Beğendiğiniz Şiirler

[Kardelencicegi]

Sevgilerin en güzeli....


bir daha gelirsem dünyaya
gözlerimden inciler yerine
nurlar saçılsın gün ışığına
sözlerimdeki hayaller
gerçeğini yakalasın
taksın yakasına gül gibi
sevgilerin en güzelini...

bir daha gelirsem dünyaya
ayrılık kelimesi yerine
alfabemde kavuşmak olsun
sevda güneşiyle açılsın gökkuşağı
renklerin düşleriyle
yüreğime indirsin alev gibi
sevgilerin en güzelini...

bir daha gelirsem dünyaya
imkansız ulaşılmayan yerine
zamanı dinlemeyen biri olsun
rüzgarıyla nefes versin ömrüme
öyle bir baksın ki gözlerime
ruhuma saplasın kurşun gibi
sevgilerin en güzelini...

[yigidonun_kızı]

Aşk !..


Aşk dediğin nedir ki
Tenden bedenden sıyrık
Çocukların içinde
Yaşadığı bir çığlık

Aşk dediğin nedir ki
Histen nefesten varlık
Umutsuzluk içinde
Karanlığa son ıslık




Ahmet Hamdi Tanpınar

[dark_yamtar58]

GÜL İLE HASBİHAL
Sen ey gül,
Açıp solan,
Kalmayıp giden,
Gülüp ağlayan, ağlatan,
Var yok arası,
Hasret çiçeği,
Kanlı vadi,
Sevda tepesi,
Veda çölü,
Kalbin uzak coğrafyası,
Varlık âyinesi,
Işık tuzağı,
Vuslat serabı,
Açıp solan,
Taze müjde,
Kırılgan yâr,
Varlık kristali,
Yokluk kuyusu.

Sen ey gül,
Göğsümün kanının çiçeği,
Bu seher vakti,
Gün tomurcuklanmadan,
Işık eşyaya vurmadan,
Açılmadan zamanın goncası,
Kapına geldim.
Yola düştüm,
Kalbimde yatan gül aşkıyla,
Aklımı kanatan rengine vurularak.
Yitiğimi bulmak,
Bulduğumu yitirmek için.
'Veda' tepelerinde kurulan devleti
Gül yaprağından devşirmek için.
Şifa gülünü, vefa gülünü, can gülünü,
Sultan gülünü öpmek ve diriltmek/dirilmek için…
Yitirmek için Leylâ’yı ve Lâle’yi,
“La ilahe” diyebilmek için.

Sen ey gül,
Say ki bir bülbül yanı başında,
Ömrüm bir bülbül ağlayışında.
Sesim gül şiiri, kelimelerim şebnem
Ve yağmurla yanağına düşürdüğüm gözyaşında.
Toprağına ölü olup uzanıyorum şimdi.
Sen ey gül,
Sen ne kadar gülsen,
Ne kadar gülersen,
Ne kadar kan dökmek istersen göğsümden,
O kadar bülbülüm ben,
O kadar ağlıyor,
O kadar gülüyorum.
Senin için kanıyorum.
Gül yüzüne kanıyorum.

Sen ey gül,
Hasretin de vuslatın da saadet bana,
Ki bir ömür ediyor hasretin.
Varlığım mecnun bir diken olsa da,
Senin yanında kalıyorum, sana kanıyorum ya.
Vuslat o kadar makbul değil.
Belki, mümkün değil.
Göğsüme her sokuluşunda
Soluşunu da yanımda getiriyorsun.
Öyleyse, sen kendini diken bil ey gül.
Kalbime yetmiyorsun.
Arzuma yetişemiyorsun.
Yalnız gözüm kanıyor sana,
Sahte ışıklar gibi.
Gece ortası yıldız böceği.
Varoldukça yok oluyorsun.
Geldikçe gidiyorsun.

Sen ey gül,
İlk, senin âyinende gördüm yüzümü.
Senin yüzünde aşkımı keşfettim.
Senin yüzünden derde düştüm.
Bir seni senâ ettim, senin övgüne kandım.
Seni yâr ve kendimi var sandım.
Oysa bir 'Ezelî Nazar'ın hatırında var değil miydik?
‘Gizliydim; görünmek istedim’ dedi diye
Düşmüş değil miydik varlık âyinesine?
Ve ne ki, ve ne yazık ki, ve ne hüsran ki,
Birbirimizin yüzünde oyalandık.
‘Görünmek isteyen Cemâl’e kör kaldık.
‘Görmek dileyen Nazar-ı Dekaik-âşina’ya uzak kaldık.
Varlık yâre oldu yüreğimizde, Yâr’in yolundan kaldık.

Sen ey gül,
Ben seni buldum,
Ben sana vardım,
Ben sende durdum.
Ne çare,
Bulduğum yâr aradığım değildir,
Vardığım yöre kalınası değildir,
Durduğum yer kalası değildir.
Yine de vefalısın, bilirim.
O yüzden kanımı akıtırsın,
O yüzden solarak sokulursun koynuma,
Canımı acıtırsın tâ ki,
Bulduğuma razı olmayayım,
Vuslatına kanmayayım.
Şairin “Gül, ey saf çelişki!” dediği diken değsin yüreğime.
Leylâ’dan geçeyim, Ferhat’leyin benlik dağını deleyim,
Ta tahammülü kuşanıp, el açıp Ötelerin Sahibi’ni dileyeyim.
Tâ yalanı, solanı, eskiyeni yakayım,
Gül, kül olsun.
Tâ perde perde açılsın gül yaprakları,
Ölümüm düğünüm olsun.

Ve sen ey gül,
Güllerin solduğu bu yerde,
Ellerin düştüğü bu yerde,
Gözlerin kapandığı bu yerde,
Canların kanadığı bu yerde,
Sen ve ben,
Neden birbirimize bakarız?
Neden bunca senâ, bunca sevda?
Neden?

Ben sende kalamam ey gül.
Sen de bana kalmazsın.

Sen ey gül,
Yalan yanlış aşkların ülkesi.
Yitik sevdaların yöresi.
Buruk buluşmalar köşesi.
Aşkın ve şiirin yakıcı gölgesi
Sen bende kalmazsın.
Ben sana kanamam.

Seni senâ ettiğim yeter artık ey gül!
Söylediklerim şairce değildir gerçi,
Seni senâ etmenin bedeli sözün parçalanmışlığıdır.
Nice gül yaralı şiirlere değmiştir dudağım.
Gül yüzlülerin dergâhında gülücüksüz bırakılmıştır.
Gülü yazmış, güleyazmamıştır.
Gülü bilmiş, gülebilmiş değildir.
Ağlamış, lâkin gözyaşı gül yüzlere değmemiştir.
Gül muştusu beklemiş ve halâ beklemektedir.
Şimdi sen ey gül,
Geri ver emdiğin gözyşlarımı,
Gözüme dönsün yeniden kana buladığın çiğ taneleri,
Tâ ki “Adımları parıltılı, alınları bembeyaz,
Dağılsın evrene gülün mestaneleri.”

Sen ey gül,
Sen Muhammed kokulu gül.
Sen ey gül kokulu Muhammed! (asm)
“Sen ki en büyük Gül’sün, en çok gülü seversin
Söyle bahçıvanına, bir gül de bana versin.”

Sen ey gül,
“Sen ey bahar elçisi, sen ey kutlu güldeste
Senin için cansızlar bile canından geçer.”
Değil mi ki Hafız Senin hatırına mahfuzdur ebediyen,
Fuzûli sözleri, Senin adına fuzûliyattan arındı.
Şiraz’ın rüzgârında, Medine’nin göğünde,
İstanbul’un yüreğinde,
Senin kokundur yâremizi sağaltan,
Senin kokun Yâr’in vechine yüzümüzü çeviren.

Sen ey gül,
Umarım ki yüzüm yüzüne değer.
Duyarım ki, yüzün yüzüme güler.
Ve bilirim ki,
“Gölgeler şehrinde gül,
Kimseler kalmayacak.
Öteler şehrinde gül,
Bir daha solmayacak.”

Solmayacak gül,
Ve Nur’dan yaprakları olacak.


Senai DEMİRCİ

[EyüphanAydın]

Yalnızlık


Bir garip duygu alıp gidiyor içimde...
Sessiz ve derinden.
Ve birgün aniden
Cep telefonumu yalnızca
Çalar saat niyetine kullandığımda
Anladım sırrını
Bu duygu benim yalnızlığımdı...

[Arif Coşkun]

BU VATANA NASIL KIYDILAR

İnsan olan vatanını satar mı?
Suyun içip ekmeğin yediniz,
Dünyada vatandan aziz şey var mı?
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Onu didik didik didiklediler,
saçlarından tutup sürüklediler,
götürüp kâfire: "Buyur..." dediler.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Eli kolu zincirlere vuruluş,
vatan çırıl çıplak yere serilmiş.
Oturmuş göğsüne Teksaslı çavuş.
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

Gün gelir çark düzüne çevrilir,
günü gelir hesabınız görülür.
Günü gelir sualiniz sorulur :
Beyler bu vatana nasıl kıydınız?

N.Hikmet

[Kardelencicegi]

İŞTE GİDİYORUM
Ant içtim gidiyorum işte
uzaklara ardıma hiç bakmadan
söylüyorum son kez seviyorum seni
sen istedin gidiyorum işte
Kalbinin boş sokaklarına yazdım beni
unutmayasın beni diye

hiç bilmediğim uzaklara
yalnızım bu gece yıldızlar gibi
mevsimler hep kış olmuş
her gün yağmur ve kar yağıyor
üşüyorum ellerini arıyorum
sarsın beni diye

zamansı biten aşkın eseriyiz
bu gece şehirde ayrılık var
gecenin sessizliğinde bir ses
haykırıyorum son kez seni seviyorum
kalbinin boş sokaklarında çınlasın diye

yıldızlar geceye küsmüş
isyan bayrağını çekmiş gemiler
birer birer terk ediyor gönül limanı
işte ben de gidiyorum kalbinin boş sokaklarından

elimde el izin
yüreğimde sızın
inim inim ağlattı beni
seviyorum hala seni

bırakıp gittin ayrılıklar denizine beni
üşüsem ne fark eder ölü misali
şikayetim var Tanrı’ya deli gibi sevdim diye
razı değilim bu kaderden bu alınyazısından
alsın bu bedeni bu candan bir daha sevmesin diye

tüketti sevdan beni
yüreğim yangın yeri
son sözüm sana seviyorum seni
sen de kalbinin boş sokaklarında yanasın
benim gibi

şimdi diyecek bir şey kalmadı dilimde
sildim seni de gönlümden
kalmadı sevda ne de aşk sana
yitirdim kendimi sende
sen istedin işte gidiyorum
kalbinin boş sarayından

[Kardelencicegi]

SEN DEĞİLSİN SEN

sen değilsin sen
senin için kıraç topraklarda
güller açtığım sevgili
sen değilsin sen

zamanı durdurup sana koştuğum
engelleri aşıp sana kavuştuğum
rüyalarımda gördüğüm peri kızı
sen değilsin sen

baharımda yapraklarımı döktüren
bana hazan mevsimini yaşatan
ayrılık rüzgarları estiren
sevgi sözcüklerimi küstüren
içime nefret tohumları eken
sen değilsin sen

ardından gecelerce beni ağlatan
geri dönmen için gecelerce duat ettiğim
susuz kalmış çöl ortasında
gördüğüm serap
kurumuş dudaklarımı gözyaşlarınla ıslatan
sen benim sevdiğim değilsin

beni aşık eden kendine
uykuya hasret bırakan gecelerce
geceleyin mehtap’da gördüğüm sevgili
sen değilsin sen

yazdığım bu aşk şiirleri senin için değil
sevdiğim için
yalancı duygularınla
yalancı baharı yaşatan sen değilsin
sevmeseydim seni
dökülmezdi dilimden bu sözler
senin için değil sevmeyi sevdiğim için

sana mecbur olduğum
adını mıh gibi aklımda tuttuğum
her an seni andığım sevgili
sen değilsin sen
yorgun yürüyüşlerimde kavuşmayı düşündüğüm
cananım sen değilsin sen

[Kardelencicegi]

SİLEMİYORSAN KARALIYACAKSIN!!!
Sen benim için hem bir hiç hem de her şeysin…

Giderken bıraktığın yara sonsuz bir acı bıraktı yüreğimde…

‘’sevseydin gitmezdin…gitseydin sevmezsin..’’
Giderken bıraktığın yarayı ne başkası kapatabilir..nede sen…

Hücrelerim paramparça kimi ölü kimi ölüm savaşında..

Aynı yasamaya çalışmak gibi…

Sensiz hayata alışmak gibi…

Varlığında yokluğunda bir savaş aslında…

Büyük bir savaş…

Hiçbir zaman kazanamayacağım bir savaş…

Vazgeçtim her şeyden..sevdan hariç

Ne yasamamın bir önemi var su anda nede gıdısının…

Ne gelişini beklerim..nede beni sevmeni…

Biz bizi bir hiçe harcadık…

Geri dönmek kolay mı?bittik derken tekrar aşkım demek kolay mı ?

Her şeyden zor Çok zor…

Şimdi arasan son kez sesini duymak için nelerimi vermezdim ki…

Bu can yoluna feda…

araya aylar girse de her seferinde dönmüştük birbirimize…

bu kez çok farklı olacak biliyorum…

geri dönüşümüz olsa silmezdik birbirimizi…

daha doğrusu sen beni…

ben seni silsem zaten uğruna bunca yas dökülmezdi…

bunca acı çekilmezdi …

ne var ki öğreniyorum artık

SİLEMİYORSAN KARALIYACAKSIN!!!!!!!

[Kardelencicegi]

Kardelen Çiçeği

Kardelen Çiçeği ve Sen

Sadece bir kardelen çiçeğiydin benim için
Buz gibi havada beyaz örtünün içinden çıkmış
Sade bir kardelen çiçeği
Siyah düşlerimin arasından
Boynu bükülmüş bir hançerle
Kalbimi Söküp Koparacak kadar Asi
İlk görüşte kalbimi çalacak kadar
Masum bir kardelen çiçeği

Gözlerini bile göremeden vuruldum sana
Gözlerine ilk baktığım anı ise hiic sorma
Karların arasında o güzel denizin ne işi vardı
Bilmiyordum amma
Artık senden başka hic bir sey sen olmuyordu bana
İki kere iki SEN
Uğurlu sayım SEN
Mecnunun Leylası SEN
Ferhatın Şirini SEN
Aşkımın adı SEN
SEN Kardelen Çiçeği
Ölümün adı SEN

Nerden bilebilirdim ölümün adının SEN oldugunu
Nerden bilirdim eriyip gideceğini
Nerden bilebilirdim Kardelen Çiçeği

Şimdi Seni düşünüyorum
Simdi karların arasında BEN seni arıyorum
Mecnunun yanında BEN seni soruyorum
Denizlere gözlerindir diye dalıyorum
Orada bile Seni bulamıyorum

Çarem kalmadı artık
Beyaz ÖRTÜNDEN başka
Gel artık Ölüm meleğim
Ben beyaz örtüne gidiyorum
Gel artık deniz Gözlüm
Denizinde Boğuluyorum
Gel artık Kardelen Çiçeğim!!!
Seni Seviyorum



Chevro LET

[yigidonun_kızı]

Yolcu ile Arabacı


— Gurbet ademden(*) kara, hasret ölümden acı.
Ne zaman tükenecek bu yollar, arabacı?
— Henüz bana "Yolunun sonu budur!" denmedi,
Ben ömrümü harcadım, bu yollar tükenmedi.

— Atları hızlı sür ki köye pek geç varmasın,
Nişanlımın gözleri yollarda kararmasın.
— Düştüğüm yollar gibi sonsuzdur benim tasam,
Bekliyenim olsa da razıyım kavuşmasam...

— Bir kere görse gözüm köyün aydınlığını
Kül bağlar içerimde bu kızıl kor yığını.
— Senin de yolun biter, diner gözünde yaşlar,
Benim uğursuz yolum bittiği yerden başlar!

(*)yokluk


Faruk Nafiz Çamlıbel