ÖZLENEN DOSTLUKLAR

[Sabiha Serin]

ÖZLENEN DOSTLUKLAR


Henüz daha yedi yaşında güzelim Sivas'ımın bir bayram sabahında, alaca karanlıkta annemin bana giydirdiği basma elbisem ve ayağımdaki tahta takunyalar nasılda güzeldi..Sarı saçlarıma taktığı kırmızı tokalar ile sankisaatlerce uyku uyumuşum gibi bayram coşkusundan uykuyu unutup , nasıl da rahmetlik babamın bayram namazından gelmesini beklerdim.Daha sonra kahvaltı, bayramlaşmalar, el öpmeler, bayram harçlığımla mahalle bakkalına koşup aldığım sakız ve gazozlar nasılda güzeldi.Evimize gelen misafirler o kadar çok olurdu ki, bayramgezmesine fırsat bulamazdık.Ama gece geç vakitte olsa ne yapar yapar çat kapı gezmeye giderdik.
Eskiden gidilecek eve telefonla gelebilirmiyim diye izin almak yoktu nasılda güzeldi, insan iletişimi doğaldı ve samimi idi.Şimdi ise nerdee....

Aradan yıllar geçti şimdi ben çocukluğumu ve eski dostlukları özlüyorum.Neden mi ?

Ne yazıkki artık insanlar birbirine dostmuş gibi davranıyorlar ama değiller.Her yerde
her ortamda sahte sevgiler,sahte tebessümler, sahte samimiyetler herşey ama herşey sahte,sahte.
Herkeste ve her yerde çıkar dostlukları var.Buda benim içimi, çok acıtıyor çok.

Gerçek dostlukları yakalamak çok zor değil. Yeterki yüreğimizde sevgi tohumlarından bir kaç
tanecik olsun.Yeterki çevremizdeki canlı ve cansız varlıklara sevgi ile bakalım.Herzaman
içimizde bahar sevinci olsun, etrafa hazan dolu gözlerle bakmayalım. Mümkün olduğu kadar
çevremize pozitif enerji vermeye çalışıp,herşeye pozitif yaklaşalım.Aksi halde dünyaya ve çevreye
negatif gözle bakar, herşeye negatif yaklaşırsak işte o zaman yalnız kaldınız demektir.O zaman
hiç dostum yok demeyiniz , ne ekerseniz onu biçersiniz.

Gerçek dostluğu yakalamak tamamen kendi elimizde.Yüreğimizde herzaman pembe güllerin açmasını
istiyorsak dostumuzu düşmanımızı iyi kavramalıyız.Dost dediğimiz insana acaba güven veriyor muyuz?
Dost dediğimiz insanın iyi ve kötü günlerinde yanında oluyor muyuz?Acısını ve sevincini yürekten
paylaşabiliyor muyuz? Yoksa onun yanında paylaşıyor gibi yapıp arkamızı döndüğümüzde unutuyor muyuz?
Dostumuzun bize ihtiyacı olduğu her zaman onun yanında oluyor muyuz? yada bu duygu ve güveni ona
verebildik mi? Asla ve asla karşılıksız ona her konuda destek oluyor muyuz?

Bu tür sorgulamaları kendimize hiç sorduk mu.Dostlukları özlemeden önce ilkönce kendimizi sorgulamalıyız.
Komşunun komşuya dahi naz ile selam verdiği bir süreç yaşıyoruz. NEDEN? Çocuklarımız ve torunlarımız
sevgiyi yudum yudum içemiyorlar, o zaman onlarda kendi kuşaklarına dostluğu ve sevgiyi tam olarak
kavramazlar ise nasıl tanıtacaklar? nasıl özümseyerek anlatacaklar.Ne yazık hemde çok yazık.Artık anne
ve babaya olan sevgiler bile menfaat üzerine değişiyor.Çocuğunun dediğini yapmayan anne ve babaya evlat
karşı çıkıp incitiyor.Ne kadar yaralayıcı değilmi? Oysa sevgi ve saygı hep çıkarcılık olmamalı....

Ne mutlu gerçek dostu olana. Ne mutlu gerçek dostlukları yakalayıp, sonsuza kadar yaşatana..
.
Bence bu güzel dostlukları yakalamak o kadar zor değil.Yeterki dost diyerek el ele tutuştuğumuz
kişi ile herşeyimizi paylaşalım.Ona sonsuz güven verip sadık bir dost olalım.Asla karşılık gözetmeden
acı ve kederli gününde, tatlı ve sevinçli gününde hep yanında olalım.Onunla ağlayıp, onunla gülelim.
Fedakar ve özverili olup her konuda onunla yardımlaşalım, herşeyini paylaşalım.
Onu çok ama çok iyi dinleyip sağlıklı empati kuralım.Dertlerini dinleyip,elimizden gelen dermanı esirgemeyelim.

Hayat o kadar kısa ki henüz geç kalmış değiliz.Çevremizde dost olup dostça yaklaşabileceğimiz
kişileri özenle kavramayı, o insanın yüreğindeki sevgiyi iyi algılamayı bilirsek, eğer yapmış olduğumuz
bazı davranış sınavlarından başarı ile geçtiğini görürsek kalıcı dostluklar neden olmasın.

Yüreğinizde dostluk kavramının bitmediği, gülen yüzlerinizin solmadığı bir yaşam dileklerimle
bu dostluk haftasında dostça kalıp,huzur ve barış içinde dostça yaşayınız.

Selamlar, Sevgiler ve Saygılarımla..


SABİHA SERİN
Araştırmacı Yazar Şair
SİVAS