GEÇMİŞTE SİVAS

[AĞAOĞULLARI]

Sivas nereden nereye geldi bunu anlatabilmek için çooook gerilere gitmek gerek. Sivas ta neler değişmedi ki aklın ve mantığın almadiği ne varsa hepsi
Bu zaman tünelinde değişti. Bu günkü genç nesil bunu bilmez ama bu değişiklikler karınca hızı ile değişti. Yavaş yavaş oldu deriz fakat temeli sağlam oldu. Zaman her derdin dermanı derler.
Yıl 1956 İlk okul bitti mevsim son bahar önü kış Yoklukla varlığın arasında geçen bir zaman dilimindeyiz. Fırtınalı bir hayatımız olmasa da Allahın verdiği her şeye şükrediyorduk. Gani gönüllü kanaatkar bir toplumduk. Deniz ortasında
susamış muzmuluk sınıfından olmadık. Kabak yazısına yakın eski adı çavuşbaşı mahallesi olan yerin arkasında bu günkü Rahmi günay caddesinde bulunan
Erkek sanat Enstitüsüne sınavla kayıt yaptırdım.
Belirli bir staj döneminden sonra Marangoz bölümüne ayrıldık. Okul hayatımız başlamış oldu mutlu bir geleceğin hayalini kuruyorduk.
Mevsim son bahar önümüz kış demiştim Sivas ın şiddetli Kurt ulutan soğukları yağan karın yolları kapatması amansız kış günleri başlamıştı. Evimiz
Altuntabak ta idi Erkek sanat Enstitüsü ile evimizin arası 1-1,5 kilometre vardı.
Araba yok servis yok Şehir merkezine yağan ve yolları kapatan karları temizleyen yok yolları kardan temizleyecek araç gereç yok insan güçü ile kısmen yolların bir kısmı kazma kürekle temizlenirdi.
Motolu araç yoktu o yıllarda Sivas ta 2-3 tane chevrolet impala taksi vardı
Altuntabaktan Sanat okuluna hergün 1-1,5 kilometre yolu karlara bata çıka yürüyerek katederdik. Eldiven yok, çanta yok ,Palto yok, ayakta sağlam ayakkabı yok elimizde okul şapkamız ve kitaplarımız donarak okula giderdik. Sabah evimizden çıktığımız da bu karlı yolları nasıl aşacağımızı düşünürdük. Okula geç kalmak yoktu bu hoş karşılanmaz dı .Yokluklu yıllardı ama yinede şen şakraktık mutluyduk .
Şiddetli kışların yoğun olduğu yıllarda akşam saat beşte mahalleye nasıl gideceğimizin hesabını yapardık karlara bata çıka eve ulaşırdık. Okul şapkamızı gözümüz gibi korurduk o bizim için çok önemliydi. Kışlar böyle geçer okul kapanır Sivas ta yaz mevsimi başlardı. Bütün yollar çamurdan geçilmez çeşmelerden taşan sular yolları bozardı. Bir adım ileri attığımızda ayağımız kayar geri giderdik. Yani iki ileri bir geri giderdik. Buzlu karlı yollar çamurlu sokaklar üzerinde yetiştik.
İlk bahar yaz geldiğinde odun kalmaz,kömür biter bulutlar arasında güneşi arardık cehennemden cennete çıktığımızı anlardık. Dağlar misafir almaya başlardi şen şakrak kelebek kanatlarında uçardık o kasvetli kış günleri gerilerde kalmıştı. Sivas ın yazı çok muhteşemdi cıvıl cıvıl bir hayat başlardı. Camilerden yükselen ezan sesleri ,Sinemalardan çıkan müzik sesleri şehre farklı bir atmosfer havası verirdi.
Yazlık ve kışlık sinemalar vardı kışlık sinemaların yazlığı da vardı. Bunlar Sivasın en iyi eğlence mekanlarıydı. Halkın gidebilleceği başka bir eğlence mekanı yoktu. Akşam sinema matinelerinin başlayacağı saatlerde her sinemadan çıkan ayrı ayrı müzik sesleri şehri şenlendirirdi. Dramatik köy flmleri ,tarihi flmler o yıllarda moda idi .Zengin oğlan fakir kız ,Fakir oğlan zengin kız eses oğlan belliydi.
Sinema sektörü bu gibi flmler yapardı sinema salonları sıraya girerdi. Yeni yapılan flmlerin afişleri haftalarca kalırdı hasılat rekorları kırılırdı. Sektörün geçim kaynaği bu idi. Mezarımı taştan oyun ,Gelen ağlar giden ağlar ,Yetimler ahı, Dağları bekleyen kız, Vurun kahpeye, Piç, Öldüren şehir, Buna benzer bir çok flm hasılat rekoru kırardı. Sinemalar orta sınıfta idi Tan ,omay, yalçın ,konak,Orduevi ,Atelye sinemaları vardı .Ayrıca Selçuk,Nur,Ersin,Yalçın ,Yazlık sinemaları bulunmakta idi. Oynayan flmlerde aşk,
entrika,heyecan, macera,ve göz yaşı vardı. Mendilsiz sinemeya gidilmez di Sinema perdeyi kapatınca gözyaşı silenler görünürdü.
Sivasta okul açılana kadar geçen zaman diliminde günümüzü çalışarak
geçirirdik. Kış hazırlığı ,okul masrafları gönlümüzde yatan en büyük arzumuzdu.
çünkü önümüzde uzun kış günlerinin geceleri vardı. Kış hazırlıkları odun,kömür, ve kuru gıda olarak kış yiyeceklerimiz vardı. Durumu iyi olan aileler kıymalık,pastırma, sucuk yaparlardı. İşte kıştan yaza yazdan kışa Sivas ta hayat böyle sürer giderdi. Kısa geçmişte kalan anımı anlatmış oldum sabırla okuyanlara çok teşekkür ederim.
Ağaoğulları
4/10/2010.