Beğendiğiniz Şiirler

[Kardelencicegi]

BEN SENİ SEVDİM Mİ?

Ben seni sevdim mi? Sevdim, kime ne
Tuttum, ta içime oturttum seni
Aldım, okşadım saçlarını, öptüm
İçtim yudum yudum güzelliğini

Ben seni sevdim mi? Sevdim elbette
Bendeydi özlemlerin en korkuncu
Çıldırırdım sen ne kadar uzaksan,
Aşk değil, hiç doymayan bir şeydi bu

Ben seni sevdim mi? Sevdim doğrusu
Sevdikçe tamamlandım, bütünlendim
Biri vardı ağlayan gecelerce
Biri vardı sana tutkun; o bendim

Ben seni sevdim mi? Sevdim en büyük
En solmayan güller açtı içimde
Ömrümü değerli kılan bir şeydin
Sen benim bozbulanık gençliğimde

Ben seni sevdim mi? Sevdim, öyle ya
Bir çizgiye vardım seninle beraber
Ve bir gün orada yitirdim seni
Ben seni sevdim mi? Sevdim, ya sen beni

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

[yigidonun_kızı]

SEN BENİM HİÇBİR ŞEYİMSİN


Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin

ATİLLA İLHAN

[yigidonun_kızı]

HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM


Seni anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard- arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Dışarda gürül- gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara.
Akan yıldıza.
Bir kibrit çöpüne varana.
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.
Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Ahmed ARİF

[Kardelencicegi]

Sevgilerin en güzeli

Sen benim sevgimi değil
Ben sana sevgimi harcadım canım
Ben seni öyle sevdimki,
Üstüne alınma sebebi sen değildin
Seni ben sevmek istediğim için sevdim
Aşkım ben seni seçtim, pişmanda değilim
Ben sende, sen dahil
Kimsenin göremediği yönünü sevdim
Sakladıklarını gizlediklerini sevdim
Ben senin, sevilmeye değer bulamadığın taraflarını sevdim
Sevgilerin en güzeli seni sevmek
Özlemlerin en güzeli seni özlemek
Ve hayatın tadı,sabah kalktığında
Senin var olduğunu bilmek canım

[Kardelencicegi]

Sevgilerin en güzeli....


bir daha gelirsem dünyaya
gözlerimden inciler yerine
nurlar saçılsın gün ışığına
sözlerimdeki hayaller
gerçeğini yakalasın
taksın yakasına gül gibi
sevgilerin en güzelini...

bir daha gelirsem dünyaya
ayrılık kelimesi yerine
alfabemde kavuşmak olsun
sevda güneşiyle açılsın gökkuşağı
renklerin düşleriyle
yüreğime indirsin alev gibi
sevgilerin en güzelini...

bir daha gelirsem dünyaya
imkansız ulaşılmayan yerine
zamanı dinlemeyen biri olsun
rüzgarıyla nefes versin ömrüme
öyle bir baksın ki gözlerime
ruhuma saplasın kurşun gibi
sevgilerin en güzelini...

[yigidonun_kızı]

Aşk !..


Aşk dediğin nedir ki
Tenden bedenden sıyrık
Çocukların içinde
Yaşadığı bir çığlık

Aşk dediğin nedir ki
Histen nefesten varlık
Umutsuzluk içinde
Karanlığa son ıslık




Ahmet Hamdi Tanpınar

[dark_yamtar58]

GÜL İLE HASBİHAL
Sen ey gül,
Açıp solan,
Kalmayıp giden,
Gülüp ağlayan, ağlatan,
Var yok arası,
Hasret çiçeği,
Kanlı vadi,
Sevda tepesi,
Veda çölü,
Kalbin uzak coğrafyası,
Varlık âyinesi,
Işık tuzağı,
Vuslat serabı,
Açıp solan,
Taze müjde,
Kırılgan yâr,
Varlık kristali,
Yokluk kuyusu.

Sen ey gül,
Göğsümün kanının çiçeği,
Bu seher vakti,
Gün tomurcuklanmadan,
Işık eşyaya vurmadan,
Açılmadan zamanın goncası,
Kapına geldim.
Yola düştüm,
Kalbimde yatan gül aşkıyla,
Aklımı kanatan rengine vurularak.
Yitiğimi bulmak,
Bulduğumu yitirmek için.
'Veda' tepelerinde kurulan devleti
Gül yaprağından devşirmek için.
Şifa gülünü, vefa gülünü, can gülünü,
Sultan gülünü öpmek ve diriltmek/dirilmek için…
Yitirmek için Leylâ’yı ve Lâle’yi,
“La ilahe” diyebilmek için.

Sen ey gül,
Say ki bir bülbül yanı başında,
Ömrüm bir bülbül ağlayışında.
Sesim gül şiiri, kelimelerim şebnem
Ve yağmurla yanağına düşürdüğüm gözyaşında.
Toprağına ölü olup uzanıyorum şimdi.
Sen ey gül,
Sen ne kadar gülsen,
Ne kadar gülersen,
Ne kadar kan dökmek istersen göğsümden,
O kadar bülbülüm ben,
O kadar ağlıyor,
O kadar gülüyorum.
Senin için kanıyorum.
Gül yüzüne kanıyorum.

Sen ey gül,
Hasretin de vuslatın da saadet bana,
Ki bir ömür ediyor hasretin.
Varlığım mecnun bir diken olsa da,
Senin yanında kalıyorum, sana kanıyorum ya.
Vuslat o kadar makbul değil.
Belki, mümkün değil.
Göğsüme her sokuluşunda
Soluşunu da yanımda getiriyorsun.
Öyleyse, sen kendini diken bil ey gül.
Kalbime yetmiyorsun.
Arzuma yetişemiyorsun.
Yalnız gözüm kanıyor sana,
Sahte ışıklar gibi.
Gece ortası yıldız böceği.
Varoldukça yok oluyorsun.
Geldikçe gidiyorsun.

Sen ey gül,
İlk, senin âyinende gördüm yüzümü.
Senin yüzünde aşkımı keşfettim.
Senin yüzünden derde düştüm.
Bir seni senâ ettim, senin övgüne kandım.
Seni yâr ve kendimi var sandım.
Oysa bir 'Ezelî Nazar'ın hatırında var değil miydik?
‘Gizliydim; görünmek istedim’ dedi diye
Düşmüş değil miydik varlık âyinesine?
Ve ne ki, ve ne yazık ki, ve ne hüsran ki,
Birbirimizin yüzünde oyalandık.
‘Görünmek isteyen Cemâl’e kör kaldık.
‘Görmek dileyen Nazar-ı Dekaik-âşina’ya uzak kaldık.
Varlık yâre oldu yüreğimizde, Yâr’in yolundan kaldık.

Sen ey gül,
Ben seni buldum,
Ben sana vardım,
Ben sende durdum.
Ne çare,
Bulduğum yâr aradığım değildir,
Vardığım yöre kalınası değildir,
Durduğum yer kalası değildir.
Yine de vefalısın, bilirim.
O yüzden kanımı akıtırsın,
O yüzden solarak sokulursun koynuma,
Canımı acıtırsın tâ ki,
Bulduğuma razı olmayayım,
Vuslatına kanmayayım.
Şairin “Gül, ey saf çelişki!” dediği diken değsin yüreğime.
Leylâ’dan geçeyim, Ferhat’leyin benlik dağını deleyim,
Ta tahammülü kuşanıp, el açıp Ötelerin Sahibi’ni dileyeyim.
Tâ yalanı, solanı, eskiyeni yakayım,
Gül, kül olsun.
Tâ perde perde açılsın gül yaprakları,
Ölümüm düğünüm olsun.

Ve sen ey gül,
Güllerin solduğu bu yerde,
Ellerin düştüğü bu yerde,
Gözlerin kapandığı bu yerde,
Canların kanadığı bu yerde,
Sen ve ben,
Neden birbirimize bakarız?
Neden bunca senâ, bunca sevda?
Neden?

Ben sende kalamam ey gül.
Sen de bana kalmazsın.

Sen ey gül,
Yalan yanlış aşkların ülkesi.
Yitik sevdaların yöresi.
Buruk buluşmalar köşesi.
Aşkın ve şiirin yakıcı gölgesi
Sen bende kalmazsın.
Ben sana kanamam.

Seni senâ ettiğim yeter artık ey gül!
Söylediklerim şairce değildir gerçi,
Seni senâ etmenin bedeli sözün parçalanmışlığıdır.
Nice gül yaralı şiirlere değmiştir dudağım.
Gül yüzlülerin dergâhında gülücüksüz bırakılmıştır.
Gülü yazmış, güleyazmamıştır.
Gülü bilmiş, gülebilmiş değildir.
Ağlamış, lâkin gözyaşı gül yüzlere değmemiştir.
Gül muştusu beklemiş ve halâ beklemektedir.
Şimdi sen ey gül,
Geri ver emdiğin gözyşlarımı,
Gözüme dönsün yeniden kana buladığın çiğ taneleri,
Tâ ki “Adımları parıltılı, alınları bembeyaz,
Dağılsın evrene gülün mestaneleri.”

Sen ey gül,
Sen Muhammed kokulu gül.
Sen ey gül kokulu Muhammed! (asm)
“Sen ki en büyük Gül’sün, en çok gülü seversin
Söyle bahçıvanına, bir gül de bana versin.”

Sen ey gül,
“Sen ey bahar elçisi, sen ey kutlu güldeste
Senin için cansızlar bile canından geçer.”
Değil mi ki Hafız Senin hatırına mahfuzdur ebediyen,
Fuzûli sözleri, Senin adına fuzûliyattan arındı.
Şiraz’ın rüzgârında, Medine’nin göğünde,
İstanbul’un yüreğinde,
Senin kokundur yâremizi sağaltan,
Senin kokun Yâr’in vechine yüzümüzü çeviren.

Sen ey gül,
Umarım ki yüzüm yüzüne değer.
Duyarım ki, yüzün yüzüme güler.
Ve bilirim ki,
“Gölgeler şehrinde gül,
Kimseler kalmayacak.
Öteler şehrinde gül,
Bir daha solmayacak.”

Solmayacak gül,
Ve Nur’dan yaprakları olacak.


Senai DEMİRCİ

[EyüphanAydın]

Yalnızlık


Bir garip duygu alıp gidiyor içimde...
Sessiz ve derinden.
Ve birgün aniden
Cep telefonumu yalnızca
Çalar saat niyetine kullandığımda
Anladım sırrını
Bu duygu benim yalnızlığımdı...

[Arif Coşkun]

BU VATANA NASIL KIYDILAR

İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğin yediniz,
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler,
götürüp kâfire: "Buyur..." dediler.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Eli kolu zincirlere vuruluş,
vatan çırıl çıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Gün gelir çark düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur :
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

N.Hikmet

[Salim58]

SEN DEĞİLSİN SEN

sen değilsin sen
senin için kıraç topraklarda
güller açtığım sevgili
sen değilsin sen

zamanı durdurup sana koştuğum
engelleri aşıp sana kavuştuğum
rüyalarımda gördüğüm peri kızı
sen değilsin sen

baharımda yapraklarımı döktüren
bana hazan mevsimini yaşatan
ayrılık rüzgarları estiren
sevgi sözcüklerimi küstüren
içime nefret tohumları eken
sen değilsin sen

ardından gecelerce beni ağlatan
geri dönmen için gecelerce duat ettiğim
susuz kalmış çöl ortasında
gördüğüm serap
kurumuş dudaklarımı gözyaşlarınla ıslatan
sen benim sevdiğim değilsin

beni aşık eden kendine
uykuya hasret bırakan gecelerce
geceleyin mehtap’da gördüğüm sevgili
sen değilsin sen

yazdığım bu aşk şiirleri senin için değil
sevdiğim için
yalancı duygularınla
yalancı baharı yaşatan sen değilsin
sevmeseydim seni
dökülmezdi dilimden bu sözler
senin için değil sevmeyi sevdiğim için

sana mecbur olduğum
adını mıh gibi aklımda tuttuğum
her an seni andığım sevgili
sen değilsin sen
yorgun yürüyüşlerimde kavuşmayı düşündüğüm
cananım sen değilsin sen