İlim, amel, ihlâs

[seva]

İlim, amel, ihlâs



Hazret-i Mevlânâ "kuddise sirruh"

devrinde Bedreddîn-i Tirmîzî adında biri

vardır ki, "Simyâ ilmi" ile uğraşır.

Yâni "Altın" yapar.



Bir ara "Mevlânâ" adını işitir,

ziyâret etmek ister.



Mevlânâ hazretleri;

ertesi gün, o kimsenin evine varır.

O sırada adam, "Altın" yapmakla

uğraşmaktadır.



Hazret-i Mevlânâ'yı görünce;

Buyurun efendim, der.

İltifat eder.



Ancak kalbinde meslek îcâbı

biraz "Gurûr" vardır.



Hazret-i Mevlânâ,

Yerde "Paslı demir" görüp eline alır.

Evirir, çevirir.



Paslı demir,

Onun elinde "Altın"a çevrilir.



O, hayretler içinde "Bu nasıl oldu?"

diye düşünürken;



büyük Velî,

Bu kolay, zor olan başka şeydir,

buyurur.



O merakla sorar:

Zor olan nedir ki efendim?



Buyurur ki:

İlim, amel, ihlâs.

Bu üçüne kavuş ki,

"Simyâ" budur esas.