0smanlının İhtişamı(yabanci gözü ile)

[*AHISKALI*]

yabancıların gözünden osmanlı ihtişamı:

[yiğidoturan]

paylaşım için teşekkürler bu Osmanlı hakkındaki düşünceleri Acaba bugünki türkler hakkında ne düşünüyorlar bayaa merak ettim

[*AHISKALI*]

yiğidoturan Nickli Üyeden Al?nt?

paylaşım için teşekkürler bu Osmanlı hakkındaki düşünceleri Acaba bugünki türkler hakkında ne düşünüyorlar bayaa merak ettim

haklısın o zamanki düşmanlarımızın bir kısmı en azından mert düşmanlardı bugünküler gibi tamamen iki paralık adamlar değildi

[seva]

Aşağıda anlatılanlar,
"Türk askeri nasıl savaşır?" sorusuna,
bir Amerikalı'nın verdiği cevaptır.


Emekli Yarbay Anthony Herbert,
Amerika'nın en tanınmış savaş kahramanlarından birisidir.
Kore Savaşı patlak verdiğinde, orduya katılmılştır.
Kunuri'de ilk büyük Çin taarruzu sırasında geri çekilen
kendi birliği tarafından, Türk Tugayı'na irtibat görevlisi olarak
verilmiştir.
Kuşatılan ve yokolma tehlikesiyle karşılaşan Türk birliğiyle beraber
kuşatmayı yarmak için mücadele etmiştir.
Kunuri'de Türk askeriyle birlikte verdiği mücadeleden ötürü,
sonradan Türk Ordusu tarafından madalya ile ödüllendirilmiştir.
Kore Savaşı'nı, savaşın en çok madalya kazanan askeri olarak
tamamlamıştır.

Vietnam Savaşı'nda da görev almış ve Yarbay rütbesine yükselerek
tabur komutanı olmuştur. Vietnam Savaşı sırasında gösterdiği başarılarla
adı Amerikan halkı tarafından daha fazla duyulmuş ve bir savaş
kahramanı haline gelmiştir. 1973 yılında Soldier isimli kitabında
anılarını anlatmış ve anılarında Amerikan Ordusu'nun Vietnam'da işlediği insanlık suçlarından bahsetmiştir. Anılarıyla birçok Amerikalı'nın tepkisini çekmiş olsa da, o bugün hala bir kahraman olarak anılır.

İşte, parlak bir askeri kariyere sahip olan Herbert,
henüz genç bir askerken, 1950 yılının soğuk bir Kasım günü,
Kunuri bölgesinde etrafı kuşatılmış bir Türk bölüğüyle birlikte
yaşadıklarını anılarında anlatmıştır.
Aşağıda anlatılanlar,
"Türk askeri nasıl savaşır?" sorusuna,
bir Amerikalı'nın verdiği cevaptır.

Türkler bir bölük kadardılar.
Bulunduğumuz tepe üzerine mevzilerimizi hazırladık ve gelecek emirleri
beklemeye koyulduk.
Ben Türkçe bilmiyordum ve onlardan da ıngilizce konuşan kimse yoktu.
Böylece sessiz ve soğuk bir gece geçirdik.
Ertesi sabah kendimizi Çinliler tarafından kuşatılmış halde bulduk.
Gergindim. Hiç savaş tecrübesi olmayan bir birlikle beraberdim ve onlarla konuşamıyordum.
Onlar ise daha mutlu olamazlardı.Oturup piknik yaptılar.
Ne tarafa baksalar,düşman vardı.
Hangi tarafa ateş etseler Çinlileri öldürebilirlerdi.
Onlar da, tüm sabahı Çinlileri öldürerek geçirdiler.
Ben ise, bir kenarda oturmuş, buradan nasıl çıkacağımızın
planlarını yapıyordum.
Güneş yükseldiğinde herkesin cephanesi iyice azalmıştı ama
Türkler yine de inanılmaz derecede sakindiler.
Bir avcı zinciri oluşturdular,süngülerini taktılar ve sırıtarak
yüzlerini kuzeye döndüler.
Döndükleri yönü gördüm ve anında anladım ki, gitmek istediğim yön
orası değildi.
Ayağa fırladım ve yumruğumu güneye doğru savurmaya başladım.
Türklerin oluşturduğu muharebe hattı güneye doğru çark etti ve birden
kendimi tüm Kore Savaşı içerisinde gördüğüm en mükemmel
eski usül süngü hücumunun içinde buldum.
Buradan şu dersi çıkardım:
Türkler asla tuzağa düşürülemez.
Başı belada olan kişiler, onları kuşatanlardır.
O gün, onları süngülerini kullanırken görmek ilham vericiydi.
Onlar birer savaşçıydi.
Sıradışı bir teknikleri vardı ve bize
Fort Benning'de(Amerikan Piyade Okulu) öğrettikleri gibi değildi.
Düşmanın üzerine atlıyorlar, süngüyü düşmanın karnına sokuyorlar,
etraflarında dönüyor ve tüfeğin kabzasına sol elleriyle bastırarak
düşmanın bağırsaklarını deşiyorlardı.
O güne dair, en canlı şekilde hatırladığım şey ise,
o hücumu izlerken Tanrı'ya veya Birleşmiş Milletler'e veya
Türkler'in bizim yanımızda savaşmasına sebep olan her kimse,
o kişiye karşı duyduğum minnet duygusudur.

ama eğer farkındaysanız çoğu kez savaşlardaki meziyetlerimizden bahsetmişler..sözlerin sahiplerinin yabancı oluşlarının ,yabancı sempatizanlığı oluşturacağını sanmıyorum.bunların yanında şu an ki türkün imajı ve şu son zamanlarda yapılan yorumları da eklemeliydik..bu sözlerin sahiplerinin çoğu osmanlı'nın o biraz ürkütücü demdemesine şahit olmuş şahsiyetler..Lamartine,tasso vs..ama yine çoğununda kurtuluş savaşımızdan için bu sözleri sarf etmiş olmaları koltuk kabartıcı gurur verici..azimliyiz yenilmeziz..öyle kalalım inşallah....