[Salim58]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Ne zaman göz görse, kulak işitse;
Gönlüm sızlıyor derinden,
Güneş soluk doğuyor günüme,
Ay dede parlamıyor,
Nefes alamıyorum,
Kar yağmıyor üstüme, rüzgâr susuyor, korkuyorum.
Ne varsa zevk aldığım kısacık bu yaşamda hepsi zor geliyor.
Utanıyorum, tek büyük lidere ümmet olamamaktan.
Utanıyorum, Mustafa Kemal’in bir ulusu emanet ettiği kızından, erkeğinden.
Utanıyorum böylesine kara cahil modernizasyona giden aile yapısından.
Utanıyorum, Nasrettin Hoca’yı bilmeden Noel Baba’ya saygı duyanlardan.
Utanıyorum Âşık Veysel’i tanımadan Madonna’cı olup, Yunus Emre’yi, Mevlana’yı sindirmeden Michael Jackson’a gözyaşı dökenlerden.
Utanıyorum, biz örnek olup hepsine lider olacakken, Avrupa’nın bize örnek-lider olmasından.
Kültürüyle zehirlediği, aman ne var canım gençler eğlensin dedirttiği, biz çektik siz çekmeyin bahanesi altında en hayâsız kişilikleri gençlerimize yüklemesine izin verdiğimiz için kendimizden utanıyorum.
Bu vahim durum karşısında, bilerek eşek olup “O kadar da değil” diyenlerden utanıyorum.
Sanki tuvaletten çıkarken elini yıkamasını yeni öğrenen gençler tarafından ben taciz ediliyorum.
Sanki kaldırımlarda yürüyen gençlerin birbirlerinin analarına sövdüklerini, bir yerlere koyduklarını bir tek ben duyuyorum.
Sanki bir tek benim evladım asilik ediyor bana ve annesine.
Sanki yaşlılık kavramının, ay dedelerin, nur ninelerin kıymetini ben unuttum.
Sosyal paylaşım sitelerinde pervasızca sapur supur ben yazıyorum,
A.Q.’yla kısaltılmış ahlaksızlığı durumları marifet gibi ben yazıyorum,
Güvenli internete özgürlük çatısı altında ben karşı çıkıyorum.
Daha on beşinde hangi erkeğin gönlüne konsam diye ben düşünüyorum.
Daha on beşinde kız arkadaşına boş ev ya da bodrum katlı mekânı ben arıyorum.
Uyanın sevgili ebeveynler;
Çocuklarınız elden gidiyor, bir nesil gidiyor, gençlik gidiyor…
Sizin Avrupa kültürüne sığındığınız genişliğin içinde kızlarınız, erkek çocuklarınız her değeriyle kayboluyor.
İletişim başlığı altında ailesinin ses tonunu unutan gençlerin, internet destekli sms kaynaklı yeni hayatlarına kim dur diyecek.
İster nefis diyin ister şeytan, isterseniz Avrupailik, içine düştükleri bu yolda karşılarına çıkan kötülüklerle mücadele etmeleri gerektiğini kim söyleyecek.
Yanlış ve doğruyu ayırt etmelerinde kim yardımcı olacak.
Okulda öğretmenlerine, toplu taşımada yaşlılara, engellilere, hamilelere saygıyı,
Kültürlerinde Âşıklara, Emre’lere, Mevlana’lara bağlılığı,
Dinlerinde Allah’ına, Peygamber’ine sadakati,
Önderlerinde padişahlarına, Atatürk’üne sahip çıkmayı kim öğretecek.
Açın artık gözünüzü;
Daha yirmisinde erkek arkadaşını ailesiyle tanıştıran gençlerin velileri, bırakın artık “Gizli gizli yapacağına bilgim dâhilinde olur” bahanesini.
Bırakın artık “Benim oğlum, çok kızın canını yakacak” diye küçüklükten erkek evlatlara gaz vermeyi.
Tuttuğu takımın on birini, kupasını, şampiyonluklarını, sevdiği sanatçının özel hayatını bildiği kadar biliyor mu evlatlarınız neden yaşadığını, hayatın anlamını.
Bir sorun Mustafa Kemal Atatürk’ün doğum ve ölüm tarihinden başka nesini biliyor evladınız.
Bir sorun 19 Mayıs’ı, 4 Eylül’ü, 23 Nisan’ı ne kadar kavramışlar.
Bir sorun kaç duayı kekelemeden hak ettiği gibi okuyor.
Bir sorun KKTC hakkında ne biliyor.
Selçukluyu, Osmanlıyı, Mimar Sinan’ı, Cahit Arf’ı bir sorun bakalım ne cevap alacaksınız.
Hayatını yaşasın, gözü açılsın diye desteklediğiniz evlatlarınız son noktaya gelip de gözü açıldığında aslında neleri kaybettiğini bir sorun.
“Ben ezildim sen ezilme” diyerek destek verdiğiniz evlatlarınızı nasıl asiliğe iteklediğinize bir bakın.
Üniversite okusun diye gönderdiğiniz evlatlarınızın bekar evlerinde biriktirdiği bira şişelerine, tükettikleri zevklerine bir bakın.
Uyanın artık sevgili veliler.
Ekmek almaya bile isyanla gönderdiğiniz evlatlarınızın hangi dizilerden örnek aldığını görerek uyanın.
Bilgisayar oyunlarını, babasından değerli kılan evladınızın beyaz yalanlar altında Zekeriya Beyaz gibi insanlardan aldıkları fetvalarla nasılda cesurlaştığına bir bakın.
Toplum içerisinde öküz gibi böğürmeyi marifet sanan bu gençlik yoksa sizin evladınız değil mi?
Bu şehirde uyuşturucuyu, esrarı, kumarı, eroini, hapı, kubarı bana satmıyorlar sevgili veliler, uyanın artık.
Dayısını, amcasını, dedesini, teyzesini, yeğenlerini bayramdan bayrama gören, cenazelere böğğ diyip, düğünlerde yarı çıplak olmanın hevesiyle sahnede döktüren gençler yoksa bizim değil mi sevgili veliler.
Bir gün ölüm var demediğiniz,
İki satır kitap okumadığınız,
İyi ile kötüyü anlatmadığınız,
Dost değil, dikta olduğunuz,
Vatanı, milleti öğretmediğiniz,
Ata nedir, Atatürk nedir bildirmediğiniz,
Haramı, sevabı işlemediğiniz,
Saygıyı, sevgiyi göstermediğiniz,
Hiçbir zaman sorumluluk vermediğiniz,
Sanki hayat otuz yaşında başlıyormuşçasına yönlendirdiğiniz,
Örf, anane göstermediğiniz,
Yanında dedikodu yaptığınız,
Küfür ettiğiniz,
Sigara içtiğiniz,
Belirli bir seviyeden sonrasına hayır demediğiniz,
Başarısını takdir etmediğiniz,
En ahlaksız dizileri normalleştirerek yanında izlediğiz,
Asla birlikte zaman geçirmediğiniz,
Türk kimdir, demediğiniz,
Dinini öğretmediğiniz,
Ayıp evladım, tepkisi vermediğiniz,
Kadını erkek, erkeği kadın gibi yetiştirdiğiniz bu evlatlar bizim,

SEVGİLİ VELİLER
Durmayın uyanın, uyandırın.
Ne Din, Ne de Laiklik. GENÇLİK ELDEN GİDİYOR sevgili veliler.
Uyanın artık, uyanın ki;
Mevla’m neylesin, neylerse güzel eylesin.

Okan Baran / Gazete İzci