HEP YALNIZLIĞIMIN ARKA SOKAĞINDA..

[mozmen58]

HEP YALNIZLIĞIMIN ARKA SOKAĞINDA..
uzanmalı adam sahilde kayaların üzerine
üşümeli,
hatta iliklerinde soğuğu hissetmeli
sabaha kadar
yıldızlar örtmeli üzerini
ay hasetinden gizlenmeli,
hayal ederken
nefesimde nefesini
İçim sen kesilmeli...

güneş geceyi yol ederken
denizin
dalgaları
şarkısını söylemeli
sevişirken hala
deniz kızı
yosun sarayında ahtopotun kollarında


bir sabahçı kahvesine
düşmeliyim
demli bir çay buğusunda duman gözlerin
sarı saçların
oturmalı yanıma
ellerimi uzatmalıyım
bardağın ince belinde parmaklarım
İçimde özlem kırıklarıyla...


bir şeker
bir gülüş
bir yudum dem
bir yudum sen almalıyım
dudaklarımda dururken tadı son öpüşün...

garsona alakasız bir soru sormalıyım
şaşırmalı mesela
oğlum senin ayakların kaç numara
....neden diye bakmalı biraz mahmur, birazda aptalca
cok yavaş atıyorsun adımlarını demeliyim
İkinci bardak çay yolda soğudu da...
...cebimde son kuruşlar
ses çıkarmalı atınca masaya
umarsızca
Orhan veli olmalıyım,istanbulun kahreden yalnızlığın da...
sana yoksulluğumda yürürken
acil duyguların
aciz sabırsızlığında....


--------
ve sen olmalısın
hep benimle
hep yalnızlığımın arka sokağında...

[Kardelencicegi]

[Üye Olmayanlar Linkleri Göremez. Üye Olmak İçin Tıklayın...]


HOŞGELDİN YALNIZLIĞIM...

Merhaba dost yalnızlığım;
Hoşgeldin, sefalar getirdin gönül evime.
Buyur geç her zamanki yerine, sana yüreğimin sıcaklığını almış
bir fincan kahve ikram edeyim. İçine şeker yerine dostluğumu,
süt yerine sohbetimi koyayım.


Neler gördük seninle, neler yaşadık yalnızlığım!
İhanet hırkasını sırtına geçirmiş ne "dost" yüzleri tanıdık.
Bilmedik, bilemedik yalnızlığım, bunu bize öğretmediler.
Duygu simsarlarının elinde, saf duygularımızın,
üç-beş kuruşa satıldığına şahit olmadık mı?
Yüreğimizden her vuruluşumuzda, her kanayışımızda,
insana duyduğumuz sevgiye sarılmadık mı?
Dönüp dönüpte yaramızı kendimiz sarmadık mı?
İnsanların ikinci yüzlerini sonradan öğrenedik mi, acıyla, hüzünle..


Ahh yalnızlığım!
Bilmedik bilemedik bize bunu öğretmediler.
Yüzümüze vuran yalancı bir güneşe açmadık mı
gönlümüzün tüm çiçeklerini.
Oysa bilemedik yalnızlığım, her yalancı baharın ardından,
zemheri bir ayazın geleceğini. Kaç kere vurulduk,
kaç kere ayaza vurduk, üşüdük, titredik, ne boralara ne fırtınalara
verdik yüreğimizi. Kanadık, incindik bin acı sözle,.


Bilmedik, bilemedik..
Bunları bize öğretmediler yalnızlığım
Bunca şeye rağmen gönlümüzdeki filizleri hep canlı tuttuk,
saldık köklerini filizlerimizin toprak anaya,.
belki şu an zayıf ve cılız ama direniyor.
Biliyorum bir gün o da güçlenecek.. Tıpkı yüreğimizdeki küçük,
masum kız gibi, gözleri ufukta, hep ileriye ve umuda
yürüyecek...
.............................. ...........alıntı