Atatürk ün din adamlarına verdiği önem.

[AĞAOĞULLARI]

6 Kasım tarihli Hürriyet Gazetesinde Diyanet İşleri Başkanı'nın Resepsiyonlara katılmadığı görüşü hakkındaki beyanatında kullanmış olduğu bir cümle vardı.
"Atatürk ün gösterdiği önemi kimseden görmedik ,o yüzden resepsiyonlara
katılmıyorum" demiş. Biraz sitemkar olsada yerinde kullanmış kendi görüşüdür
saygı duyarız.

Atatürk Cumhuriyeti kurarken din adamlarına çok önem vermiştir. Dinin siyasetten tamamıyla ayrı olduğu ayrı düşünüldüğü bir çizgide yürümüş. İslam
ülkesi olarak bağnaz olmayan akılcı ,Vatan ve millet sevgisini içinde barındıran
din adamlarını her zaman ön saflarda tutmuş. Bunlarla bir çok toplantılarda beraber olmuş, fikir alışverişinde bulunmuş ve gereken desteği almıştır. Burada şunu belirtmek gerekir Atatürk ün hiç bir zaman dine karşı olmadığı ve dini kurumları geliştirdiği çeşitli kaynaklarda yer almaktadır. Cumhuriyet kurulduktan
kısa bir dönem sonra Türkiye genelinde bir çok camiiler yapılmıştır.

3 Mart 1924 yılında Dinayet işleri Başkanlığının kurulması sırasında .Bu kuruma
Atatürk gerekli desteği vererek din ve devlet işlerini birbirinden ayırmıştır. Bu kurum siyasetin içinde olamaz kimliği konmuştur. Kurulduktan sonra gerekli hizmetleri verebilmesi için bu kurumlarla yakından ilgilenmiş. Bunları tarihi vesikalarda görüyoruz.

Atatürk ün vefatından sonraki yıllarda dine gerekli ilgiyi göstermedi denildi.Atatürk Osmanlı imparatorluğundan miras kalan ve zamanla görevini yanlış yerlerde kullanan özelliğini yitirmiş olan menfaata dayalı tekke ve zaviyeleri kapattı. Ümmetciliği kaldırdı yatırladan ,tekkelerden medet umulmaz ,bu gibi yerlere adak adanmaz ,kurban kesilmez,onlardan her hangi bir yardım beklenmez. Hayrın ve şerrin Allahtan geldiğine inanmak gerektiğini benimsetmeye çalışmıştır. Bu yıllarca yanlış anlaşıldı bir kısım batıl inançlı insanlar tarafından hor görüldü. Çünkü bu kişilerin Ekmek kapısı kilitlendi , tekke ve zaviyeler kapatıldı.

Osmanlının yükselme ve duraklama döneminde buralar hak için halk için çalışıyordu,fakirlerin ekmek kapısı idi. Gerileme döneminde bu gibi kurumları çalıştıranlar şahsi çıkarları için kullanmaya başladılar amacı dışında kullanıldı. Bir kişi mezarın etrafını çeviriyor yeşil bir örtü seriyor yanına bir kulube yapıyor adı öksürük tekkesi . Oldu bir ticaret kapısı kes bir kurban ver bir mecidiye 3 ay sonra geri gel . Atatürk bunlarla mücadele etti kısmen başarıya ulaştı.

Batıl inancı sildi yenilikci sistemin özgür düşüncenin kapılarını açtı. 5 Şubat 1925 de 556 sayılı kanunla ve sonradan 677 nolu kanunla kapsamı genişletildi.
İnsanlar itibar saygı ve sevgi gördükleri yerleri tercih ederler. İtibar görmedikleri yerlere gitmezler bu da onların doğal ve yasal hakkıdır. Dini inancı siyasetten uzak tutan Atatürk, dini kuruluşun başı olan dinayet işleri Başkanlığına çok önem ve değer vermiş olduğunu gösteriyor sevgilerimle.
Ağaoğulları 9/11/2010.

[Arif Coşkun]

Bu ülkede kimsenin Atatürk'e dil uzatmaya hakkı yok, yıllarca din düşmanı diye lanse eden kesim zaten belli "din istisimarcıları" ondan nemalanan krallar gibi yaşantısını sürdüren, dini siyasete alet eden kişilerdir. Atatürk'ün büyük bir lider, büyük bir insan olduğu, bu tip liderlerin bin yılda bir geleceğini bütün dünya kabul etmekte. Atatürk bir ilerici bir devrimci ileriyi gören biri olarak Türk toplumuna Cumhuriyeti layık görmüştür, toplum olarak onun göstermiş olduğu hedeften sapmadığımız sürece çok şeyler kazanacağımız ortadadır.
AĞAOĞULLARI paylaşımınız için teşekkürler.

[mansur58]

AĞAOĞULLARI Nickli Üyeden Al?nt?

6 Kasım tarihli Hürriyet Gazetesinde dinayet işleri Başkanının Resepsiyonlara katılmadığı görüşü hakkındaki beyanatında kullanmış olduğu bir cümle vardı.
"Atatürk ün gösterdiği önemi kimseden görmedik ,o yüzden resepsiyonlara
katılmıyorum" demiş. Biraz sitemkar olsada yerinde kullanmış kendi görüşüdür
saygı duyarız.

Atatürk Cumhuriyeti kurarken din adamlarına çok önem vermiştir. Dinin siyasetten tamamıyla ayrı olduğu ayrı düşünüldüğü bir çizgide yürümüş. İslam
ülkesi olarak bağnaz olmayan akılcı ,Vatan ve millet sevgisini içinde barındıran
din adamlarını her zaman ön saflarda tutmuş. Bunlarla bir çok toplantılarda beraber olmuş, fikir alışverişinde bulunmuş ve gereken desteği almıştır. Burada şunu belirtmek gerekir Atatürk ün hiç bir zaman dine karşı olmadığı ve dini kurumları geliştirdiği çeşitli kaynaklarda yer almaktadır. Cumhuriyet kurulduktan
kısa bir dönem sonra Türkiye genelinde bir çok camiiler yapılmıştır.

3 Mart 1924 yılında Dinayet işleri Başkanlığının kurulması sırasında .Bu kuruma
Atatürk gerekli desteği vererek din ve devlet işlerini birbirinden ayırmıştır. Bu kurum siyasetin içinde olamaz kimliği konmuştur. Kurulduktan sonra gerekli hizmetleri verebilmesi için bu kurumlarla yakından ilgilenmiş. Bunları tarihi vesikalarda görüyoruz.

Atatürk ün vefatından sonraki yıllarda dine gerekli ilgiyi göstermedi denildi.Atatürk Osmanlı imparatorluğundan miras kalan ve zamanla görevini yanlış yerlerde kullanan özelliğini yitirmiş olan menfaata dayalı tekke ve zaviyeleri kapattı. Ümmetciliği kaldırdı yatırladan ,tekkelerden medet umulmaz ,bu gibi yerlere adak adanmaz ,kurban kesilmez,onlardan her hangi bir yardım beklenmez. Hayrın ve şerrin Allahtan geldiğine inanmak gerektiğini benimsetmeye çalışmıştır. Bu yıllarca yanlış anlaşıldı bir kısım batıl inançlı insanlar tarafından hor görüldü. Çünkü bu kişilerin Ekmek kapısı kilitlendi , tekke ve zaviyeler kapatıldı.

Osmanlının yükselme ve duraklama döneminde buralar hak için halk için çalışıyordu,fakirlerin ekmek kapısı idi. Gerileme döneminde bu gibi kurumları çalıştıranlar şahsi çıkarları için kullanmaya başladılar amacı dışında kullanıldı. Bir kişi mezarın etrafını çeviriyor yeşil bir örtü seriyor yanına bir kulube yapıyor adı öksürük tekkesi . Oldu bir ticaret kapısı kes bir kurban ver bir mecidiye 3 ay sonra geri gel . Atatürk bunlarla mücadele etti kısmen başarıya ulaştı.

Batıl inancı sildi yenilikci sistemin özgür düşüncenin kapılarını açtı. 5 Şubat 1925 de 556 sayılı kanunla ve sonradan 677 nolu kanunla kapsamı genişletildi.
İnsanlar itibar saygı ve sevgi gördükleri yerleri tercih ederler. İtibar görmedikleri yerlere gitmezler bu da onların doğal ve yasal hakkıdır. Dini inancı siyasetten uzak tutan Atatürk, dini kuruluşun başı olan dinayet işleri Başkanlığına çok önem ve değer vermiş olduğunu gösteriyor sevgilerimle.
Ağaoğulları 9/11/2010.

Değerli kardeşim paylaştığınız yazıya emek vermiş yazmışsınız. Elinize sağlık.
Ancak kaleme aldığınız yazınızda ''dinayet'' isminin yanlış yazılmış olduğu dikkatimi çekti. İlk kullanıldığı cümlede muhtemelen yazım hatası olduğunu düşünürken, diğer cümleler içerisinde de aynı şekilde kullanılmış olduğunu görünce yüksek musamahanızada sığınarak bu yanlışlığa dikkatinizi çekmek istedim.

Doğrusu; ''Dinayet işleri'' değilde ''Diyanet işleri'' şeklinde olmalıydı.

Diyanet: Din ve din kurallarına tam uymak anlamına gelir.

Dinayet: Bir anlamı yok ancak din ve ayet şeklinde ayrı yazılırsa; din ve Kur'an ayetleri şeklinde bir anlamı vardır.

Anlayışınız için şimdiden teşekkürler.

Kalın sağlıcakla

[altuntas58]

Atatürk her yönüyle olduğu gibi dindarlığıyla da milletine en güzel örnek olmuştur. Ulu Önder, dindar kişiliğinin bir göstergesi olarak din adamlarına karşı her zaman samimi bir şekilde hürmetkar olmuş ve saygı duymuştur.
Cumhuriyet'in ilk Diyanet İşleri Başkanı Rıfat Börekçi, Atatürk'ün kendisine duyduğu saygı ve hürmeti şöyle anlatmıştır:
"Ata'nın huzuruna girdiğimde beni ayakta karşılardı. Utanır, ezilir, büzülür, "Paşam beni mahcup ediyorsunuz" dediğim zaman "Din adamlarına saygı göstermek Müslümanlığın icaplarındandır." buyururlardı. Atatürk, şahsi çıkarları için kutsal dinimizi siyasete alet eden cahil din adamlarını sevmezdi." (Atatürk ve Din Eğitimi - Ahmet Gürtaş - Diyanet İşleri Bakanları Yayınları