Ülkücülerin hayatı bambaşkadır ***

[Dilsad Hatun]

Kimi onları yiğid mert diye tanır, kimi onlar deli divane diye tanır, kimi düşman bilir onları kendine kimi dost bilir onları ve ona göre tavır alır, kimi onları boş bir hayale kapılmış zamane çocukları diye tanır... dedik ya işte kimi yavuz diye tanır, kimi yunus diye tanır ve tarih onları Türk milletinin son fidelerini iyi tanır ve irdeler...
Üstad Necip Fazıl ne güzel anlatmış onları... ALLAH'sızın nefret, namussuzun dehşet, yüreksizin heybet , başı boşun mihnet, devrim bazın zulmet, eyyamcının şirret, inmelinin sıklet, anarşistin devlet , komünistin illet sandığı ve tanıdığı sen... Anlayana çok söz anlatır bunlar...
Bu millet ve devlet o ak alınlı kara yazgılı çocukların mertliğini yiğitliğini, bileklerinin bükülmezliğini, sözünden dönmezliği gördü ve tanıdı onlarda... Müslüman mahallesinde salyangoz satılmaz misali sokaklarında, mahallelerinde, semtlerinde ve çevrelerinde komünistlere peşkeş çekmediler, onların karşısında başlarını eğip susmadılar, her zaman haykırdılar... ne dünyalık istediler nede aferin umdular, ne kavgadan vazgeçtiler, ne gücenip küstüler , vatan millet din ve devlet alsancaklar hakkına dar günlerin bozkurt sesi olarak haykırdılar.Tanıdığı bildiği abileri yakın bildiği arkadaşları onlara hep öğüt dolu sözler verdiler. Etme oğlum, yapma oğlum kendini heder etme vatanı sen mi kurtaracaksın derler. Yerine göre liderlerinin, başbuğlarının hakkında atıp tuttular, ocaklarda işin ne, ne yapacan vatanı seviyorsan içinde sev vs. buna benzer şeyleri söylerler. Büyüklük taslarlar. Yüreğinde ülkü meşalesi yanan genç, söz kendine gelince ülkücülerin yüreğinden geleni dilleriyle değil de gözleriyle anlatırlaki önce anlayacağını anlar. Ülkücü genç, eğer söylenen sözler kendine ise, teşkilatı hedefi anlatır kutlu sevdasını anlatır. Anlatır anlatır çok şey anlatırda karşısındaki hiçbir şey anlamaz ama başbuğun ve davanın hakkında eleştiri yaptıysa bu sefer ülkücü genç yüreğinden geleni bilekleriyle ve bütün gücüyle vurunca yeri de öptürür.
Onlar dudaklarında sevda şiirleri, sevgiliye aşk-ı ilan edemediler. Sevgilileriyle oturup da mehtaba bakıp yıldızları sayarak kendilerine yıldız seçemediler, sevgililerinin kulaklarına aşk sözcükleri fısıldayamadılar. Bir türlü kırmızı, beyaz ve sarı gülün ne anlam ifade ettiğini bilemediler. Onlarda insandı onlarda gençti, onlarda delikanlıydı. Daha hayatının baharında taze fidandılar sevdiler ise de bir türlü sevdiklerini belli edemediler, sevdiğini görünce zamane bebeleri gibi boyunlarına atlamak ellerini bellerinden tutmak yerine yüzleri kızarıp bir an önce oralardan uzaklaşmanın yoluna baktılar... işte onlar yirminci asrın bahadır melekleri...
Hayattan nasiplenemediler. Bir türlü parayı malı mülkü de sevemediler. Ellerine de pek para geçmedi zaten.Onların yürekleri zengindi oda onlara yeterdi zaten.
Orta okul, lise talebesi iken adı "reis"; diye bilinenler kendilerini okudukları okulun tahta sıralarının yerine hücrelere zindanlara atıldılar. Küçücük elleriyle kalem tutanların ellerinde defalarca joplar patladı. Söyle dediler, anlat dediler. Ne biliyorlardı ki neyi anlatsınlar. Vatan mı sattılar, bayrak mı yırttılar, neyi anlatacaklardı ki...Yıktılar üzerlerine suçları ben kalırım tek arkadaşım kurtulsun diyerek kendilerini feda ettiler. Bir şeyler yazılıp önlerine konuldu. Hep alakası olmayan faili meçhulleri verdiler bunlara... vatanımın ha ekmeğini yemişim ha kurşununu yemişim diyen şehit abilerinin yolundan gittiler hep vur abalının sırtına misali oldular. Abileri canlarını verdi karatoprağa düşerek kara toprağı gül bahçesine çevirdiler, onlar sırtlarında dünya yükü o kara zindanları yusufiye bildiler, taş medrese yaptılar... onlara taşmedreseli yusufiyeli dediler öyle anıldılar kimisi Bursa'ya, kimi Eskişehir adana Yozgat il il cezaevlerine dağıldılar... ama hiçbir zaman davasına tşkilatına küsmediler yılgınlık göstermediler.
Onlar çağımızın alperenleri, Hoca Ahmet Yesevi' nin Horasandaki velilerin hem manevi hemde öz torunlarıydılar. Türk e sevdalıydılar. Kendilerini arabesk konserlerinde jiletlemediler, sanatçıların ellerini sıkmak için ağlayarak sanatçı ismi bağırmadılar. Onlar zamane çocuklarından çok farklıydılar çok... onlar gözyaşlarını uzak diyarlarındaki Türk illerindeki soydaşlarının garipliğine hüzün kalışına ağladılar onlar haykırdılarsa da yamyam bile hür bu dünyada Türk niye esir diye haykırdılar.
Onlar ak alınlı kara yazgılı çocuklardılar. Onların kavgası varoluş kavgası idi. Onların zamane çocuklarıyla değil, vatana bayrağa dine ve devlete kastı olanaydı kavgaları...
Ne mutlu öyle olanlara ve de kalabilenlere!..

[Dilsad Hatun]

BEYAZ SONSUZLUK :

Yiğit olanların sonu olmaz
Talihi de gülmez, yüzü de gülmez
Varsın onu öldü sanan sansın,
Kahramanlar ölmez
Kahramanlar ölmez"

ALİ KINIK

Bembeyaz karlar içinde Başbuğumuzu uğurladık sonsuzluğa bir zaman. Dualar, fatihalar, yasinlerle. Ogün bütün yürekler birleşti ahde vefada, kırgınlıklar, kızgınlıklar, küskünlükler tek yürek olup 1999 da sandığa aktı. "Ülkücü Hareket" oldu.

Bugün yine bembeyaz, karlı, sisli ve dağların yamacındaki bilinmezlikte kızgınlığımız, küskünlüğümüz ve kırgınlığımızla duadayız. Ahde vefa adına. Allah'ım ülkücü hareketin tek yürekliliği, titreyişi hep ölümlerle mi nasip olacak. Bunlar korkutuyor insanı. Küskün baba oğlun beyaz gelin tarlalarında uçmağa varması, sonsuzlukta kavuşurken milleti birleştirmesi sanki. Ülkücülere kişilik, kimlik ve gurur kazandıran, dünyaya bakışına damga vuran, rahmetli Alparslan Türkeş'in ruhu şad olsun. Onu unutmayacağız... Unutturmayacağız...

Yine Başbuğumuzun peşinden, onun rahmete gidişinin arifesinde, sanki Başbuğunun izini arayan, onunla buluşmaya çıkan, dağların beyazındaki sonsuzlukta kavuşmayı bekleyen Muhsin başkana da rahmet okumaktan başka yapacak bir şey yok. Bu, Devletin ya da Milletin çaresizliği değil, inanmıyorum. Bu gönüllerin buluşup birleşebilmesi için, gözlerin bağlanmasıdır. Bu görmekle bakmak arasındaki gönül köprüsünün kurulacak olmasıdır. Bu ülkü gönüllerinin birleşmesidir bence.

Yerin yedi kat altındaki nesneyi bulan, gösteren teknolojinin, koskoca helikopteri ve beş insanı bulamayıp, gösterememesinin başka açıklaması olamaz. İlahi adalet tecelli edecek, Ruhlar buluşup birbirleriyle helalleşip, kavileşecek, inanç ve imanı gelecek nesillere ve bugünümüze perçinleyecek. Bu kaçınılmaz sonun Milletimize bildirisidir bence. Dünyada "sınıflar savaşı" safsatasının iflas ettiği tarihe karıştığı artık sarih olandır. Demir perdenin çöküşü bunun delilidir.

Yine "dinler savaşı" denen kavganın bitip "diyalog" a döndürüldüğü malumdur. Ancak ülkücü hareketin 5000 yıldır iddia edip kendilerine ideoloji yaptığı "MİLLETLER SAVAŞI" hala vardır ve süregelmektedir. Türk ülkücülerini "MİLLETLER SAVAŞI" çizgisinde buluşturup perçinleyen, yol gösteren, asabiyetine sahip çıkılması ve bu uğurda kavga verilmesini öğütleyen, Oğuz Kağan’dan Atatürk'e ve Alparslan Türkeş'e kadar hep milletiyle övünen, Milletinin cihanşümulluğunu dava edinenlerin, belki de son asrına girdiğimiz dünya coğrafyasında artık kırgınlıkları, kızgınlıkları, nefsi ve istikbali düşünceleri bir tarafa bırakıp, bu bulunmazlığın, Millet olabilmenin aslına dönüşümünün habercisi olduğunu kabul etmeleri gerekir diye düşünüyorum.

Türk ülkücüleri.. Başbuğumuz Alparslan Türkeş ve Muhsin başkanın buluştuğu sonsuz beyazlığa Türk milleti ve Türk asabiyetini gömmek istemiyor, unutup unutturmak istemiyorsak, artık küskünlüğü, dargınlığı ve nefis denen şeytanı içimizden atıp, Türk milletini buluşturup birleştirerek cephe yaratalım. Bütün gönülleri Türk otağında birleştirip geçmişimize yaraşır ve yakışır duruşla Türk milletini payidar yapacak kadroları kuralım.

Geçmişin ve bugünün Ülkücüleri asla ölmez, ölemezler de. Onlar gönüllerimizde yaşayan, yaşatacak olduğumuz ÜLKÜ DEVLERİDİR. Onlar "bir ölüp bin dirilenlerdir". Muhsin başkan ve bütün şehitlerimizin ruhları şad, mekânları cennet olsun. Selam, sevgi dualarımızla.

Ahmet Yilmaz

[sandalli]

Yazilariniz cok kücük ve cok uzun, okunmuyor. Daha büyük olursa okurum belki.

[Dilsad Hatun]

sandalli Nickli Üyeden Al?nt?

Yazilariniz cok kücük ve cok uzun, okunmuyor. Daha büyük olursa okurum belki.

Düzeltme imkanim yok malesef , bir dahaki yazimi buyuk yazarim . Kusura bakmayin.

[Dilsad Hatun]

Ülkücü'ye Mektup:


OCAK ÇALIŞMIYOR

Sanki evdesine nisan alirken gözünü bile kirpmayan Mete'nin askerlerindendi...
Sanki Kürsad ile beraber Çin sarayini basmaya giderken tatli candan geçenlerden birisi de oydu...
Sanki "Su les sürüsüne haddini kim bildirecek?" denilince kiliç sakirdatip herkesten evvel önce çikan er kendisiydi...
Sabahlara dek kandil isiginda eser yazan da, kavurucu günes altinda tarla süren de idi sanki...
"Disiplin" der, "fedakarlik" der, "kahramanlik", "alimlik", "çaliskanlik" der, fakat buldugu bir gölgelikte serin rüyalar görür.
Kafa tutar, kendini düsünür; korkaktir, cahildir, tembeldir.
"Ocak çalismiyor arkadas!"
"Öyle mi! Söyle hele, Ocagin ne yapmasi lâzim?"
"Ne bileyim..."
"Gençler Ocak'ta bos bos oturuyor!"
"De bakalim, Ocaga gidiyor musun?"
"Valla is güç..."
Bazi tosunlar Ülkü Ocaklari'nin adresini bilmezken, Ocaklar hakkinda rapor düzenlemeyi çok iyi biliyor. Tenkit konusunda maharetliler, ancak "Gel su isin bir ucundan tutuver" denilince de ipe un seriyorlar... "Yüke gelince kusum, uçmaya gelince deveyim" diyen bu tipleri ne kadar sevmiyorsak; "Ínandigim davamin selameti için ne emrediliyorsa yaparim" diyenlere de o kadar hayraniz...
Bize göre Ocaklarin temel vazifesi, önce gençler olmak üzere bütün insanlarimizi "üstün ahlâk sahibi" yapmaktir... Üstün ahlâk sahibi olmak için Kur'an-i Kerim, Hadis, Fikih, Íslâm ve Türk Tarihi, Edebiyat gibi hususlarda egitim görmek gerekir. Bu egitimin neticesinde saglanan bilgi pratige dönüsecektir. Bunun ilk mektebi ocaklardir.
Ocaklari insanlar idare eder.
Ínsanlar beserdir, sasirabilir...
Beserin yardima ihtiyaci vardir.
En önemlisi Ocak, Ocaklilarindir!
Bu Ocagin basarisi da basarisizligi da bütün Ülkücüleri ilgilendirir. "Yönetim kurulunu sevmiyorum" diye Ocaga tavir alanlar, kendi samanligini atese veren aptallar gibidir.
Peki, yapilan her tenkit asilsizmidir?
Hayir!
Hayir ama tenkit edenler daha iyisini ortaya koymadan, çözüm teklifi sunmadan bunu yapiyorlarsa, begenmediklerinden daha asagi duruma düserler...
Öyle bir dönem yasiyoruz ki, birakin Ocak baskanlarimizi, "Ocak'ta bir sandalyede uyuyanin bile ayagini öpmek gerekir."
Basarmak için inançli olmak yetmez.
Ínancin dinamosu mücadeledir, faal olmaktir.
Kocaman bir jeneratörü incecik bir telin kopmasi durdurulabilir. O halde çene yarisini birakip, güçlerimizi birlestirelim. Kim, hangi alanda yetenikliyse meydana çiksin. Yani herkes pamugunu döksün ortaya.
Ocak yöneticilerimiz de gevezelerin laklaklarini dikkate almasin... Davanin muzaffer olmasi için programi olanlara imkan sagliyarak, kültür-sanat ve fikir adamlarimizi "degerlendirsin" ler.
Mahalle, ilçe il Ocak temsilcilikleri vatandasin hayatinda vazgeçilmez bir unsur haline gelsin...
"Ocak çalismiyor" diyenler, siz de kalemi alin elinize yazmaya baslayin... Yazamiyorsaniz çikin Ocak baskaninin huzuruna ve görüslerinizi, tenkit ve tekliflerinizi sözle sunun. Onu da yapamiyorsaniz SUSUN..

[figen-58]

sizingibi kardeşlerimiz kaldımı tebrik ederim
elinize emeğinize salık

[Dilsad Hatun]

ÜLkücü'ye Mektup :

ÜLKÜCÜ OLMAK

Oldeyince olduran, nimetleriyle besleyen ; öldürüp hesaba çekecek olan din günün sahibi; koruyan bagisliyan yüce Allah'in adiyla... Mutlak kudret sahibi Allah'a binlerce hamd olsun.. Salat ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen; iki dünyada rehberimiz, rahmet ve iman peygamberi Resulullah Efendimize; onun sanli ashabina, âlimlere, sehitlere ve gâzilere olsun! Can Ülküdasim ...! de oturan bir genç ülküdasimizdan aldigim mektubu okuduktan sonra yaziyorum bu satirlari.O gencin mektubunu okurken yüregim büyük acilarla kivrandi. Mektubu bitirdikten sonra uzun bir süre kendime gelemedim. Genç ülküdasimizin dile getirdigi meseleler asilinda bütün ülkücülerin gündemlerinde tutulmalidir.
Bu kardesimiz mektubunda diyor ki;
"...Ülkücülük bu mu agabey! Biyigi asagi sakittin mi, yakana bozkurtlu rozet, boynuna bozkurtlu kolye taktin mi ülkücü mü oluyorsun? Ben kolye, rozet ve yüzük gibi seylere karsi degilim, hatta bunlari takanlar samimi olarak davalarini yasiyorlarsa saygi bile duyuyorum. Ama, fikir namina tamtakir olan, ayrica harekeleri ülkücülüge yakismayan kimselerde bunlari görünce son derece öfkeleniyorum. Zaten üzerlerinde bozkurt isareti tasidiklari halde çirkin davranislarda bulunanlarin ülkücü olduklarina kesinlikle innmiyorum. Bunlar olsa olsa ülkücüleri halkin gözüne kötü göstermek isteyen art niyetli kisilerdir..."
Sevgili kardesim
Bu delikanli diyor ki; "Ben ülkücülerin atesten gömlek giydigi 12 Eylül öncesinde küçük bir çocuktum. Amcam ve arkadaslarindan ülkücülerin serefli mücadelerini dinliye dinliye bu kutlu yola sevdalandim. Su anda liseyi bitirmek üzere olan bir genç olarak bazi ülkücülerin hâllerine çok üzülüyor ve ülkücülük bu mu diyorum..."
Delikanlinin öze dönük elestirileri ve hakli sitemleri su sekilde devam ediyor.
"Ülkücülügü lekeleyen bazi tipler var diye, ülkücü hareketten kopacak degilim. Beni hiç kimse ülkücüyapmadi. Ben okuyarak, arastirarak, tabiri caizse kili kirk yararak bu yola girdim ve bütün dünya karsima gecerek <<ya öleceksin, ya ülkücü degilim diyeceksin>> dese, yine de bu mukaddes yoldan vazgeçmiyecegim... Allah rizasini kazanmak için canla basla çalisan gerçek dava adami agabeylerime; Türk esir olmasin, vatan bölünmesin,; ezan susmasin, bayrak inmesin diye topragin kara bagrina giren aziz sehitlerimize layik olmaya çalisacagim.
Bizden evvel ülkücü olanlar çok çile çekmis; okulundan, isinden atilmis; günlerce mahallelerine girememis; kahpe kursunlarla vucutlari delik desik edilmis... Bize ne oluyor! Bu kadar rahat bir hayat yasamamiza ragmen kendimizi fikir bakimindan yetistirmiyoruz. Yarin bir ateistle, koministle, mezhepsizle, milliyetsizle tartismaya gireskek düsüncelerimizi anlatabilecek miyiz?..."
Degerli kardesim,
Böyle genç yasata bu kadar ince düsünebilen ülkücülerin var olmasi bizleri gururlandiriyor. Bu gencin sözlerine hak vermemek mümkün mü. Maalesef, bu delikanlinin bahsettigi olumsuzluklar içinde debelenen arkadaslarimiz var. Bunlarin çogu iyi niyetli olsalar da bilgisiz olmalari sebebiyle davamiza zarar veriyorlar. Bu genç kardesimizin mektubundan biraz daha alinti yapmak istiyorum. Gencimiz diyor ki:
"...Bu nasil ülkücülük Allah askina!
Ülkücü, Cenab-i Allah'in nizamini yeryüzüne yaymayi gaye edinmistir. Ílâyi kelimetullah ve nizam-i âlem davasi ugruna maliyla, caniyla; her seyiyle mücadele etmeye söz vermis olan ülkücüler, namazsiz.niyazsiz olabilir mi?
Bir insanin kalbini kirmayi, Cenab-i Hakk'a itaatsizlik olarak degerlendiren ülkücüler, gönüllere korku, nefret salabilir mi?
Annesini, babasini, akrabalarini, komsularini inciten insan ülkücü olabilir mi?
Ülkücüler, <<zalime Yavuz, mazluma Yunus>> degil midir?
Türk milletini ilimde, teknikte, maneviyatta dünya milliyetlerinin en önüne geçirmeyi hedefleyen ülkücüler, kahvehanelerde vakit öldürebilir; caddelerde aylak aylak dolasabilir mi?
<<Vatanim, ha ekmegini yemisim, ha ugruna bir kursun!>> diyen ülkücüler, vatan ve millet sevgisini herkesten daha çok tasimiyorlar mi?
Ülkücü, Kuran-i Kerim'de ve hasisi seriflerde tarif edilen Íslâm ahlâkinin örnek yasaticisi degil midir? Ülkücüyü uzaktan görenler onun yasayisina imrenmeli, <<gerçek müslüman iste böyle olur>> demelidir.
Ülkücü, sanli ecdadimiz gibi hürriyete esir olmamali; maddî-manevî her türlü kölelige karsi çikmalidir.
Ülkücü, kendi menfaati ile toplumun menfaati çatistiginda derhal toplumdan yana fedakârlik yapabilmeli; kendi hakkini yedirmiyecegi gibi, milletin hakkini da kimseye gasbettirmemelidir.

[Dilsad Hatun]

Bu ki, anlattığım; Yâr dâvâsıdır
Beş bin Şehîd vermiş, zor dâvâsıdır
Gönüller ışıtan, nûr dâvâsıdır
Nizâm-ı Âleme bendedir canlar
İmânlı Ülkücü gençliktir bunlar

Hakk için her türlü yerden geçtiler
Anadan, babadan, yârdan geçtiler
Dikenli bahçeden, dâr'dan geçtiler
Nizâm-ı Âleme bendedir canlar
İmânlı Ülkücü gençliktir bunlar

Vatana hizmette dur etmediler
Canların vermeye âr etmediler
Gerçeğe gözlerin kör etmediler
Nizâm-ı Âleme bendedir canlar
İmânlı Ülkücü gençliktir bunlar

ARIKAN, ORKAN'I, PEHLİVANOĞLU
ESENDAĞ, DURACIK, KARATAŞ soylu
Saymakla bitmezler, hep Yûsuf huylu
Nizâm-ı Âleme bendedir canlar
İmânlı Ülkücü gençliktir bunlar

ÖNKUZU, ÖZMEN'ler önü tuttular
SAZAK'lar, ÇEYİZ'ler yönü tuttular
ONLAR HİÇ ÖLMEYEN CANI TUTTULAR
Nizâm-ı Âleme bendedir canlar
İmânlı Ülkücü gençliktir bunlar..

[Dilsad Hatun]

Onlar bizim Agabeylerimizdi

Hani herkesin bir dayısı varya, iste onlar bizim dayılarımızdı...

Eylüllerde kaybettik biz sevdiklerimizi, ne kahpe eylülleri unuttuk, ne sönen Ocaklari, nede giden canları...
Ayrılık acısı düsünce cemre, iste o zaman anladık yitirdigimiz ülkü güllerini... Umutları vardı geleceğe dair, gelecegin Turan ülküsüne, yeminleri vardı...

Kahpe kursunlara hedef oldu o umutları, eylüllerde gömdük onlarla beraber, yeserecegini ümit ederek... Olmadı, olmadı onların ellerinde buket Cicekleri, gidecegi sevgilileri olmadi, onlar ülkü denilen nazli gelinin sevdalilariydilar, iste onlar bizim Agabeylerimizdi, hani herkesin bir dayisi varya, iste onlar bizim dayılarımızdı...

O günden bugüne hergün eylül oldu feryat etti yüreklerimiz canlarimiza... Yillar gectikce, yumru gibi oturdu bogazimiza, dügümlendi hasretleri, özlemleri, cözemedik.... Ancak gözlerimizle olur diyebildik, halbuki gök gürültüsü gibi carpardi yüreklerimiz... Iskenceler görüp, kahpe kursunlara kurban verdigimiz canlari, düsündükce küfrettik kahpe eylüllere, yemin ettik öc almaya, alinmadikca öcümüz, gülmeyi haram bildik kendimize... iste onlar bizim Agabeylerimizdi, hani herkesin bir dayısı varya, iste onlar bizim dayılarımızdı...

Süleyman Özmenler, Kılıçkıranlar, Önkuzular, Arıkanlar, Osman Baturlar, Veli Canlar..... Yemin olsun size, alınmadıkca öcünüz, haram olsun gülmek bize, alınmadıkca öcünüz, haram olsun sevmek bize...
Eylüllerde kaybettik biz sevdiklerimizi, O günden bugüne, dalında sevdik gülleri, Inadına..

[Dilsad Hatun]

+ [Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]

+ [Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]