Üstad Necip fazıl KISAKÜREK şiirleri

[LeyL]

Allah dostunu gördüm, bundan altı ay evvel,
Bir akşamdı ki, zaman donacak kadar güzel.

Bana, yakan gözlerle, bir kerecik baktınız,
Rûhuma büyük temel çivisini çaktınız.

Otuzüç yıl saatim işlemiş ben durmuşum,
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum.

Anladım işi, sanat Allahı aramakmış,
Mârifet bu, gerisi yalnız çelik-çomakmış.

Zonklayan başım benim, kan hokkası cerahat,
Ona yastıkta değil, secde yerinde rahat.

Yandı kitap dağlarım, ne garip bir hâl oldu,
Sonunda bana kalan, yalnız ilmihâl oldu.

Şu geçeni durdursam, çekip de eteğinden,
Soruversem: “Haberin var mı öleceğinden?”

Büyük randevu. Bilsem nerede, saat kaçta?
Tabutumun tahtası, bilsem hangi ağaçta!

Dostlarım, ev eşyamdı, bir bir gitti diyorum.
Artık boş odalarda, ölümü bekliyorum.

Farkı yok, mantarlaşmış bir kayadan derimin,
Yüzümde çizgi çizgi, imzası kaderimin.

Sultan olmak dilersen, tâcı, sorgucu unut,
Zafer araban senin, gıcırtılı bir tabut.

Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam,
Alıp beni götürsün, tam dört inanmış adam.

Necip Fâzıl Kısakürek

[LeyL]

S A K A R Y A T Ü R K Ü S Ü


İNSAN BU , SU MİSALİ , KIVRIM KIVRIM AKAR YA ;
BİR YANDA AKAN BENİM , ÖBÜR YANDA SAKARYA.
SU İNER YOKUŞLARDAN HEP BASAMAK BASAMAK ;
BENİMSE ALIN YAZIM , YOKUŞLARDA SUSAMAK.
HER ŞEY AKAR , SU , TARİH , İNSAN VE FİKİR ;
OLUKLAR ÇİFT ; BİRİNDEN NUR AKAR ; BİRİNDEN KİR.



AKIŞTA DEMETLENMİŞ , BÜYÜK ,KÜÇÜK , KAİNAT ;
ŞU ÇIKAN BULUTA BAK , BU İNEN SUYA İNAT !
FAKAT SAKARYA BAŞKA , YOKUŞ ÇIKMIYORMU NE ,
KURŞUNDAN BİR YÜK BİNMİŞ , KÖPÜKTEN GÖVDESİNE ;
ÇATLIYOR , YIRTINIYOR YOKUŞU SÖKMEK İÇİN .
HEY SAKARYA , KİM DEMİŞ SUYA VURULMAZ PERÇİN ?



RABBİM İSTERSE , SULAR BÜKLÜM BÜKLÜM BURULUR ,
SIRTINA SAKARYANIN ,TÜRK TARİHİ VURULUR .
EYVAH , EYVAH , SAKARYAM , SANA MI DÜŞTÜ BU YÜK ?
BU DAVA HOR , BU DAVA ÖKSÜZ , BU DAVA BÜYÜK !..
NE AĞIR İMTİHANDIR , BAŞINDAKİ , SAKARYA !
BİNBİR BAŞLI KARTALI NASIL TAŞIR KANARYA ?



İNSANDIR SANIYORDUM MUKADDES YÜKE HAMAL.
HAMALLIK Kİ , SONUNDA NE RÜTBE VAR , NE DE MAL
YALNIZ ACI BİR LOKMA , ZEHİRLE PİŞMİŞ AŞTAN ;
VE AYRILIK , ANNEDEN , VATANDAN , ARKADAŞTAN.
ŞİMDİ DÖVÜN SAKARYA ,DÖVÜNMEK VAKTİ BU AN ;
KEHKEŞANLARA KAÇMIŞ ESKİ GÜNEŞLERİ AN !

HANİ YUNUS EMRE Kİ , KIYINDA GEZİYORDU ;
HANİ ARDINA ÇİL ÇİL KUBBELER SERPEN ORDU ?
NEREDE KARDEŞLERİN , CÖMERT NİL , YEŞİL TUNA ;
GİDEN ŞANLI AKINCI , NE GÜN DÖNER YURDUNA ?
MERMERLERİN NABZINDA HALA ÇARPAR MI TEKBİR ?
BULUR MU DELİ RÜZGAR O SEDAYI : ALLAH BİR !

BÜTÜN BUNLAR SENDEDİR , BU GİRİFT BİLMECELER ;
SAKARYA KANDİLLERE KATRAN DÖKTÜ GECELER .
VİCDAN AZABINA EŞ , KAYNA KAYNA SAKARYA
ÖZ YURDUNDA GARİPSİN , ÖZ VATANINDA PARYA !



İNSAN ÜÇ BEŞ DAMLA KAN ,IRMAK ÜÇ BEŞ DAMLA SU;
BİR HAYATA ÇATTIK Kİ , HAYAT KURMUŞ PUSU .
GELDİ ÖLÜMLÜ YALAN , GİTTİ ÖLÜMSÜZ GERÇEK ;
SİZ , HAYAT SÜREN LEŞLER , SİZİ KİM DİRİLTECEK ?
KAF DAĞINI ASSALAR , BELKİ ÇEKER DE BİR KIL !
BU İFRİTTEN SUALİN , KILINI ÇEKMEZ AKIL !



SAKARYA , SAF ÇOCUĞU , MASUM ANADOLUNUN ,
DİVANESİ İKİMİZ KALDIK ALLAH YOLUNUN !
SEN VE BEN , GÖZYAŞIYLA ISLANMIŞ HAMURDANIZ ;
RENGİMİZE BAKSINLAR , KANDAN VE ÇAMURDANIZ !



AKREBİN KISKACINDA YOĞURMUŞ BİZİ KADER ;
ALDIRMA , BÖYLE GELMİŞ , BU DÜNYA BÖYLE GİDER !
BANA KEFENDİR YATAK ; SANA TABUTTUR HAVUZ ;
SEN KIVRIL , BEN GİDEYİM , SON PEYGAMBER KILAVUZ !



YOL ONUN , VARLIK ONUN , GERİSİ HEP ANGARYA ;
YÜZ ÜSTÜ ÇOK SÜRÜNDÜN ,AYAĞA KALK SAKARYA !...

[LeyL]

SONSUZLUK KERVANI

Sonsuzluk Kervanı,"peşinizde ben,
Üç ayakla seken topal köpeğim!"
Bastığınız yeri taş taş öpeyim.
Bir kırıntı yeter kereminizden!
Sonsuzluk Kervanı, peşinizde ben...

Gidiyor, gidiyor, nurdan heykeller...
Ufuk, önlerinde bayrak kulesi.
Bu gidenler, Altun Kol Silsilesi;
Ölçüden, ahnekten daha güzeller.
Gidiyor, gidiyor, nurdan heykeller...

Sonsuzluk Kervanı, istemem azat!
Köleniz olmakmış gerçek hürriyet.
Ölmezi bulmaksa biricik niyet;
Bastığınız yerde ebedi hasat.
Sonsuzluk Kervanı, istemem azat.

[LeyL]

ZEHİR

Çocukken haftalar bana asırdı;
Derken saat oldu,derken saniye...
İlk düşünce,beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?

Yokluk,sende yoksun,bir varsın bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun...
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki,hayat özü faniye...

[LeyL]

MUHASEBE

Ben artik ne şairim, ne fikra muharriri!
Sadece beyni zonklayanlardan biri!
Bakmayin tozduguma me$hur Babialide!
Bulmusum rahatimi ben bir tesellide.
Fikrin ne fahi$esi oldum, ne zamparasi!
Bir vicdanin, bilemem, kactir hava parasi?
Evet, kafam catliyor, guya ulvi hastalik;
Bendedir, duymadigi dertlerle kalabalik.
Buyuk meydana dustum, uctu fildisi kulem;
Milyonlarca ayagin altinda kaldi kellem.
Ustun cile, dev gibi geldi catti birden! Tos!!
Sen cuce sanatkarlik, sana busbutun paydos!
Cemiyet, ah cemiyet, yok edilen ruhiyle;
Ve cemiyet, cemiyet, yok edilen guruhiyle...
Cok var ki, bu hinc bende fikirdir, fikirse hinc!
Genc adam, al silahi; iman tilsimli kilinc!
Iste butun meselem, her meselenin basi,
Ben bir genc ariyorum, genclikle koprubasi!
Tirnagi en yirtici hayvanin pencesinden,
Daha keskin eliyle, basini ensesinden,
Ayirip o genc adam, uzansa yatagina;
Yerlestirse basini, iki diz kapagina;
Soruverse: Ben neyim ve bu hal neyin nesi?
Yeti$, yeti$, hey sonsuz varlik muhasebesi!
Disimda bir dunya var, zipzip gibi kuculen,
Icimde homurtular, inanma diye gulen...
Inanmiyorum, bana ogretilen tarihe!
Sebep ne, mezardansa bu hayati tercihe?
Uc katli ahsap evin her kati ayri alem!
Ust kat: Elinde tespih, agliyor babaannem,
Orta kat: (Mavs) oynayan annem ve asiklari,
Alt kat: Kizkardesimin (Tamtam) da cigliklari;
Bir kurtlu peynir gibi, ortasindan kestigim;
Buyrun ve maktaindan seyredin, iste evim!
Bu ne hazin agactir, butun ufkumu tutmu$!
Koku iffet, dalari taklit, meyvesi fuhu$...
Rahminde cemiyetin, ben dogum sancisiyim!
Mukaddes emanetin donmez davacisiyim!
Zamani kokutanlar murteci diyor bana;
Yukseldik saniyorlar, alcaldikca tabana.
Zaman, korkunc daire; ilk ve son nokta nerde?
Bazi geriden gelen, yuzbin devir ilerde!
Yeter senden cektigim, ey tersi donmus ahmak!
Bir saman kagidindan, butun is kopya almak;
Ve sonra kelimeler; kutlu, mutlu, ulusal.
Mavallari bastirdi devrim isimli masal.
Yeni cirkine mahkum, eskisi guzellerin;
Allah kuluna hakim, kullari heykellerin!
Bulustururlar bizi, elbet bir gun hesapta;
Lafini cok dinledik, simdi is inkilapta!
Bekleyin, gorecektir, duranlar yuruyeni!
Sabredin, gelecektir, solmaz, porsumez Yeni!
Karayel, bir kivilcim; simsiyah oldu ocak!
Gun dogmakta, anneler ne zaman doguracak?

[LeyL]

KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gözler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
Bu gece yarısında iki kişi uyanık:
Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler,
Simsiyah camlarını üzerime dikiyor
Gözleri çıkarılmış bir ama gibi evler

Kaldırımlar, ıstırap çekenlerin annesi
Kaldırımlar, içimde yasamis bir insandir.
Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,
Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek yumuşak bir kucakta,
Ben bu kaldırımların emzirdiği cocuğum.
Aman sabah olmasın bu karanlık sokakta,
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum

Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin;
İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumda bir tak olsun zulmetten taş kemerler.

Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları.
Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim,
Örtün, üstüme örtün serin karanlıkları.

[LeyL]

GELİR

Pervane dediğin, cerağa gelir;
Sular, kıvrım kıvrım, ırmağa gelir.

Bülbül kovuldu mu dil bahçesinden,
Gak gak, karga; vak vak, kurbağa gelir.

O yön ki, ezelle ebed arası
Ne sola kıvrılır, ne sağa gelir.

Gam çekme, böyle gitmez bu devran,
Nihayet sonuncu durağa gelir.

Hasretle beklenen gelir mutlaka;
Sultan fikir, şanlı otağa gelir.

Yırtılır güneşin kapkara zarı,
Dünyamız yepyeni bir cağa gelir.

Füzeler kağnıya döner ve nöbet,
Işıktan da hızlı Burağa gelir.

Gökyüzü, yeryüzü, helalleşirler,
Nur, kaçtığı yerden toprağa gelir.

Birleşir, kupkuru dalla yanık kök,
Yemyeşil bir ışık, yaprağa gelir.

Kal'a nın burcundan çakar işaret;
Millet, dalga dalga bayrağa gelir.

[LeyL]

DESTAN

Durun karabalıklar, bu cadde çıkmaz sokak!
Haykırsam, kollarımı makas gibi açarak:
Durun, durun, bir dünya iniyor tepemizden,
Çatırtılar geliyor karanlık kubbemizden,
Çekiyor tebeşirle yekun hakkını afet;
Alevler içinde ev, üst katında ziyafet!
Durum diye bir laf var, buyrunuz size durum;
Bu toprak çirkef oldu, bu gökyüzü bodrum!
Bir şey koptu benden, şey, her şeyi tutan bir şey,
Benim adım Bay Necip, babamınki Fazıl Bey;
Utanırdı burnunu göstermekten sütninem,
Kızımın gösterdiği, kefen bezine mahrem.
Ey tepetaklak ehram, başı üstünde bina;
Evde cinayet, tramvay arabasında zina!
Bir kitap sarayının bin dolusu iskambil;
Barajlar yıkan şarap, sebil üstüne sebil!
Ve ferman, kumardaki dört kıralın buyruğu;
Başkentler haritası, yerde sarhoş kusmuğu!
Geçenler geçti seni, uçtu papucun dama,
Çatla Sodom-Gomore, patla Bizans ve Roma!
Öttür yem borusunu öttür, öttür, borazan!
Bitpazarında satılık, kalkamaz artık kazan!
Allahın on pulunu bekleye dursun on kul;
Bir kişiye tam dokuz, dokuz kişiye bir pul.
Bu taksimi kurt yapmaz kuzulara şah olsa;
Yaşasın, kefilimin kefili karaborsa!
Kubur faresi hayat, meselesiz, gerçeksiz;
Heykel destek üstünde, benim ruhum desteksiz.
Siyaset kavas, iklim köle, sanat ihtilaç;
Serbest, verem ve sıtma; mahpus, gümrükte ilaç.
Bülbüllere emir var: Lisan öğren vak vaktan;
Bahset tarih, balığın tırmandığı kavaktan!
Bak, arslan hakikate, ispinoz kafesinde;
Tartılan vatana bak, dalkavuk kefesinde!
Mezarda kan terliyor babamın iskeleti;
Ne yaptık, ne yaptılar mukaddes emaneti?
Ah, küçük hokkabazlık, sefil aynalı dolap;
Bir şapka, bir eldiven, bir maymun ve inkılap.

[LeyL]

ÇİLE

Gaiblerde bir ses geldi: Bu adam,
Gezdirsin boşluğu ense kökünde!
Ve uçtu tepemden birdenbire dam;
Gök devrildi, künde üstüne künde...

Pencereye koştum: Kızıl kıyamet!
Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı!
Sonsuzluk, elinde bir mavi tulbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcı

Ateşten zehrini tattım bu okun,
Bir anda kül etti can elmasımı.
Sanki burnum, değdi burnuna (yok)un,
Kustum, öz ağzımdan kafatasımı

Bir bardak su gibi çalkandı dünya;
Söndü istikamet, yıkıldı boşluk.
Al sana hakikat, al san rüya!
İşte akıllılık, işte sarhoşluk!

Ensemin örsünde bir demir balyoz,
Kapandım yatağa son çare diye.
Bir kanlı şafakta, bana çil horoz,
Yepyeni bir dünya etti hediye

Bu nasıl bir dünya, hikayesi zor;
Makânı bir satih, zamanı vehim.
Bütün bir kahinat muşamba dekor,
Bütün bir insanlık yalana teslim.

Nesin sen, hakikat olsan da çekil!
Yetiş körlük, yetiş, takma gözde cam!
Otursun yerine bende her şekil;
Vatanım, sevgilim, dostum ve hocam!

Aylarca gezindim, yıkık ve şaşkın,
Benliğim bir kazan ve aklım kepçe,
Deliler köyünden bir menzil aşkın,
Her fikir içimde bir çift kelepçe.

Niçin küçülüyor eşya uzakta?
Gözsüz görüyorum rüyada, nasıl?
Zamanın raksı ne bir yuvarlakta?
Sonum varmış, onu öğrensem asıl?

Bir fikir ki sıcak yarad kezzap,
Bir fikir ki, beyin zarında sülük.
Selam sana haşmetli azap;
Yandıkça gelişen tılsımlı kütük.

Yalvardım: Gösterin bilmeceme yol!
Ey yedinci gök, esrarını aç!
Annemin duası, düş de perde ol!
Bir asâ kes bana, ihtiyar ağaç!

Uyku, katillerin bile çeşmesi;
Yorgan, Allahsıza kadar sığınak.
Teselli pınarı, sabır memesi;
Size şerbet, bana kum dolu çanak.

Bu mu, rüyalarda içtiğim cinnet,
Sırrını ararken patlayan gülle?
Yeşil asmalarda depreniş, şehvet;
Karınca sarayı, kupkuru kelle...

Akrep nokta nokta ruhumu sokmuş,
Mevsimden mevsime girdim böylece.
Gördüm ki, ateşte, cımbızda yokmuş,
Fikir çilesinden büyük işkence.

Evet, her şey bende bir gizli düğüm;
Ne ölüm terleri döktüm, nelerden!
Dibi yok göklerden yeter ürktüğüm,
Yetişir çektiğim mesafelerden!

Ufuk bir tilkidir, kaçak ve kurnaz;
Yollar bir yumaktır, uzun ve dolaşık.
Her gece rüyamı yazan sihirbaz,
Tutuyor önümde bir mavi ışık.

Büyücü, büyücü ne bana hıncın?
Bu kükürtlü duman, nedir inimde?
Camdan keskin, kıldan ince kılıcın,
Bir zehir kıymak gibi, beynimde.

Lugat, bir isim ver bana halimden;
Herkesin bildiği dilden bir isim!
Eski esvaplarım, tutun elimden;
Aynalar söyleyin bana, ben kimim?

Söyleyin, söyleyin, ben miyim yoksa,
Arzı boynuzunda taşıyan öküz?
Belâ mimarının seçtiği arsa;
Hayattan muhacir; eşyadan öksüz?

Ben ki, toz kanatlı bir kelebeğim,
Minicik gövdeme yüklü Kafdağı,
Bir zerreciğim ki, Arş'a gebeyim,
Dev sancılarımın budur kaynağı!

Ne yalanlarda var, ne hakikatta,
Gözümü yumdukça gördüğüm nakış.
Boşuna gezmişim, yok tabiatta,
İçimdeki kadar iniş ve çıkış.

Gece bir hendeğe düşercesine,
Birden kucağına düştüm gerçeğin.
Sanki erdim çetin bilmecesine,
Hem geçmiş zamanın, hem geleceğin.

Açıl susam, açıl! Açıldı kapı;
Atlas sedirinde mavera dede.
Yandı sırça saray, ilahi yapı,
Binbir avizeyle uçsuz maddede.

Atomlarda cümbüş, donanma, şenlik;
Ve çevre çevre nur, çevre çevre nur.
İçiçe mimari, içiçe benlik;
Bildim seni ey Rab, bilinmez bilinmez meşhur!

Nizam köpürüyor, med vakti deniz;
Nizam köpürüyor, ta çenemde su.
Suda bir gizli yol, pırıltılı iz;
Suda ezel fikri, ebed duygusu.

Kaçır beni ahenk, al beni birlik;
Artık barınamam gölge varlıkta.
Ver cüceye, onun olsun şairlik,
Şimdi gözüm, büyük sanatkarlıkta.

Öteler öteler, gayemin malı;
Mesafe ekinim, zaman madenim.
Gökte saman yolu benim olmalı;
Dipsizlik gölünde, inciler benim.

Diz çök ey zorlu nefs, önümde diz çök!
Heybem hayat dolu, deste ve yumak.
Sen, bütün dalların birleştiği kök;
Biricik meselem, Sonsuza varmak...

[LeyL]

CANIM İSTANBUL

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Ciceği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbullu'dur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.

İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
İstanbul,
İstanbul...

Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih'ten kalma kır'at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...

O manayı bul da bul!
İlle İstanbul'da bul!
İstanbul,
İstanbul...

Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca'da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalınin alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir sehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir <>i...

Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...

Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...
Eyüp öksüz, Kadıköy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şöyle dursun, ağlayanı bahtiyar...

Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul...