Yazıcıoğlu Rahmetle Anıldı

[Sivaslilar.Net]

Elim bir kaza sonucu hayatını kaybeden BBP Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu Kanal Avrupa da yayınlanan Ateş Çemberi programında anıldı. Programa ASİB Başkanı Rüştü Elmas ve değerli konuklar katıldı.

Kanal Avrupa Televizyonun yayınlanan Ateş Çemberi Programının konusu vefat eden Muhsin Yazıcıoğlu idi. Programa Muhsin beyin yakın çalışma arkadaşları, hemşerileri, dava arkadaşları, Türk Dernek yöneticileri ve siyasiler katıldı.

Remzi Meziroğlu’nun sunduğu programa katılanlar Muhsin Yazıcıoğlu hakkında anekdotlar anlattı ve Yazıcıoğlu’nun hayatı, siyasi görüşleri, mücadelesi, memleket sevgisi gibi başlıklarda düşüncelerini bildirdiler.



Programda söz alan Avrupa Sivaslılar Birliği Başkanı Rüştü Elmas çok kıymetli bir hemşerilerilerini kaybetmenin acısını yaşadıklarını söyleyerek ; ‘’ Muhsin Yazıcıoğlu en son Sivaslılar gecesinde görüşmüştük. Tam Sivas aşığı ve Türkiye sevdalısı bir liderdi. Çok nazik, kibar ve etkileyici bir şahsiyetti. Özellikle Avrupa da yaşayan gençlerimizi çok önemsediğini ve bu gençliğin ülkemiz ve milletimiz için geleceği kuracağına olan inancından bahsetmişti. Biz hem önemli bir siyasi lideri kaybetmenin hem de şehrimizin yetiştirdiği çok kıymetli bir Sivaslıyı kaybetmenin üzüntüsünü yaşıyoruz. Muhsin Yazıcıoğlu’na Allahtan rahmet, yakınlarına baş sağlığı diliyorum. Milletimizin ve Sivas’ın başı sağ olsun. ‘’ Dedi.

Diğer katılımcılar Muhsin Yazıcıoğlu hakkında ki fikirlerini, anektodlarını ve vefatından dolayı duydukları üzüntülerini bildiren konuşmalar yaptılar.

Kanal Avrupa Ateş Çemberi Muhsin Yazıcıoğlu Özel Programına katılanlar ;

Rüştü Elmas
Avrupa Sivaslılar Birliği Başkanı

Zülfü Canpolat
Eski Ülkücü Ocakları Başkanı Nizamı Alem Federasyonu kurucu Genel Başkanı

Rahmi Koca
Nizamı Alem Federasyonu Kurucusu

Bahri Akalın
TUDEB Türk Dernekleri Birliği Başkanı

Şevket Zengin
Abdullah Yücesan
Dava arkadaşları

Programa Telefonla katılanlar

Onur Öymen
CHP Milletvekili

Musa Serdar Çelebi
ATİB Onursal Başkanı

Mustafa Cemiloğlu
Kırım Türkleri Lideri

[ramazan_d]

Onun ne âlihimmet bir insan, ne bahadır bir evlat olduğunu dost düşman herkes bilir…


Bilir amma geldi geçti işte o da herkes gibi…


Çünkü bu dünya Ankalar için sadece, sonsuzluk ummanı içinde küçük bir adacıktan ibarettir. Göçmen kuşların konup nefeslendikleri bir adacık…


İki cihan serveri, erler eri, sonsuzluk kervanının zülcenaheyn rehberi Efendimiz derler ki “Bu cihan yurdunda Adem için zaman, bir demden ibarettir. Ve kim ki o ‘dem’i, bir ‘adem’ olmaktan kurtarır, işte o Allah dostu bir erdir….”


Ben onu öyle bir er bildim, öyle bildik, öyle bildiler.


Allah Hz. Musa (as) için ‘Ve kane Muhlasan nebiyya’ buyurur. O ‘muhlas’tı der. ‘Muhlis’in de ötesinde... Muhlis, samimi olandır. Muhlas ise, karşısındakini bile erliği, mertliği, dürüstülüğü, yiğitliği ve ihlasıyla ihlaslı olmaya mecbur edendir. O kadar net ve samimidir ki, ona karşı hile yapmaya gerek duymazsınız. İşte o öyle bir kumaştı.


Bediuzzaman, ‘Bir insanın himmeti kendi milleti ise o bir millet kadar büyüktür’ der.


Evet o bir millet kadar büyüktür.


Bir gün bir genç emanet etti bana. “Kardeşim, o cins bir kumaştır. Bu millet adına ona sahip çıkmak lazım” demişti. Onun istediği kadar yapamadım ama o genç, 10 senedir, her Pazartesi, her Cuma, iki eli kanda olsa, beni arar, hürmetini bildirir, aramızda çok yaş olmamasına rağmen, ‘elini öperim’ der. En küçük bir şeye ihtiyacım olduğunu sezdiğinde atlar gelir…


Hayatımda onun kadar dikkatli, vefalı ve görevini bilen birini görmedim. O delikanlı bana Muhsin kardeşin bir emaneti idi, ‘İstanbul’u bilmez göz kulak ol’ diye. Kendisi için hatır koydukları böyle ise, kendisini siz düşünün.

* * *

Aramızda bazı nebi gönüllü adamlar vardır.

Biz onları anlayamayız. Gözyaşlarıyla dalga geçeriz, ‘hep ağlıyor’, diye…

Yüzlerindeki hüznü anlayamayız, ‘o hiç gülmez’ diye.

Saflıkları, duruşları, toklukları bize tuhaf görünür. Anlayamayız yüreklerindeki yüceliği erliği, fedakarlığı.


Bir gün TGRT’yi ziyarete gelmişti. Genel Yayın müdürünü ziyaret ediyordu. Ben İHA haber müdürü idim. Geldiğinden haberim yoktu. Beni sormuş, çağırdılar. Yukarı çıktım. Genel yayın müdürü onu kendi makamına oturtmuştu. Kapıdan başımı uzattım. İçeri kalabalıktı, beni görünce yerinden kalkıp geldi kapıya kadar ve kucaklaştık. Utandım. O gün “bu kadar tevazu ile bu güzel adam hiçbir şey yapamaz bu çarşıda” diye düşünmüştüm.


Evet, onun malları bu çarşıda fazla alıcı bulmadı!

Üftade hazretlerinin, saf katışıksız süt sattığı için kimsenin sütünü almadığı müridine söylediği ‘Sen de sütüne biraz su kat evladım!” şeklindeki latifesini hatırladım. Ve anladım ki, Muhsin kardeşin katıksız, saf, temiz, helal sütüne verebilecek kadar temiz paramız yokmuş ki, Allah şu helale bu murdarı nasip etmedi.


Evet o nebi gönüllü bir Anka idi. Nebiler, bilirsiniz, herhangi bir mümini, bir ananın çocuğunu sevdiği kadar severler. Hatta daha fazla… O yüzden biz onların şefkatini, merhametini anlayamıyoruz. Yüksek himmetlerini algılayamıyoruz.


Muhsin kardeş öyle muhlass, nebi gönüllü bir anka idi.


Ve göçüp gitti. Ardından yürek yangınları bırakarak... Çünük yapabilecek çok şeyi vardı. Hele bir ‘büyük aile’ projeleri vardı ki, belki de Anadolu’nun bahtını değiştirecek bir proje idi. O projenin mimarı Cevdet Tellioğlu. Projenin ortaya çıkışında emeğim var diyemem ama katkım olmadı değil. Bence de büyük değişimlere yol açacak bir proje.


Bireysel menfaati değil, toplumun ve milletin menfaatini öne çıkaran, ayağı yere basan bir proje. Cevdet bey, “Abi bunu Muhsin beye götüreceğim” dediği zaman, “Hah” demiştim “bu proje ancak ona yakışır!” Nitekim dinler dinlemez, hemen sahip çıkmıştı.


Bir şeyde milletin menfaati varsa, emin olabilirdiniz ki Muhsin kardeşim, ya o işin içindedir, ya arkasında ya önündedir. Ama asla karşısında olmazdı. Son konuşmasını dikkatle dinleyin. Sanki Rahman onun dilini kullanıyor gibi…


Bir anekdot daha anlatarak bitireyim. Bir dostum aradı, aramaların yapıldığı kinci günün sabahında. Dedi ki, “abi büyük ihtimalle Muhsin kardeş gitti”. Nereden biliyorsun dedim: Şöyle dedi:

“Gece saat üç gibi rüyama girdi. Sağ yumruğunu havaya kaldırmış, bir çocuk saflığı ve coşkusuyla “Şehid oldum ben şehid” dedi. Yataktan sıçradım. Baktım ki rüya imiş… “


Evet geçip gitti.

Ve bir millet, istikbalini, toprağa attığı tohumlarıyla, yani şehidleriyle ve gazileriyle besler. Garantiler.


Bediuzzaman da öyle demiyor mu, I. Dünya Savaşın’da verdiğimiz şehidler ve gaziler için? Onları milletin istikbali adına toprağa atılmış tohumlar gibi görür ve ‘istikbalde gelecek güzel günlerin’ gerekçesi sayar.


2002 yılında Bediuzzaman’ın, ‘kendisine bedel’ Kore’ye gönderdiği gazi talebesi Bayram abi, bir kaza sonucu hayatını kaybetmeden iki gün önce, yanında kalanlardan birine rüyada, “Allah bu milletin kadası için bir kurban alınacak” denilmiş. İki gün sonra Bayram abi düz yoldu kaza yapıp vefat etti.


Bazen güzel şeylerin büyük bedelleri oluyor işte.

Eminim ki o da bizim istikbalimiz için seçilen bir kurban oldu. Gerçi ben helikopterin kazaen düştüğüne inanmıyorum. Önceki yazımda da belirttim. Ta baştan beridir kalbim itiraz ediyor kaza olmasına. Ama delilim de yok. Kaza kabul edeceğiz yani. O yüzden de onu kaderin seçtiği bir kurban diye biliyorum bu miletin kadası için.


Ona da yakışır hani! İsmail’in (Türk millet’nin) yerine kurban olmak ne muazzam bir makam!


Bak vefatıyla nereye varacağı kestirilemeyen sisayi tartışmalar bıçakle kesilir gibi kesildi. Siyaset sahnesine edep, sükunet ve vakar geldi. İnşallah kaybı da bu Milet için, çekirdeğin, filiz için kendi varlığından geçmesi gibi manalara, maksatlara ve gayelere vesile olur.


Sen de ey kardeş, iyiliklerden bükülmüş ipliğinle, içimizde ebedi yaşayan ‘can’ olacaksın. Ne demişti Mevlana:


“Bir gün gidersin sen de. Tek tek gidenler gibi…

Yok olmak istemiyor musun?

İyi şeylerden evladın olsun.

İyiliklerin bükülmüş ipliğidir kalan…

Odur dünyaya direk olanların canı…”


Eminim dünyaya direk olanlardan biri olup gittin. Ama yine de özümüz göynüyor, içimiz yanıyor. Yunus da öyle dememiş miydi:


Bu dünyada bir nesneye / yanar içim göynür özüm

Yiğit iken ölenlere / gök ekini biçmiş gibi

….

Yunus Emre bu dünyada / iki kişi kalır derler

Meğer Hızır, İlyas ola / abıhayat içmiş gibi…


Sen ‘hızır’a ‘llyas’ oldun. Çünkü Hızır ve İlyas, yeniden doğuşun sembolüdür. Musa’nın balığı yok olmasaydı, Hızırla buluşamazdı. Sen bizi Hızırla buluşturmak için suya atlayan balık oldun ki biz dönüşümümüzü, dirilişimizi tamamlayalım diye… Çünkü şehid oldun. Ve bu topraklar yaşadıkça sen de dalgalanacaksın havamızda, toprağımızda can diye, dirlik diye, düzen diye…


Selam olsun sana! Ve bizden salat ve selam ilet, perde ardında bekleyen canlar canı Nebiye.


Ağuşunu açmış bekliyor seni… Uğurlar olsun kardeşim!

Senin için ağlıyorum ama Senle gurur duyarak!

Mehmet Ali Bulut - Haber 7
mabulut@gmail.com

[Ertugrul]

Rüştü ağbininde konuşmasında bahsettiği gibi Muhsin Yazıcıoğlu duruşu ile, konuşması ile, tavırları ile tam bir Sivaslıydı. Allah gani gani rahmet eylesin.

[altuntas58]

Türkiye sevdalısı bir liderdi. Çok nazik, kibar ve etkileyici bir şahsiyetti.

Rüştü elmas kardeşimiz sayın başkan muhsin yazıcıoğlunu güzel ifade etmiş

Allah gani,gani rahmet eylesin

[gardasin.58]

Ne soylesek neler yazsak bos ama bos olmayan su cok degerli hemseriniz MUHSIN baskani kayip etmis olmamiz ve yapmamiz gereken onun obur dunyada rahat etmese icin bildigimiz butun Dualari okumak ALLATAN RAHMET DILEMETTIR.
Buradan Ailesine,yakilarina dava arkadaslarina butun sivasli,ve sarkislali hemserilerine bas sagligi ve MUHSIN YAZICIOGLU Hemserimize Allahdan bol bol rahmet diliyoeum.
Danimarka sivaslilar birligi ; adina
Baskan; Yusuf sahin

[HaKaaN]

canım cigerim degerli abim sayın muhsin yazıcıoğlu adam gibi adamdı yuregimizden bir parça goturdu rabbim mekanını cennet eylesin ahirette tum sevenleriyle birleştirsin ..çok üzgünüm hemde çok:((((((((

[takip5855]

Rüştü bey Muhsin bey herşeyi ile bir Sivas ve Tükiye sevdalısı bir insan olduğunu bugüne kadar bizler biliyorduk rahmetli sevdam sevdam dedi gözü görmeden aramızdan ayrıldı ama Sivas Sivas,lının duruşunu gösterdi hepsinden allah razı olsun ruhu şad olsun toprağı bol mekanı peygamber efendimizin yanı olmasını dilerim.
Sizide açık oturumdan dolayı kutlarım

[Kardelencicegi]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Hepimiz MUHSİNİZ Hepimiz Alpereniz...


[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]








[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

Hepimiz MUHSİNİZ Hepimiz Alpereniz...


Adam gibi adam...
Sen üşüdün,bizim içimiz titredi...
Mekanın cennet olsun....

[Kibrisli]

MUHSİN BAŞKAN’IN HÜZÜNLÜ SONU VE DEVLETİN AFFEDİLMEZ SORUMSUZLUĞU!..

Av. Cemil Can

İçişleri Bakanı Beşir Atalay içinde bulunulan olumsuz hava koşulları göz önünde tutulduğunda kurtarma çalışmalarını son derece başarılı olduğunu söyledi... Ama neyin başarıldığını söyleyemedi!... 48 saat sonra, helikopterin enkazına köylülerin ulaşmasına mı başarı diyor bakan, yoksa aramaların olay yerine 10 km uzaktan başlatılmasına mı? Kazayı cep telefonu ile haber veren İHA muhabiri İsmail Güneş’le 20 dakika gevezelik ederek şarjını bitiren 112 acil görevlisini mi başarılı buluyor, yoksa mesleki bilgi ve beceri yerine kendilerine aşk derecesinde bağlılık gösteren taraftarlığı esas alarak; hayati öneme sahip makamlara atamalar yapılmasını mı başarı sayıyor bakan?... Ne yazık ki, Hükümet tarafından gelen bütün açıklamalarda öne çıkan; skandal düzeyindeki bir beceriksizliğin, af edilmeyecek bir ihmalin başarı olarak sunulmasıdır... Tebrikler!... Doğrusu bu konuda bayağı başarılılar!...

Muhsin Yazıcıoğlu bizim kuşağın gözü kara delikanlılarından, ne zaman adını duysam aklıma 12 Eylül’ün sıkıyönetim zindanları gelir... Soğuk hücreler, işkenceler ve kapı altından çığlık sesleri... Onun Ülkü Ocakları başkanı olduğu dönemde; tasarrufunda bulunan bir otomobil de kullanılarak Türkiye İşçi Partili 5 gencin hunharca katledildiği “Bahçelievler Katliamı” yapılmıştı... Yardımcısı ve en samimi arkadaşı, daha sonraki dönemim Ülkücü Gençlik Derneği Başkanı Abdullah Çatlı’nın bu cinayetle ilgili olduğu ileri sürülmüştü uzun süre.... Cinayete katılanlarının tümünü tanıdığını söylemesine rağmen hiç biri hakkında resmi makamlara bilgi vermemişti Muhsin başkan... Direnmişti... Aklanmasına aklandı yargılama sonunda ama, nedense benim aklımda bu olay hep kuşkulu kaldı... Annesi oğlunun öldüğünü duyunca, içine akıttığı metanet dedikleri çığlığa kim bilir kaç annenin çığlığını da kattı?

12 Eylül Faşizmi pek çok yurtsever gibi Muhsin Başkan’ı da aldı... 7,5 yıllık bir hapislik dönemi başladı, Devrimci Gençlerle yan yana aynı kaderi paylaştı... Sıkı dostluklar kuruldu mahpus damlarında... Pek çok konu konuşuldu sil baştan, içeri düşmeden bir araya gelip de konuşulamayan pek çoğu da tartışıldı enine boyuna... Sonunda Muhsin Başkan iki tarafın da eline düşman silahı tutuşturup, bu gerçek yurtseverlerin birbirlerine kırdırıldığı gerçeğine ulaştı... Yıllarca yan yana aynı soğuk hücrelerde komşuluk yaptığı (sağ kalan) devrimci arkadaşları artık kamuoyu ile paylaşmaya başladı bu hatıraları... Şimdi geriye doğru bakınca Muhsin Başkan, sıkı bir düşman(!) ve kendi doğruları içinde kararlı bir mücadele adamı olarak görünüyor... “Tabutluklarda” kendisiyle aynı kaderi paylaşan devrimcilerle kurduğu arkadaşlıkları, tahliye edildikten sonra söyleyecek kadar erdemli; Başbuğu ile görüş ayrılığına düştüğünde yolunu ayıracak kadar da yürekli idi, tutarlı bir çizgi üstünde bir avuç arkadaşıyla kendi yolunda yürümeye devam etti...

Karşı taraftan yapılan övgü her zaman yanlış anlaşılmaya açık olduğundan burada durmak en doğrusu... Tarih baba herkesi hak ettiği yere koyacak er geç... Bizim bugün konuşmamız gereken başka bir şey... Muhsin başkan için yapılamayan ama yapılması mümkün olan birkaç eylemi sorularla tartışmak istiyorum:

1.)Kazadan sağ olarak kurtulan İHA muhabiri İsmail Güneş’le telefonla 20 dakika gevezelik eden 112 acilin görevlisi, kazada yaralanan diğer kişilerin telefonlarını ceplerinden alıp kendinde saklamasını ve şarjı bitince onlardan yararlanmasını neden söyleyemedi? O görevli İsmail Güneş’ten cep telefonunun mesaj kısmına “NEREDEYİM?” yazdırıp, 7777 ‘ye göndermesini, gelen cevaptaki koordinatları da kendisine bildirmesini neden isteyemedi? Bu iki soruya akla uygun cevapları ilgili memurun değil Sağlık Bakanının vermesi gerekli!..

2.)İHA muhabiri İsmail Güneş’in cep telefon numarası bilindiğine göre; Ulaştırma Bakanlığı veya ilgili operatör TURKCELL neden derhal araya girip İsmail’den bir mesaj beklemeden onun yerine hareket edip kaza yerinin koordinatlarını belirleyemedi? TURKCELL yetkilileri neden derhal olay yerine gezici bir baz istasyonu kurup, çalışma alanını daraltıp minimize edemedi? Yoksa “özel hayatın gizliliği” kuralını ihlal etmekten mi korktular? Bu soruların yanıtını da öncelikle Ulaştırma Bakanı sonra da TURKCELL yetkilileri vermeli!...

3.)Kapalı telefonların bile rahatlıkla dinlenebildiği ve yerlerinin saptanabildiği bir teknolojik ortamda, “Ergenekoncu” ve hükümete muhalif olan kişilerin en mahrem konuşmalarını dinleyip kayıt altına alabilen İçişleri Bakanlığı 6 adet açık cep telefonunun bulunduğu yeri neden saptayamadı? Müttefik Amerika’nın uydu sistemlerinden ve İsrail’den insansız uçakları ve gece görüş olanaklarından bu kurtarma operasyonunda yararlanmak için yardım talebinde bulunuldu mu? Bu soruların yanıtlarını da İçişleri Bakanı ile Başbakan’ın vermesi hepsinden öncelikli!...

Yukarıdaki soruların bir tekinin dahi yanıtı teknolojik gerçeklere ve akla aykırı kalırsa, ortada idarenin ‘hizmet kusuru’ var demektir... Yanıtsız (veya saçma sapan yanıt verilen) soru sayısı arttıkça “hizmetin kötü işlemesi”nden, “hiç işlemediği”ne doğru gidilebilir ve ‘ağır hizmet kusuru’ndan söz etmek gündeme gelir... Kanımca bu kaza sonucu yaşamını kaybedenlerin ailelerine karşı hükümetin önce bir özür, sonra da tazminat ödemek borcu doğmuştur... Başarısız olduğu bir konuda, son derece ‘başarılı’ olduğunu söyleyip halkı aldatmak yerine; başarısızlığı kabul etmenin daha erdemli bir hareket olduğunu birinin bu hükümete hatırlatması şarttır... Hukuk Devleti olmanın gereği de budur...

-15 derecede, kar yağışı ve tipi altında, kısaca en ağır fırtına koşullarında, 3000 metre yükseklikte: kuş konmaz kervan geçmez bir dağın tepesinde kaza yapan helikopter içinden sağ çıkmak çok düşük bir olasılık olsa bile yine de vardır... Olay yerine ulaşıp gerekli müdahaleleri yapmadan (ölüp ölmediği henüz belli olmayan) insanları ölü ilan etmek kolaydır... Liyakat yerine körkütük bağlılığı esas alarak en önemli makam ve mevkilere yandaşları doldurmanın sonunda olacağı budur... Personelin yetersizliği ve beceriksizliği yüzünden ortaya çıkan başarısızlığı, başarı gibi anlatıp komik duruma düşmenin yanında, bu işin manevi ağırlığı altında ezilmek de vardır...

Muhsin Başkanın “En büyük tehlike komünizmdir, benim de bir şeyler yapmam gerek” diyerek çıktığı yol, sonunda onu tek kişilik bir hücreye kapattı... İnsanlık dışı işkenceler gördü; komşu hücredeki devrimci ‘arkadaşları’ gibi o da üşüdü kaç kış boyu... Kim bilir kaç gece gözünü kapatmadan şafağın sökmesini bekledi... Yalnızlığı taş duvarlar arasında yaşayarak öğrendi... Bir küçük pencereydi dünyaya açılan gözü... Yanındaki hücrelerden idam sehpasına götürülen gururlu devrimcilerin veda sesleri çınlayıp durdu kulaklarında yıllar boyu... Duygularını mısralar arasına gizlemeye çalışsa da duygusal biri olduğunu şiirleri ele verdi... Sonuçta o da bir insandı özlüyordu özgürlüğü... Hiçbir zaman tükenmemişti ümitleri... Nerden bilebilirdi, “üşüyorum” şiirinin bir gün mezar taşına yazılacağını!... Hiç aklına gelir miydi son gününde “donuyorum” diye bağıracağı ve çığlığının komşu hücrelerden bile duyulamayacağı!...

Ne diyeyim daha?... Toprağı bol olsun!...

Devletimiz sağ olsun!...

[sibelYILMAZ]

Rabbim ruhunu şad etsin .....Günlerdir hepimiz birşeyler söyledik birşeyler yazdık dua ettik .... Ben biliyorum ki o bizleri hissediyor ve bu kadar sevildiğini görüyor Allahım sen bizlerden bizi daha iyi bilir daha çok seversin bizler bu kadar seviyoruz kim bilir sen nasıl seversin onu.... Nur içinde yat rahat uyu kabrinde inşallah.....