DERS ALINACAK BİR EŞEK HİKAYESİ

[COBANYILDIZI]

Günlerden bir gün, köylerden birinde, bir adamın eşeği kör kuyulardan birinin içine düşmüş. Niye düşer, nasıl düşer diye sormayın. Eşek bu, düşmüş işte.
Hayvancık saatlerce acı içinde kıvranmış, anırmış, sesini duyurmaya çalışmış. Derken eşeğin sahibi gelmiş kuyunun başına.
Bakmış zavallı eşek kuyunun dibinde melül mahzun bakınıyor. Üstelik de yaralı. Bir hal çaresi düşünürken bir koşu gidip köylüleri yardıma çağırmak gelmiş aklına.
Ne yapsak, ne etsek de şu eşeği kuyudan çıkarsak derken, bakmışlar ki hayvan zaten yaralı, belki de kırık çıkığı da var, çok acı çektiği de belli, artık kurtarılsa da işe yaramaz düşüncesiyle çıkarmaktan vazgeçmişler ve üzerini toprakla doldurmaya karar vermişler. Herkes eline geçirebildiği ne varsa başlamışlar kuyuyu toprakla doldurmaya.
Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları her seferinde silkinerek üzerinden atmış. Onlar yukarıdan atmış, eşek silkelenerek her defasında toprağı altına almış.
Derken, ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her defasında biraz daha yükselmiş ve giderek yukarıya çıkmaya başlamış eşek. Köylüler de şaşırmışlar hayvanın giderek yükselmesine. Onlar atmış eşek yükselmiş derken neticede hayvan yukarıya çıkmayı başarmış.
Bu hikâyeyi daha önce duymamıştım. Bu hikâyeyi bana gönderen okuyucumuz altına şöyle bir not düşmüş: “Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Üstümüzü toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla baş etmenin tek yolu sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmaktır. Aydınlığa bir adım daha yaklaşmaktır. Kör kuyuda olsak bile!”
Ne yalan söyleyeyim. Hikâyeyi okuduğumda taşıma suyla değirmen çevirmek, el toprağıyla yükselmek her zaman mümkün müdür sorusu geldi aklıma. Ardından, IMF’den gelecek yardımları düşündüm. IMF girdiği ülkelerden birçoğunu büyük sıkıntılara soktuğu halde, üzerimize serpilen bu toprağı (kredileri) her defasında altımıza alıp yükselebilir miyiz, yoksa hepten batar gider miyiz diye sordum kendi kendime. Konunun uzmanları soruyu daha iyi cevaplandıracaklardır. Biz bu kadarıyla iktifa edelim. (Teşbihte hata olmaz. Anlattığımız sadece bir hikâyeydi. Neyi neye benzetmiş tartışmasına girmeyelim lütfen.)
Seçmen tasvip ediyor mu?
Gündemi geçmeden bir yazı içinde iki konuya temas etmiş olalım.
Hatırlarsanız önce Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek konuşmuştu; 'Oyumuz düşerse çeker gideriz' şeklinde. Cemil Çiçek’in AKP’nin kapatılma davasıyla ilgili Anayasa Mahkemesi’nde yaptığı savunmada; “Önümüzde 29 Mart 2009’da bir mahalli idare seçimi var. Kaybedersek, kaybeden belediye başkanı da gider, meclis üyeleri de gider, vesairesi de gider” dediği yansıdı basına. Kimi basın bunu, yüzde 47 alamazsak çeker gideriz şeklinde yorumladı.
Ardından, AK Parti genel merkezinde düzenlenen ve 29 Mart 2009 tarihinde yapılacak yerel seçimlerin startının verildiği İl Seçim İşleri Başkanları Toplantısı’nda AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Necati Çetinkaya’nın ''Yerel seçimlerde yüzde 47'den fazla oy alarak seçimlerden büyük bir başarıyla çıkacağız” sözleri...
Teşkilatın motive edilmesi ve bir hedef gösterilmesi açısından bu tür sözler elbette önemlidir. Ama basının önünde, kameralar karşısında söylenmeli mi meselesi tamamen ayrıdır. Siz eğer böyle bir iddiayı basının önünde dile getirirseniz, oyunuz yüzde 46’da kaldığında seçimlerde birinci parti bile olsanız başarılı olduğunuzu iddia edemezsiniz. Böyle bir tablo karşısında başarınızı ispatlamak için, CHP lideri Sayın Baykal’ın son 4 genel, 3 yerel seçimde yapageldiği matematik hesaplarıyla durumu açıklama çaresizliğine düşersiniz.
Son olarak Başbakan Erdoğan’ın Hindistan gezisinde söylediği sözler var. Seçimlerde ikinci olursak bırakırım meselesi. Basın dönüş yolculuğunda konu hakkında biraz daha açıklama isteyince, “Başka yerlere çekmeyin, Genel Başkanlığı bırakırım dedim” şeklindeki değerlendirmesi…
İlk açıklama ne kadar gereksizse, düzeltme amacıyla yapılan ikinci açıklama ondan daha kötü bir değerlendirmedir. Genel Başkanlığı bıraktığı halde, Başbakanlığı bırakmak istemeyen bir siyasetçi görüntüsü oluşmuştur… Tıpkı, ikinci dönem başbakanlığında başarısız olan Turgut Özal’la, son başbakanlığında işe yarar hiçbir icraatı olmayan Demirel’in madem başbakanlıkta verimli olamadık bari Çankaya’da soluklanalım demeleri gibi…
Kişisel kanaat olarak, bu tür açıklamaların seçmen nezdinde ciddi bir yansıma bulduğunu düşünmüyorum. İş o noktaya geldiğinde kimin nasıl davranacağını şimdiden öngörmek mümkün değildir. Olursa da ilk olacaktır. Olmadan da bir şey söylemek gereksizdir. Memleketin kahvehanelerinde, “vay be, işte bu…” sedalarının yükseldiğini ve diğer siyasetçilere örnek olması gereken bir davranış olarak algılandığını sanmıyorum. Eğer bu tür söylemler bir böbürlenmeden ve aşırı özgüvenden kaynaklanıyorsa, Hak katında bir rahatsızlık oluşturmasından da endişe ederim.
Velhasıl kelam, çok söz sarf etmek yerine, “durmak yok, yola devam” sözünün içinin doldurulmasını daha çok tercihe şayan bulurum. Aksi söylemlerin seçmen nezdinde, “eğer yeterli oyu vermezseniz dururum ha…” şeklinde itici bir algılamaya neden olması da ihtimal dâhilindedir.
Kaldı ki fazla kibir de iyi değildir.
PROF DR :O/Ö

[HaZaN]

Bu hikâyeyi daha önce duymamıştım. “Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Üstümüzü toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla baş etmenin tek yolu sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmaktır. Aydınlığa bir adım daha yaklaşmaktır. Kör kuyuda olsak bile!”
Ne yalan söyleyeyim. Hikâyeyi okuduğumda taşıma suyla değirmen çevirmek, el toprağıyla yükselmek her zaman mümkün müdür sorusu geldi aklıma.

Ama bak hikayede olduğu gibi el toprağıyla yükseliyormuş; sonuçta bu bir hayvan değil de insan olduğunu düşün o da bir can taşıyor her zaman ben derim ki merhamet, ALLAH (cc) merhametsiz kullarından uzak eylesin bizi, hiçbir zaman ümitlerimizi yitirmeden "bugün ölecekmiş gibi ahiret için; yarın ölecekmiş gibi dünya için çalışın" ne kadar güzel bir sözdür.

Seçimlere gelince hakkımızdan hayırlısı ne ise o olsun, herzaman gelen gideni aratır sonumuz iyiye değil hep kötüye gidiyor ALLAH (cc) yardımcımız olsun.

Emeğine sağlık kardeş hikaye çok güzel.

[COBANYILDIZI]

haklısın cok güzel bir hikaye ve ders alınacak bı hıkaye