UMUDU VAR EDEBİLMEK

[KAFKASKAR]

UMUT
Toplumsal bir bunalım yaşanıyor.Yaşanılan bu toplumsal bunalımdan herkes payına düşeni bir biçimde alıyor.

Yaşanılan toplumsal bunalım öylesine bir noktaya gelmiş durumda ki, her gün tek tek insanlar yaşananlar karşısında cinnet geçiriyorlar. Bireyselleşme,bencillik,çıkarc ılık at aşı gidiyor.Ve gelinen noktada; hayat bize bütünüyle yabancı, alışkanlıklarımıza ters düşen ve tasarlanamaz bir izçimde bütünüyle yaancı olan bir hayatı yaşıyoruz.

Kabul etmemiz gerekiyor. Biz hayatı nasıl tanımlarsak tanımlayalım, o ancak içinde ya da başka bir bakışla üzerinde sürekli olarak sayısız sürecin ve değişimin olup bittiği çok karmaşık inşa edilmiş maddi bir yapının dışa vurma biçimi olarak devam ediyor. Sorun hayatın serpilip gelişme sürecini iyi kavrayailmekte.

Hayatın serpilip gelişme sürecini bir bilim adamı gibi masaya yatırabilmekte.Nasıl ki bir doktor hastasına teşhisi koyabilmek için onca emek sarf etmek zorundaysa,bizlerde hayat karşısında aynı titizliği göstermeliyiz.

Nasıl ki bilimde açıklama demek,her zaman,bir şeyi nedenlerine bağlamak, onlara geri görüemek,onu bu nedenlerden bir sonuc olarak türetmekse. Yaşamın serpilip gelişmesini de aynı bağlamda ele almalıyız.

Şimdi umudun sönmeye yüz tuttuğu,umutsuzluğun at başı gittiği bir kesitte yaşıyoruz. Yeşermesi gereken umut var olma yok olma mücadelesi veriyor.

Umut...o küçük yürekte taşınan umut... Artık insanlarımız gelecekten umutlu değiller. Umut yerini çoktan umutsuzluk tohumlarına bırakmış. Yaşam umutla umutsuzluk arasında gel-git süreci yaşıyor. Umutlar artık eskisi gibi ağır basmıyor. Yaşananlar karşısında...

Oysa umut...tam da şu anda yeni açan bir çiçek gibi,susuzluğu giderip göğsü daraltan ir ışığın keyfi olmalı. Ne yazık ki umutsuzluk öylesine hakim ki yaşadığımız kesitte...İnsanlar yalvaran yüzlerle,işkenceden geçmiş çıplak bedenler, kavranamaz olanın kavranamaz boyutunu kavrayamayan gözlerle akıyorlar hayata. Kayolan umutlar...Kaybedilen umutlar...Yeşermesine izin verilmeyen...yeşermeden,tomurc uk halinde iken katledilen umutlar...

Yaşam umutla umutsuzluk arasında gel-git serüveni yaşıyor. Ve tüm olumsuzluklara rağmen unutulmamalı ki kazanan yine de umut olacak. O küçük yüreklerimizde var olan koparılmayan umut.