|
|||||||
| SİTE ANA SAYFA | Galeri | Kayıt ol | Yardım | Ajanda | Oyunlar | Bugünki Mesajlar | Arama |
 |
|
|
Seçenekler | Arama | Stil |
|
|
15.11.2008, 00:50
|
#1 |
|
Yeni Yiğido
 
SONOSMANLI58 Şuan
Son Aktivite: 30.03.2010 17:56
Üyelik Tarihi: 12.04.2008
Yaş: 45
Mesajlar: 48
Tecrübe Puanı: 652
 |
--->: sensizlik fakültesi
vefasız
gittin işte yüreğim yangın yeri içim öyle acıyor ki öyle bitmiş haldeyimki gittin işte birde sen gittin herkes gibi sen vardın canımdın benim ama; anlamadın nasıl sevdiğimi anlamadın unutmamam lazım seni bu kalbin seni unutması lazım daralıyorum o gözlerini görüyorum yar ezip gittin beni bu aşk böyle olmamalıydı hani sözlerimiz yeminlerimiz vardı ya neredesin şimdi neden gittin neden neden yapamam sensiz bu aşk bedenime öyle işlemiş ki ne yapsam çıkmıyorsun şu yüreğimden ah bir gelsen uğruna ölmez miyim vermezmiyim bu canımı şimdi halim perişan yokluğun her yeri sardı sanki sanki durdu bu dünya kahretsin unutmaya çalışırken o hayalin çıkıyor karşıma bitti. dimi bitti... karşına geçip haykıra haykıra ağlamak istiyorum içip içip unutmak istiyorum seni yada bu şehirden gitmek istiyorum kokunu duymadığım bir yere sesinin kulaklarımda çınlamadığı bir yere hayalinin dolaşmadığı bir yere sen beni bitirdin bu aşkı değil ellerinle öldürdün o kadar masundu ki içimde yaşadığım aşk ama haketmemişsin şimdi kimler tutacak o ellerini kim sarılacak sana zoruma gidiyor birtanem belki yasaktı bu aşk evet ama bitmemeliydi dayanılmaz bir acı deli gibib severken yoksun yanımda ruhum acı çekiyor çıldırıyorum yalvarıyorum unutayım diye seni ama işşte kahretsin aldandım hesabı vermedengittin işte ne yazık ki ağlayan yine ben oldum sen ise hala aynısın VEFASIZ İNSAFSIZ VE KÖR...
__________________
 YUFKA YÜREKLİLERLE ÇETİN DAĞLAR AŞILMAZ |
|
|
|
|
15.11.2008, 01:36
|
#2 |
|
Usta Yiğido
tatli-dilli Şuan
Son Aktivite: 23.10.2009 23:37
Üyelik Tarihi: 31.07.2008
Yaş: 43
Mesajlar: 2.699
Tecrübe Puanı: 899
|
--->: sensizlik fakültesi
Sensizlik fakültesi... Girmek için ne sınav gerekli, ne lise diploması, ne de ikamet belgesi.. Tek bir şartı var bu fakültenin, SENsizliğin ertesi.. Gittiği an başlıyor ve nefes aldığın sürece devam ediyor. İlk günleri çok zordur. Hani hiç ingilizce bilmiyorsundur da, tüm dersler ingilizcedir ya.. Öyle bir şey işte. Bu fakülteye girene çok rastladım da, mezun olana hiç rastlamadım daha yaşamım boyunca. Dünyanın en büyük yüz ölçümüne sahip, en büyük fakültesi. Adresi belli değil... Belki de evrenin her yeri.. Derslere devam mecburiyetin yok, ama mecbur kalırsın tüm dersleri görmeye. Bir kaç ders sonra seçmeli ders diye seçmeli aşkları seçersin.. En zor ders ilk girdiğindedir. Üstelik de gece dersi.. "Ilk sensiz geceler" yani.. Uyuyamazsın, uyuduğunda ansızın uyanıp sabahı sabah edersin, yarın asılacağını bilen bir mahkum misali.. Duşta, yemekte, otobüste, yolda, evde, işte, cafede, kalabalıkta, yalnız kaldığında, uyurken, içerken, ibadet ederken.. Her saniye devam eder dersler.. Ve bir kez kayıt olmuşsundur.. Ne kaydını dondurabilirsin, ne de bırakıp gidebilirsin.. Kaçmayı denersin bir süre.. Belki kısa bir tatile, belki hiç bilmediğin bir şehre, belki de bildiğin bir şehrin en ücra köşesinde bir yere hapsedersin kendini.. Başaramazsın.. Rektör de, profesör de, öğrenci de sensin.. Yoklama yaparsın bazen.. Yalnizlik.. Burada hocam.. Aferin, bak en azimli sen çıktın.. İlk andan beri devamsızlığın hiç olmadı.. Zamanla azalır, hafifler acılar.. Her gece "unuttum" diye bağırırsın öfkeyle karışık.. "Yeter, yeter" diye yankılanır sesin sessizlikte.. Bazen günlerce hiç aklına gelmez.. Tam "Tamam, mezun oldum" dersin.. Bir şiir, bir şarkı, bir roman, bir mekan hatırlatır seni.. Anlarsın devam ediyor dersler, yer "Sensizlik fakültesi".. Düşünürsün zamanla bilinçlendikçe.. İlk bir kaç ay ümidin vardır, arayacak diye.. Telefon çalar.. "Buyrun, sensizlik fakültesi" diye açmak istersin sessizce.. Ama arayan hep sensizliktir.. Dönecek dersin, gelecek ve vereceğim bitirme tezimi, mezun olacağım bir gün.. Ve bu hayallerle ana dersleri görmeye başlarsın.. 1-Gurur 2-Dönse bile eskisi gibi olur muyuz? 3-Intikam 4-Neden girdim bu fakülteye Dersler uzar, geceler daha da uzar.. Anlamaya çalıştıkların, anlamlandırmaya çalıştıkların, unuttum sanıp ertelediğin gerçekler, anlamsız gerekçeler, uykusuz geceler.. Bir gece bir bakmışsın, her gece derslerde bir ben, bir ben ve bir ben daha.. Tartışmaların başlar.. Bir kızarsın, bir gülersin, bir ağlarsın karşılıklı.. Bilirsin yalnız olduğunu.. Yine de daha bir koyulaşır sohbetleriniz.. Ve nihayet ilk sınavın.. "Bir sizofren olarak yasamayi nasil sürdürebilirim?" Öyle ya.. Bir ben, yalnız kalabalıklarda.. Öyle bir ben, sendeki beni kurtarmaya çabalamakta.. Bir ben, sen sandığı vücutlarda.. Dedim ya, mezun olanı görmedim.. Zaten mezun olunacak bir fakülte de değil.. Tek bildiğim, bu okulun öğrencisinin çok olduğu.. Sakın bu fakülteyi merak etmeyin.. Bir gün olur da girerseniz, çekip gitmeyi de boşuna denemeyin... -alıntı-
__________________
İnsanın bir yarısı nedense hep eksik
ve o eksiği tamamlayayım derken, var olan aşınıyor zamanla... |
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye Okuyor. (0 Kay?tl? Üye Ve 1 Misafir) | |
|
|
Hybrid-Şeklinde
