Hz. Hamza’nın hidayeti

[barikat58]

İslâmın baş düşmanlarından Ebû Cehil, bir gün Hazreti Resûlüllah’ı tenha bir yerde buldu, bir hayli hakaret ettikten sonra hırsını alamayarak başına taşla vurup yardı. Resûlüllah’ı, başının kanlar içinde eve gitmekte olduğunu gören bir Müslüman kadın oturup sokak ortasında ağlamaya başladı.
Heybetinden herkes korkardı
Hazreti Hamza, o zamana kadar henüz İslâmiyet’i kabul etmemişti. Sokaktan geçerken bir kadının ağlamakta olduğunu görüp, niçin ağladığını sordu. Kadın gördüklerini ona bir bir anlattı. Kadını sonuna kadar dinleyen Hazreti Hamza, doğru Ebû Cehil’in bulunduğu meclise gitti. Hazreti Hamza, pehlivan yapılı ve cüsseli bir vücuda sahipti. Onun heybetinden herkes korkar ve saygı duyardı.
Ebû Cehil, Hamza’nın geldiğini görünce şüphelendi ve korkuya düştü. Çünkü Hazreti Hamza’nın yüzü gülmüyordu. Doğru, yaptıklarını avenelerine böbürlenerek anlatan Ebû Cehil’in üzerine yürüdü ve elindeki yayıyla vurmaya başladı. Bir hayli hırpaladıktan, hatta başını kanlar içinde bıraktıktan sonra:
Karşısında beni bulur
— Bundan böyle Muhammed’e bir kötülük yapayım demeyiniz. Her kim ona bir kötülük yaparsa karşısında beni bulur, dedi.
Oradan ayrıldı.

Ebû Cehil’e niçin Hamza’ya karşı koymadığını sorduklarında, o:
— Sakın ha dokunmayın, bizim tarafımızda bir o kaldı. O da giderse İslâmiyet bir misli daha kuvvetlenir ve biz zarar ederiz, diyor avenelerine…
Ona karşı koymamaları için sık sık tenbihte bulunuyordu. Hazreti Hamza, Ebû Cehil’i kanlar içinde bırakıp doğru Resulüllah’ın yanına vardı ve:
— Ya Muhammed! Hiç üzülme, senin intikamını ondan daha fazlasıyla aldım, dedi.
Eline ne geçti
Resûlüllah’tan:
— İyi etmişsin, diyeceğini bekliyordu. Peygamber Efendimiz:
— Öyle yapmakla eline ne geçti? dedi. Hazreti Hamza:
— Benim böyle yapmamdan memnun olmadın mı yoksa? diye sorunca Efendimiz:
— Hayır! Beni memnun etmiş sayılmazsın, diye cevap verdi. O:
— Öyle ise seni ne memnun eder? Ben senin düşmanının başını yardığım halde memnun olmuyorsun, dedi.
Beni memnun edersin…
Resûlüllah (s.a.v.):
— Beni senin İslâmiyeti kabul etmenden başka hiçbir şey memnun etmez. Ancak sen hidayeti kabul edersen beni memnun edersin, deyince, Hazreti Hamza:
— Ya Muhammed! öyle ise bana islâmiyet’i anlat, ben Müslüman olacağım, dedi.
Peygamber Efendimiz, Şehadet getirdi, o da beraber «Eşhedü enla ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühû ve resûlüh» deyip İslâmiyet’i kabul etti.

[goramaz]

hz. Muhammed amcasının Müslüman olmasına çok sevinmişti..

[barikat58]

Bilirsin ne kadar da çok günahım
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım
Adın olsun şeytana karşı silahım
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Annemden doğup geldim yalan dünyaya
İlk günden unuttum seni daldım hülyaya
Nefsime koştum,sana geldim yalın ayak ve yaya
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Günümü gün ettim uymadım farzına
Karnım doydu ama şükretmedim rızkına
Merhametin büyük bilirim acırsın kuluna
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Yalnız mezarlıktan gecerken hatırladım ölümü
Kendi bedenime kendimverdim zalim zulümü
Hesap günü anlatamazsam eğer dünümü
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Nimetlerin içinde anlamaz kalp cahil
Yaşarken olamazsam kudretine nail
Son nefesimde canım alırken azrail
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Dostlarım yatırır teneşire kılınır namaz
Artık çıkmaz tabuttan dışarı son avaz
Hakettim bana ne kadar azap versende az
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Kesilir umudum üzerim toprak dolunca
Neyleyim dünyayı mekanım kabir olunca
Cevap veremezsem "rabbin kim" diye sorulunca
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

Sen büyüksün bakmakla doyulmaz nuruna
Toplanır mahşer israfil üfleyince suruna
Barikatım af dileyerek geldi huzuruna
Ne olur!Ne olur affet ALLAH'ım

[sibelYILMAZ]

ÇOKKKKKKKK GÜZEL SAKIN ŞİİRLERİNİ BOŞUNA KENDİN YARGILAMA ÇOK GÜZEL

[HaKaaN]

Ey Rabbim...
Bir beyaz güvercin gördüm, semalarda sana zikreden...
Bir uçan güvercin gördüm, sana benden daha yakın olan...
Bir nurlu güvercin gördüm, senin nurunla ışıl ışıl...
Utandım Rabbim, utandım...
Benden daha küçük ve güçsüz bir güvercinin sana olan aşkından utandım.
Oysa ki, ona değil bana verdin tüm güzellikleri...
Ona değil, bana sundun tüm olanakları...
Peki ya ben ne yaptım, aman ya Rabbi...
Ben sana o güvercin kadar bile kulluk edemedim.

Ey Rabbim...
Semaya doğru açtım ellerimi, ya Rab sen affeyle beni...
O küçücük güvercin gibi bende yanıp tutuşayım bir tek senin aşkından...
Ben de, o masum güvercin gibi zikredeyim her daim ismini...
İçimi öyle aşkınla yak ki Rabbim...
Senin için akıttığım gözyaşlarım, sana gözlerimi feda etsin...
Senin uğrunda kör etsin de, dünyadaki o gaflet ve nefislik şeyleri gözlerim görmesin...
Öyle bir uğultu ver ki, hiç bir kötü söz duymasın bu kulaklarım...
Sadece kendi zikrimi hissedeyim de huzura erenlerden olayım...
Dilimi öyle bir lâl et ki, her türlü küfür ve isyandan uzak etsin beni...
Senin ismini ben kalbimle de zikrederim, ya Rabbi...
Yeter ki sen lâl et dilimi...

Ey Rabbim...
İçime öyle bir iman kuvveti ver ki, kalbim her attığında seni hatırlatsın...
Ve kalbim her attığında da ismini zikrettirsin bana...
Öyle bir iman kuvveti ver ki, H.z. Muhammed Mustafa (sav) gibi namaz kılmak nasip olsun.
Her Kuran-ı Kerim okurken, gözyaşlarım bir de orada ki mânâlara aksın...
Sen yaradansın ve her şeyi görüp, işitensin...
Benim bu dualarımı da bilirim duyarsın...
Sana en yakın olan yerdeyim ya Rabbi, secde de açtım semaya doğru ellerimi....
Gözyaşlarımla yalvarıyorum, beni de erenlerinden kabul eyle..
Bana da iman kuvveti ver.
Ya Rabbi, hava da uçuşan güvercin gibi beni de aşkınla ödüllendir.
AMİN

[sibelYILMAZ]

o güvercinin bir kanadıda ben olsaydım ........ Allah razı olsun ......