan Kudüs’e döndürmüştür. Görünürde laik ve Batı uygarlığı yanlısı, gerçekte ise “Büyük İsrail” (Arz-ı Mevut) davasına bağlı ordu, “Türk-İslam Sentezi” adı verilen ve içinde Yahudi ırkçılığını (Siyonizm) saklayan bir ideolojiyle Türkiye toplumuna Arap-İbrani kültürü ve yaşam biçimi dayatmıştır. Batı kültüründe ısrar eden entelektüeller, solcular ve sol sempatizanı Aleviler ordu, polis ve onların yardımcısı para-militer odaklar tarafından ezilmiştir. “Tez şudur: Dünya soluna ve özellikle Türkiye soluna, içten ve dıştan en şiddetli darbelerin başlangıcı 1967 Altı Gün Savaşları'dır ve İsrail'in, beklenmedik bir zamanda Araplar'ıhezimete uğrattıkları bu savaşı bir "milat" kabul ediyoruz. Bunu, 1967–1973 kesiti olarak da kaydedebiliriz; Türkiye düzeni İsrail'e yaklaştıkça, Türkiye soluna daha şiddetli darbeler indiriyordu. Sola karşı büyük şiddetin, Profesör Erim'in (CHP) başbakanlığı ile başladığını söyleyebiliyoruz. Türkiye solunun içinden parçalanmasında ve dışından şiddetli darbelerle dövülmesinde sabetayizmin rolünü teşhis etmek zorundayız.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s: 268.) (Maraş ve Çorum Türk kırımlarında CHP iktidardaydı, Madımak katliamında Erdal(Erzel:İsrail Toprağı) İnönü Başbakan Yardımcı idi. Ahmed-i NeJat döneminde İran Evrensel Yahudiliğin (Dünya Yahudi Partisi) hedef tahtası yapıldı; hangi şehirde ve hangi aşamada (uranyum zenginleştirilmesi) nükleer santral olduğunu Ahmedi Nejat basın toplantıları yaparak ve güya İsrail’e göz dağı vererek ilan ediyordu, yani dünya Yahudiliğine haber veriyordu. Bir yandan da Zencani, Reza ve Türkiye’deki soydaşlarıyla birlikte İran hazinesinden tam 200 milyar dolar aşırmıştı. Sonuç olarak, Köy Enstitüleri’ni kapatan Reşat Şemsettin Sirer, sosyal adalet isteyenleri darma duman eden Nihat Erim, Maraş soykırımını seyreden İrfan Öz-aydınlı’nın CHP’li olması, Ahmet-i Nejat’ın İran gibi köklü bir devlete başkan olması yaşadıkları ülkeye ihanete ve mensup oldukları Yahudi ırkına bağlılığına ve hizmetine engel değildir. Yaşayarak görüyoruz.) “12 Mart 1971 Darbesi'nden sonraya rastlıyordu; kuskusuz Darbenin lideri Orgeneral (Memduh) Tağmac ve daha sonra yerine gecen ve Kıbrıs Savaşı'nda Genelkurmay Başkanı olan Orgeneral Semih Sancar da sabetayisttiler.( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet 1, s:343.) ••• “Cunta reisi Memduh Tağmaçı’ın İbrani asıllı olmaları ihtimalini hayli yüksek görüyoruz. Kaldı ki, “Memduh” ismi “Yeduh” kelimesinin lisanımızdaki mübadillerinden birisi olmakla “övgü” veya “övülmüş” manasını vermektedir.”( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Gizli Tarih, s: 109.) ••• “12 Mart Darbesi'nin ilk başbakanı, (Turan)Güneş'in akrabası, Nihat Erim ve üçüncü başbakanı bankacı Naim Talu da sabetayist ailelerden geliyorlardı; ortadaki başbakan Vanlı Ferit Melen 'in bir Kürt-Yahudi kökeni olup olmadığı araştırmaya değer görünmektedir. “(Yalçın Küçük, Tekeliyet 1, s:343.) ••• “..her iki cunta lideri OrgenerelTağmaç ve Orgeneral Evren, İbrani asıllıdırlar. yakında ölen OrgenerealNurettin Ersin de öyle idi. Oradan seçiyorlar./…/ Naim Talu , 12 Mart darbesinde Başbakan olmuştu. Darbenin başında Genelkurmaya Başkanı Orgeneral Memduh Tağmaç vardı, İbrani asllıdır. Naim, Naomi , “hoş” demek olup, İbraniler tarafından da taşınıyor. İstanbul’da son Sinegog baskınında ölene Yahudiler arasında Talu adlılar da vardı.“( Prof. Dr. Yalçın Küçük: Gizli Tarih, s: 374.) ••• 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre, 12 Mart 1971 darbesini yapanlar gibi, 12 Eylül 1980 darbesini yapanlar da İbrani ırkındandır ve bu askeri darbe , ”İran’daki Amerika-İsrail karşıtı Humeyni İhtilali’ne nazireAmerika -İsrail yanlısıİslami bir darbe”dir “…neo-konservatiflerin(Hıristiyan gözüken Zionist Yahudiler) gelmiş geçmiş en ünlü isimlerinden olup1985’teRonald Reagan’dan Başkanlık Özgürlük Madalyası alan Albert Wohlstetter, Amerika’nın İran’daki Sovyet etkisi önüne geçmek için başa getirdiği Şah’ın düşüşünden hemen bir gün sonra İstanbul’a geliyor ve Boğaz’da, içlerinde Türklerm bulunduğu anlaşılan davetlileriyle yemek yiyordu. Yemekli toplantının konusu, İran Devrimi ve Türkiye idi. Amerika İran’ı elin kaçırdığı gibi bir de büyük darbe yemiş durumdaydı. Bir sonraki darbe Türkiye’den mi gelecek; davetlilerden biri, “craignantpour la Turquie le sort de l’Iran”,İran’ın kaderinin Türkiye’nin de olacağından korkarak soruyordu: “Est-ce le prochainprobleme?Bir sonraki sorun Türkiye mi olacak, Wohlstetter“Hayır,” diyodu.“c’est la réponseau probleme!” Türkiye soruna yanıt olacak, yi Amerika değil, Türk halkı yedi: Wohlstetter’in akıl hocalığında, İran’daki Amerika-İsrail karşıtı Humeyni İhtilali’ne nazire Amerika -İsrail yanlısı islami bir darbe gecikmedi. Amerika İran Devrimi’nin karşısına, kendi Sünni İslam darbesi ile çıkmıştır;mezhep çatışması dedikleri düpedüz sınıf çatışmasıdır ve apaçık önümüzde duruyor, Amerikancı Sünni İslam küresel sermayenin silahıdır.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Çıkış,s: 219. Tekin Yayınevi) Prof. Dr. Yalçın Küçük’ün bu tezi, CIA Ankara tBürosu şefi Neokonservatif Paul Henze tarafından doğrulanmıştır: “bizim çocuklar işi bitirdi..” “İlk kez Mehmet Ali Birand ‘ın “12 Eylül Saat:04.00(1984)” adlı kitabında ortaya atlan 12 Eylül darbesi sırasında dönemin ABD Ulusal Güvenlik Konseyi Türkiye Masası Sorumlusu Paul Henze’nin askeri müdahaleyi haber alırken, haberi ulaştıran diplomatın , “your boys have done it: seninkiler yaptı/bizim çocuklalar işi bitirdi-anlamındaki konuşmasını ,12 Eylül darbesi içinde ABD’nin rolü konusunda tartışmalara neden olmuştu. Henze’den sonra,” Ankara’daki çocuklar başarılı, ”şeklindeki mesaj başkan Jimmy Carter’a iletilmiştir. Paul Henze 2003 yılında bir Türk gazetesine verdiği demeçte “Bizim çocuklar işi başardı” sözlerinin Mehmet Ali Birand’ın uydurması olduğunu belirtmiş . Ancak, kısa bir süre sonra Birand 1997’deHenze ile yaptığı görüşmenin sesli ve görüntülü kayıtlarını yayınlayarak Henze’i yalanlamıştır. ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) (NOT: Paul Henze, CIA Ankara Bürosu şefliği yapmış olan Henze, Kenan Evren gibi cuntacıları kastederek "bizim çocuklar başardı" sözünün sahibi olarak tanındı. [Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) Prof. Dr. Yalçın Küçük, hem 12 Eylül darbesini yapanların İbrani olduklarını, asıl amacın hem tamamı gizli Yahudilerin elinde olan Türkiye siyasetini ve sermayesini ve hem de İsrail’i güvenceye almak olduğunu, bunu gerçekleştirmek için de bir yandan Sünni İslam yaşam biçimini topluma dayatırken diğer yandan muhalif kesimlere (solculara, komünistlere, Kemalistlere ve Alevilere) kanlı şiddet ve ağır işkence uygulamıştır. “1980 Eylülist Darbesi, başında Orgeneral Kenan Evren vardı, bir İsrael Derbesi’dir. Nisan, Tammuz ya da Temmuz ve Elul veya Eylül, İsrael’de zaman zaman Tanrı ve ay adı olmakla biz isim olarak taşıyoruz. Eylülist darbede, Türk aydınına, görülmemiş kin, Arap yanlısı bir tutum alan soldan inti¬kam idi; bir İbrani olan Hiram Abas, bu kini temsil ve en yüksek noktada realize ediyordu. İsrael kinidir ve Irak’taki Ebu Gareb hapishanelerinin provası sayabiliyoruz.”(Prof. Dr. Yalçın Küçük: İsimlerin İbranileştirilmesi,s: 48.) Prof. Y. Küçük’e göre, ABD’nin Irak işgalinde ırak halkına ağır işkenceler yapanlar da İbrani asıllıdır: “Irak zindanlarında işkenceci Amerikan subay veya erlerinin ne kadarının Yahudi asıllı olduğu araştırmayı gerektirmektedir. Bazılarını teşhis edebiliyorum.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük Putları Yıkıyorum,s:328: ) Türkiye’de 12 Mart-12 Eylül arasındaki 10 yıllık süreçte, özellikle 12 Mart 1971 darbesinden hemen sonra, HiramAbas adında bir MİT elemanı dominant roldedir. “M. Hiram Abas, İstanbul'daki bütün provokasyon, tertip ve operasyonları planlayan Kontrgerilla şefiydi. CIA ve MİT adına Faik Türüne danışmanlık yapıyordu. İstanbul Kontrgerilla Karargahı ile CIA ve MİT'in irtibatını sağlıyordu. Gemi batırma olayları, İsrail Büyükelçisi Elrom olayı, Fırtına Tatbikatları gibi tertip ve saldırılar HiramAbas'ın başı altından çıktı. Hiram Abas, işkence ve operasyon hastasıydı. Görevli olmadığı halde 12 Marttaki bütün baskınlara, operasyonlara en önde katıldı. Provokasyonları yönetti. Yeni işkence yöntemleri geliştirdi ve bu yöntemlerin uygulanmasına bizzat katıldı.” ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) Hiramadı Türk-Moğol adı değildir, Tevratik’tir. “Süleyman hükümdarlığının dördüncü yılında, M.Ö.964 dolaylarında mabedin inşasına başladı. Tevrat’ta belirtildiğine göre Süleyman, tapınağının yapımına Yahudilerin Mısır’dan çıkışının dört yüz sekseninci yılında başlamıştır. Süleyman, daha önce Davud’un sarayının yapımında büyük emeği geçen ve Davud’la yakın dostluğu bulunan Sur Kralı Hiram’dan da malzeme ve zanaatçi tedarik ederek yardım aldı. Mabedin inşasında Hiram işçilerin başında bulundu. M.Ö.957 yılında tapınağın inşası tamamlandı.” ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) Birçok kitap ve internet sitesinde de İbrani olduğu, dedesinin de Mason olduğu kayıtlıdır. 12 Mart 1971 darbesinin öncüsü olan 27 mayıs 1960 darbesi de İbranilerin yaptığı bir askeri darbedir. “Erol Güney, bundan sonra, 1960 yılında, Israel Genelkurmay Başkanı’nın yine gizlice Ankara’ya geldiğini de ifşa ediyor; 27 Mayıs Müdahalesi’nden önce mi sonra mı, bunu öğrenemiyoruz. Önce ise, devrim planlamasına katıldığını düşünmek zorundayız;çünkü, 1958 itibariyle, mossad-mit ortaklığı kurulmuştu ve dışında kalabildiklerine ihtimal veremiyoruz. 27 Mayıs sonrasında da olabilir, ancak, yine de bir yakınlık teşhis etmek durumundayız; çünkü, 27 Mayıs, Türkiye’nin dış politikasında Araplara, Shlaim’in kitabının balığındaki sözcüklerle, “Demir Duvar” örülmeye başlandığı tarihtir. Bir de, Washington ile “ikili antlaşmalar” üzerinde çok yararlı açıklamalar yapmış olan 27 Mayısçıların, bu çok önemli Israel gizli antlaşmasından hiç söz etmemeleri bir muamma izlenimi veriyor. Bir ilişki, kuvvetli bir hipotez değerindedir ve kuruyoruz.“ ( İsyan-2,s-40) 27 Mayıs 1960 İhtilali’nden sonra kurulan Milli Birlik Komitesi (MBK)’nin başkanı Org. Cemal Gürsel, Başbakanlık görevini o zaman hiç adı sanı duyulmamış, sonradan çok ünlü olan Irak (Erbil) Yahudi’si İhsan Doğramacı’ya teklif etmiş, Doğramacı reddetmiştir.( Y.Küçük: Gizli Tarih.) Prof. Dr. İhsan Doğramacı’nın ana dilinin Ladino (İspanya İbranicesi) olduğu konusunda bir dekanın anısı: “Hacettepe Tip Fakültesi Dekanı Prof. Doğan Karan bir gün yanına hademe takmış olduğu genç bir adamı mikrobiyoloji odasına gönderdi. Telefonda demişti ki: "Bu zat İsrailli bir mikrobiyoloji profesörüdür. Amerika'dan vatanına dönerken Hacettepe'ye uğramış, saat 17.00'de Ihsan Doğramacı Hoca'yla randevusu var. Aynı bilim dalından olduğun için o saate kadar adamı oyala." Oyaladım. Oturduk çay kahve içtik, her şeyden konuştuk. Benden görüşeceği Ihsan Doğramacı hakkında bilgi almak istedi, boyunu bosunu, görünümünü, özelliklerini, dilimin döndüğü kadar anlattım. Hangi dilde konuşabileceğini de sorunca, "İngilizce, Almanca, Fransızca, Arapça, Farsça bildiğini biliyorum" dedim. Randevu saati gelince birlikte dekanın makam odasına gittik. Hoca (ihsan Doğramacı) oradaydı. Ben İngilizce olarak İsrailli profesörü Doğramacı Hoca'ya takdim ettim. Hoca söze başladı ve ne olduğunu anlayamadığım bir dilde konuşmaya başladı. Yalnız ben ve Doğan Karan değil, misafir profesör de şaşkındı, ağzı bir karış açık Doğramacı’ya laf yetiştirmeye çalışıyordu. Görüşme bittikten sonra ben Hoca'ya hangi dilde konuştuklarını sorunca, "Hangi dil olacak anadili İbranice tabii ki" diye yanıt verdi. Misafir profesöre sordum: "Nasıl, Doğramacı Hoca İbraniceyi iyi biliyor mu ?" Adam hayretler içindeydi. "Benden daha iyi" dedi. (Muvaffak Akman, Yaşantımda Hacettepe ve Sonrası, Bir Emekli Rektör’ün Anıları, 1995, s. 193-194.) Bitmedi. Prof, Şinasi Özsoylu'nun “Ihsan Doğramacı ile 40 Yıl “adli kitabından bir bilgiye de şaşırdığımı anımsıyorum: Ihsan Doğramacı profesörlük aşamasında güvenlik soruşturması engeliyle karşılaşıyor. Milli İstihbarat Teşkilatı’nın (MİT) "babası" MAH,İh¬san Doğramacı için bir rapor hazırlıyor. Bu raporun yazdığına göre, "İhsan Doğramacı Müslüman değildi, karısı da Türk" değildi. (s. 23.) Prof. Doğramacı’nın biyografisinde "İbranice" bildiği bilgisi yoktu. Ama İbranice’yi anadili gibi konuşabiliyordu.” (Soner Yalçın: Efendi Beyaz Müslümanların Büyük Sırrı, s:109.) Ancak, devirdikleri iktidar sabetayistlerin iktidarıdır. Yani 1950 yılında iktidara gelen Demokrat Parti’yi kuranlar ve oluşturdukları hükümet tümden Sabetayist Yahudilerdir. Soner Yalçın, yazdığı “Efendi Beyaz Türklerin Büyük Sırrı” adlı kitapta Adnan Menderes sülalesinin tam bir Yahudi olduğunu, Menderes’in, Osmanlı Saray’ı tarafından dedelerine bağışlanmış, Ege’nin en verimli topraklarından olan ve binlerce dönüm arazinden oluşan ‘Çakırbeyli Çiftliği’nde hizmetçi olarak çalışan bir ailenin kızına tecavüz ettiğini ve kız gebe kalınca öldürdüğünü, sonra da ‘Ali Adnan’ olan adını Adnan Menderes olarak değiştirdiğini yazmıştır. (Soner Yalçın, adı geçen kitabını yayınlamadan önce, kitabın son şeklini, Adnan Menderes’in oğlu Refah Partisi Milletvekili Aydın Menderes’e götürerek Menderes ailesi hakkında yazdıklarından iftira, hakaret,vb ifadeleri karalamasını (kitaptan çıkarılmasını) rica etmiş. Buna karşın Aydın Menderes, Soner Yalçın’ın bilmediği bilgileri de eklemiştir. Sabetaycı olduklarını inkar etmemiştir. Bkz. “Efendi Beyaz Türklerin Büyük Sırrı”) Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre Cumhur başkanları Celal Bayar, Cemal Gürsel, Cevdet Sunay, Fahri Korutürk, Kenan Evren, Turgut Özal, Ahmet Necdet Sezer, Abdullah Gül; başbakanlar Adnan Menderes, Sami Süleyman Gündoğdu (Demirel), Naim Talu, Suat Hayri Ürgüplü, Nihat Erim, Turgut Özal, Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Necmettin Erbakan ve RTEİbrani ırkındandırlar ve çoğu Sabetayist’tir(Yahudi ırkından ancak Müslüman dininden olan İbraniler). “..kişilerden değil yasalardan söz ediyorum, İbrani asıllı olmayanların kural olarak dışişleri bakanı olamayacaklarını formüle ediyorum. Tevfik Rüştü Aras, Fatin Rüştü, Selim Sarper, H. Bayülken, İ. Türkmen, A. Bozer, Tansu Çiller, İsmail Cem, Coşkun Kırca, E. Gönensay;bunlar üzerinde durmak yerindedir. Devamla, Adnan Öztrak, Musa Öğün,, İsmail Cem, Tunca Toskay, Nevzat Yalçıntaş, Yücel Yener, Şenol Demiröz, Cem Duna;TRTgenel müdürü oldular ve burada da böyle bir yasa var mı, saçmalıklar bir yana bunlar incelenmelidir, bekliyorum. Sıddık Sami Onar, Cem Demiroğlu, Cumhur Ferman, Ihsan Doğramacı, Kemal Gürüz, Tarık Somer, İbrani’de "Şomer" yazılıyor ve "bekçi" demektir, rektör oldular; Cumhurbaşkanı Hazretleri'ne mektubum var. Sağcı veya solcu, faşist ya da özgürlükçü, Müslüman ya da laik oldular ve hepsi mevkilere geldiler; yoksa ortak bir yanları mı var, bu soruyu artık görmezlikten gelemeyiz.Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne sabetayist olmayan bir kedi bile, asistan olarak giremez diyorum. Peki Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne , İbrani asıllı olmayan dekan geldi mi ?”(Prof.Dr. Y. Küçük : Putları Yıkıyorum,s: 369. İthaki Yayınevi) Yine başbakanlık yapanlardan Tansu Çiller Yahudi asıllıdır. 13 Haziran 1993’te DYP kongresi Yahudi asıllı olduğu ileri sürülen ve Amerikan vatandaşı olan Prof. Tansu Çiller’i Genel Başkanlığa seçti. Prof. Yalçın Küçük, bunun bir İsrail darbesi olduğunu ileri sürmüştür. “Washington’u hoşnut eden bir darbedir ve Amerikan Dışişleri Bakanı nezaret ediyordu. Güzel, ancak, İsrael’in kullanması ihtimalini göz ardı etmemek gerekiyordu, artık geriye de giderek darbelerin (12 Mart 1971, 12 Eylül 1980) realizasyonunda İsrael’i düşünmemiz daha isabetlidir. Çok kanlı geldi ve çok kanlı yerleşti. Önce, Uğur Mumcu katledildi ve bunu Jandarma genel komutanı Eşref Bitlis’e suikast tamamladı...Profesör Çiller’in sokaktan gelerek başbakan ve Demirel’in cumhurbaşkanı olmaları, işte bu kan selinden sonradır. O tarihte SHP başında Erdal İnönü olmasaydı, Çiller başbakan ve Demirel cumhurbaşkanı olamazdı, çok gayretkeş olmuştu: şimdi Erdal İnönü’nün önemli katkısı olan her işte, İsrail parmağı görüyorum...Yetmedi görev taksiminden sonra Sivas katliamı geldi, aydınlar Sıva’ta diri diri yakıldılar. Demirel cumhurbaşkanı, Çiller başbakan ve Erdal İnönü yardımcısı idiler. Aydınlar saatlerce yakıldılar. Çiller, daha sonra, bir İsrael gezisinde, bir zamanlar Osmanlı mülkü olan topraklar için, Tevratik ”vaad edilmiş” topraklar kabulünü tekrarladı.”( Prof.Dr. Y. Küçük,: Gizli Tarih, s 285,286.) Yukarıda değinildiği gibi sadece askeri darbeleri yaparak muhalifleri ezerek Yahudi egemenliğini (tekeliyet:tekelistan) güvenceye alan yüksek askeri bürokrasi değil, darbelerin düşürdüğü sivil iktidarın yüksek bürokratları ile yeniden kurulan yüksek asker ve sivil bürokrasi de İbrani asıllılardan oluşturulur: Bu nasıl olur? Yahudi hegemon sınıf içindeki iktidar savaşlarının yarattığı sağ-sol, laik-antilaik, komünist-liberal, vb ayrılıkları, kendi aralarında belli bir karşıtlığa ve düşmanlığa da dönüşebilir, ama Yahudi egemenliğinin kendi varlığını tehdit eden pratik bir çatışma durumunda, bu durum kendiliğinden ortadan kalkar, ve egemen düşüncelerin egemen sınıfın düşünceleri olmadıkları ve bu sınıfın gücünden ayrı bir güce sahip bulundukları yolundaki görüntü de uçup gider. Bir örnek: Sermayedar Vitali Hakko- Solcu (Sermaye düşmanı) Bedri rahmi Eyüpoğlu dyanışması: “Eyüboğlu Ailesi üzerine ifşaat değerlidir; daha önce kitaplarımın birisinde, Vitali Hakko’nun anılarına dayanarak, Bedri Rahmi’nin, 15-16 Haziran Büyük işçi Kıyamı’nda, derhal Vitali Hakko’nun muhafızlığını üstlendiğim yazmıştım. Bir büyük ressamın ve bir de “solcu” namdar idi, işçi eylemi olur olmaz bir büyük Yahudimizin koruması olmasını önemli buluyordum. Şimdi, eşinin akrabalarının Israel’de yaşadıklarını da öğrenmiş oluyoruz; demek orada gömülü yakınları bulunmaktadır.“ (İsyan-2, s: 36. İtahi Yayınları) Alman düşüncesinde Liberal Yahudiler ile Siyonist Yahudilerin dayanışması: “Siyonizm” den söz etmek istiyorum. Yahudilerin azınlığı bu hareketi destekliyor, çoğunluğu ise bunları kötü buluyordu. Fakat bu olaya çok daha yakından bakılınca bu görünüş hemen siliniyordu, çünkü bu durum, davanın gereklerini yerine getirmek için uydurulmuş kötü sebepler-yalanlar dememek için bu kelimeyi kullanıyorum-den ibaret bir hale geliyordu. Bu gerçeği gizlemek için kendileri tarafından icad edilmiş bir perde idi. Liberal denilen Yahudiler Siyonist Yahudilerin kendi ırklarından olmadığını, fakat Musevi dinini kabul etmiş olduklarını, tatbikatta buna da uymadıklarını ve bunun tehlikeli olduğunu inkâr etmiyorlardı. Fakat bu aralarındaki birliği asla bozmuyor, hiçbir şeyi değiştirmiyordu. Liberal Yahudilerle Siyonist Yahudiler arasındaki bu danışıklı dövüş kısa süre sonra beni onlardan nefret ettirdi. Çünkü bu mücadele hiçbir şeye cevap yermiyor, bir yalandan ibaret bulunuyor ve bu hilekârlık bu kavmin sürekli övündüğü ahlâk, temizlik ve asaletle hiç bağdaşmıyordu. Zaten maddî olsun, mânevi olsun, bu ırkta temizliğin manası aynı idi. Sudan pek hoşlanmayan insanlardı bunlar. Onun için insan onlara baktığı zaman çok defa gözlerini kapamak zorunda kalırdı. Sonraları o uzun kaftanları giyenlerin kokusunu duydukça içimin bulandığı oldu. Elbiseleri de pek kirli, dış görünüşleri hiç kibar değildi. (Adolf Hitler: Kavgam, s:50,51) Bu egemen sınıf, kendi çıkarlarını ne kadar çok toplumun bütün üyelerinin çıkarları gibi göstermek zorunda olursa, bu "egemen kavramlar" da o kadar genel ve genelleştirilmiş bir biçim alacaklardır. (alaman ideolojisi, 76) Bu sorunun yanıtı için ayrıca bakınız BolJewik-Menjewik savaşı ([Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]) ••• Aslında, Prof. Dr. Yalçın Küçük ve yazar Soner Yalçın’ın verdikleri bilgi ve belgelere göre, sadece günümüzde değil, ta 1560’lı yılardan beri Türkiye’de yüksek askeri ve sivil bürokrasi İbrani ırkının tekelindedir. Prof. Dr. Yalçın Küçük’e göre, 1560’lardan, yani 2 öz oğlunu ve 4 torununu bizzat boğdurtan, buna karşın Yahudi tarihinde yine de “Kanuni” veya “Great Şlome (Muhteşem Süleyman)” olarak anılan I. Süleyman zamanında başlamıştır “ …başlıca kaynaklarla birlikte EncylopaediaJudaica’dan çıkardığımıza göre, bütün Yahudileri sarayına toplayan ve onlara çok büyük ayrıcalıklar tanıyan Kanuni zamanında Türkiye’ye geliyorlar. Aileden MoşeHamon, en büyük güce kavuşuyor, asıl adı Roxana olan Hürrem Sultan ve Rüstem Paşa ile bir parti oluşturarak, ülkeyi yönetiyorlar/.../ Biliyoruz, Süleyman döneminin bir yükseliş görüntüsü taşıdığı kesindir; ancak bu görüntü aşıldığı zaman bozulma ve çürümenin bütün kanallarını da görebiliyoruz, bu nedenle, “ muhteşem” sıfatı havada kalmaktadır. /…/ 3. Murat (Kanuni’nin torunu) zamanında, hem genel hem de özel nedenlerle İstanbul Yahudileri çok büyük bir refah içinde yaşıyordu. /…/ Burada, “Alman Aile” denilen Aşkenazi’leri, “Evlad-ı Musa” sayılan Hamon’ları, Yahudilikte yarı azize sayılan Gracia ve Nasi’leri ortaya çıkarmış oluyoruz. Bunlara, kuşkusuz, Ester’i de eklemeliyiz, saraya ebe olarak girişi 1539 tarihindedir ve yarım yüzyıl dış politikanın yanında, iltizam işinde ve mansıp dağıtımında çok etkin olduğunu biliyoruz. Bunların hepsini Türk iç ve dış politikasında ve iç ve dış ticarette çok kritik noktalara getiren de Kral Süleyman idi. Muhteşem, ülkeyi bir Yahudi Partisi eliyle idare ediyordu/…/ Türkiye Yahudilerinin büyük tarihçisi Avram Galante, “Süleyman’ın Yahudileri lehine politikalar izlediğine de işaret ediyordu. /…/ Yahudi toprağındaki tek kutsal şehir olan Kudüs’ün duvarlarını ve ayrıca şehirde yaşayan Yahudilerin susuz kalmamaları için su tünellerinin yaptırdığını kaydediyor. Yahudi Ansiklopedisi, “Yavuz” olarak da bilinen ve Çaldıran seferine giderken casus olabilecekleri kaygısıyla kırk bin Türkmen ve kürt şiisini öldürten Selim’in Yahudilere son derece şefkatli yaklaştığını yazmaktadır. Beyazıt, Selim ve Süleyman saltanatında İstanbul’da Yahudileri anlatıyordu: “Fethedilen yerlerdeki Yahudiler, başta İstanbul, imparatorluğun önemli kentlerine aktarıldılar. (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Şebeke, s 49-63.) Prof. Y. Küçük, “Kanuni Süleyman zamanından günümüze olan süreçte Yahudilerin kabile dayanışması ve bunun devrin koşullarına göre ya iktidara ortak oldukları ya da mutlak iktidar oldukları,” şeklinde ifade edilebilecek tezini, başka kitaplarında da ve başka referanslara dayandırarak tekrarlamış ve özel bir adlandırmayla, “Tekeliyet” veya “Tekelistan” adını vermiştir. “Kriptolar içinde en ünlülerinden birisi Nasi idi, Fransızca “nassi” yazılıyor, Türkçe "Nasi" ve bazen de "Naci" olarak görüyoruz, DonnaGgracia ve Josef Nasi'den diğer çalışmalarımda, ayrıntılı olarak söz etmiş bulunuyorum. "Maranos" bir ailedir; Portekiz'i terk ettiler ve Avrupa'da Hristiyan olarak yaşadılar, çok zengindiler, Gracia'yı kız kardeşi Venedik’te, aralarındaki mali itilaf nedeniyle, kripto-Yahudi olduğu iddiasıyla ihbar etmişti. Tutuklandı, yakılabilirdi; Osmanlı Sultanı, savaş tehdidi de dahil kurtardı; bir iddiaya göre daha Avrupa'da iken ve diğer iddiaya göre özgür Osmanlı mülküne gelir gelmez,Yahudi olduğunu ilan etmişti. Dük Nasi , hem yeğeni ve hem de damadıdır; "dük" sıfatın İkinci Selim’in bahşettiğini biliyoruz. Bunlar, elli yıl kadar Osmanlı Devleti’ni yönettiler, egemen oldular, hem Osmanlı ye hem de Yahudi tarihinde ağırlıklı yerleri var, Yahudi ansiklopedileri "statesman in Turkey" demektedir. Ben”hanedan” olarak görüyorum; ayrıca Ingilizce "House of Nasi" nitelemesini böyle anlayabiliriz.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Tekeliyet-1, s:470) ••• “Vulgar tarihçi, Mustafa’nın babasının otağ-ı hümayunu içinde, Aksaray’da boğularak öldürülmesini, Mustafa’nın, Batılıların Roxalane dedikleri Hürrem’den değil, Gülbahar’dan doğmasına bağlayabilir¬ler; bunu yapıyorlar. İtalyan çağdaşlarının “giovine non bella magrassida”dedikleri, güzel değil, ancak şirin buldukları Hürrem, Gülbahar’ı kıskanabilir ve Süleyman’ı oğlunu boğdurmaya ikna edebilir; bütün bunlar kayıtlıdır. Mustafa’nın boğularak öldürülmesinden sonraki durumu tarihçi Tayyip Gökbilgin, “Bundan sonra saltanat verasetimeselesinde Şehzade Bayezid’i ve Selim’i iltizam eden saray partisinin başında Hürrem Sultan daha sarih bir vaziyet aldı” diye yazıyor. Buna “vulgar yazım” diyebiliriz ve gerçeğin üzerindeki ölü toprak olarak niteleyebiliriz;gerçek altındadır. Şüphesiz Hürrem’in de rolü vardır, yalnız kendi halinde önemli bulmuyorum. Önemli olan Saray Partisi’dir ve başında Yasef Nasi bulunmaktadır. Nasi, halası Beatrice de Lunaile birlikte, Israel tarihinde Donna Gracia ve şöhret olarak da “Ha Gev¬ret” çağırılıyor, “Hanım” demektir, adeta İmparatorluğu ve tabii Süleyman’ı yönetiyordu.O halde Hürrem’i abartmak, tekil rol vermek Yahudi Partisini gizlemek demektir.(Prof. Dr. Yalçın Küçük: Atamanoğlu Fatih, s:176. Tekin Yayınevi) ••• “…ol tarihte Osmanlı İmparatorluğunu, “Türk-Yahudi” ortak devleti telakki etmekte hiçbir sakınca görmüyorum. Süleyman’a “Muhteşem” lakabının dışarıdan, Yahudi çevrelerce ve tarihçiler tarafından verildiğini de ilave ediyorum. Süleyman, hem Yahudi Partisini güçlendirmişti, hem de Yahudi çıkarlarını önemli bir tarafgirlikle yüksek tutuyordu. Yahudiler çok seviyorlardı, “Şılomo Amelah”dediklerini biliyoruz. Yahudiler, büyük kralları Kral Süleyman’ı da böyle,”ŞılomoAmelah” ve uygun bir Türkçe ile, “Melik Süleyman”, biliyorlardı. Muhteşem, babası Selim tarafından alınan Kudüs’ü mamur hale en adamdır. /.../ Birinci Süleyman’ın saltanatını incelediğimizde, dönemin ‘kanuni’ değil, ‘gayri kanuni’ olduğunu görmekte güçlüğümüz bulunmamaktadır; kanunsuzluk yaşanılan günlere rengini vuruyordu ve daha sonraki çözümlemelere de damgasını vurması kaçınılmazdır. Kamu yönetiminde, keyfilik egemendi ve entrika, yönetim ilkesi ve cinayet tek yaptırım oluyordu. Böyle bir saltanatı ‘kanuni’ olarak anmak, hem yasallık ve hem de tarih bilimi ile alay etmekle özdeştir. Başta Yasef Nasi olmak üzere, idare önemli ölçüde Yahudilerin elindeydi; Nasi, her ciddi kaynakta zamanın dışişleri nazırı kabul edilmektedir ve dış politikayı İspanya’dan kaçan "New Christian”bir hayat yaşayan marrano’lara “kötü” davranan Venedik’e karşı ve savaşçı bir çizgiye çekebilmişti. Süleyman, İtalya ve Venedik’teki Yahudileri koruyabilmek üzere, Papalık ve Venedik’e karı savaş tehditlerinden geri durmuyordu. Osmanlı İmparatorluğunun sonunu hazırladığını kabul etmek durumundayız.” (Prof. Dr. Yalçın Küçük: Atamanoğlu Fatih, s:177. Tekin Yayınevi) Konu cebe tarafından (18.04.2016 Saat 13:07 ) değiştirilmiştir..