Yap-Boz !!!!!!!!!

[sibelYILMAZ]

Yap-Boz

Mehmet ÖZ

“Baraka sahibi köyün en fakiriydi. Biraz koyun ve kuzudan başka kendisine ait herhangi bir şeyi yoktu. Bir gece yarısı bir kurt sürüsü geldi. Birçok koyun ve kuzuyu telef etti. Baraka sahibi tek başına ne yapabilirdi ki? Komşular ise horul horul uyuyordu… Adamın feryat figanı dağları deldi. Nihayet uyandı komşular. Kurt sürüsüne lanet ettiler,adama ise dua… Ertesi gün komşular, çaresiz adama birer kuzu verdiler yardım ve teselli için. Adam ise ‘Bana bir gece olsun yardım edin, beraber nöbet tutalım, beraber hareket edersek kurt sürüsü buna bir daha cesaret edemez’ dedi. Komşular uykularına kıyamadı. Adam mümkünse bir tüfek verin dediyse de dinlemediler…

Ertesi gece bir kurt geldi baktı ki önlem yok ve baraka sahibi tek başına… Kurt sürüsüne haber verdi. Adam bir şey yapamadı. Feryat etti, figan etti. Koyun ve kuzuların yarısı telef olmuştu. Komşular güzel uykularına kıyıp geldiler. Ertesi gün adama birer koyun, birer de kuzu verdiler teselli için…

Kurtlar bayram ettiler yıllarca… Baraka sahibi çaresiz hep ağladı, feryat figan etti. Komşular hep uyudu… Her olaydan sonra kuzu verdiler, koyun verdiler garip adama… Beraber bir gece bile nöbet tutmadılar onunla. Ne sağlam bir ev, ne de tüfek verdiler. Kurtlar her gün, her yıl biraz daha azıttılar…”

……

Kitabı elinden bırakıp hikâyeyi düşündü… Filistinli çocukları düşündü… Kuzuları düşündü… Feryatlı ana babaları düşündü… Baraka sahibini düşündü… İsrail’i düşündü… Kurt sürüsünü düşündü… Ve komşuları düşündü. Diğerlerinden daha fazla bunu düşündü. Yani kendisini ve bütün Müslümanları… Düşündü, üzüldü, ağladı…

“Yıllardır Filistin’e para gönderiyoruz, ilaç gönderiyoruz, gıda gönderiyoruz… İsrail bir süre sonra hepsini bir anda yok ediyor. Biz tekrar tekrar gönderiyoruz ve İsrail yine yakıyor, yine yıkıyor… Ve binlerce insan toprak oluyor… Biz üzülüyor, ağlıyor ve yardım ediyoruz… Para, ilaç ve gıda vs. ile… Yürek yaresini kâğıt paresiyle sarıyoruz… Yıllardır yıllardır… Bu işte bir yanlışlık yok mu?” diye söylendi ve oturdu yerine… Yine düşündü, düşündü, düşündü…

……

Ertesi gün bir yardım kuruluşunun hesabına bir miktar para yatırdı… Aynı gün bütün Müslümanlar da bunu yaptı… Komşular da…

Ve yap-boz yıllarca devam etti… Yap bizden, boz İsrail’den…