Kalbin edebi...

[Dilsad Hatun]

Kalbin edebi, niyette ihlas ve samimiyettir Bunların sonucu, ALLAH için sevmek, ALLAH için vermek, ALLAH için yermek ve ALLAH için menetmektir Bu hâl, imanın en yüksek zirvesidir ve kâmil insan olmanın alametidir O, ALLAHu Tealanın sevdiği kullarına bir hediyesidir Büyükler, bu ahlakın ihsan mertebesi olduğunu ve onun vücuda ancak zati zikir sayesinde yerleşeceğini belirtiyorlar Zati zikir; her yerde, her işte, her hâlde kalb, ruh, sır ve diğer latifelerle ALLAHu Teala’yı zikretmekten ibarettir

Gavs-ı Bilvanisî Seyyid Abdulhakim el-Hüseyni (ks) zikir ve edep hakkındaki bir sohbetinde şöyle buyurmuştur:

“Bakınız, bu milletin başına ne geldiyse gafletten geldi şah-ı Hazne (ks): “gaflet kadar hiçbir kötü hâl yoktur” derdi Kimin başına ne geldiyse nefsinin hilelerinden gafil kaldığı için gelmiştir Bir kişi kendi kuvveti ile gafleti terk edemiyorsa edebe sarılsın şöyle ki, Rabbim her an her yerde beni görüyor diye düşünsün ve o konuda nefsini zorlasın Açık ve gizli edeplere uymakla insanın kalbi uyanır Böylece gaflet yok olur”11

Sözün edebi, makama uygun söylenmesidir Her makam, ayrı bir tarz ve tavır ister Her söz yerinde, zamanında, gereği kadar söylenirse değerli ve geçerlidir Söz, hacet kadar sarf edilmelidir Sözde yalan ve yapmacık olmamalıdır Söz sahibinin sözü ile özü, içi ile dışı aynı olmalıdır Mürşide ve müminlere karşı samimiyet ancak böyle mümkün olur

Fiilin/işin edebi, makama uygun davranmaktır Her şahsın, her makamın, her ibadet ve taatın kendine has edebi vardır Bütün edepler, sünnet-i seniyyede öğretilmiştir Edep, Hakka ve halka karşı nasıl davranacağını bilmektir Kısaca güzel ahlaktır Bu edepleri, tek tek öğrenmeli ve güç nisbetinde yapmalıdır

ilim edeple güzel olur Hak yolcusu ancak edeple yol alır Zikir, edeple fayda verir ibadet edeple yapılırsa ALLAH’a yükselir Tövbe, edeple kabul edilir Bunun için ALLAH dostları talebelerinden her işte edep ister, edep bekler Tasavvuf yolunda, bütün menzil ve makamlarda insanın önüne tek levha çıkar:

“Edep Yâ Hû!”