Üstad Necip fazıl KISAKÜREK şiirleri

[LeyL]

"Muhal farz... Dünyada mevcut ne kadar insan varsa inkâra sapsa... Hayvanlar, nebatlar, cematlar da dile gelse ve bunlar da aynı inkâr sesini bestelese... Fezanın dibi ölçülse ve dibinin dibindeki dipten ilerisinin de tasavvuru kabil olmayan hesabı verilse... Her madde ve her hâdise, vücut hikmetini, “niçin”ini, “nasıl”ını ve “neden”ini mutlak bir anlatışla anlatsa ve bütün bunlar inkârı gerçekleştirmek için olsa... Muhal farz dedim ya; aslında onun emriyle var olan yokluk, var olan varlık gibi dile ve harekete gelse de kendisiyle beraber varlık adına tek şey, tek ümit, tek vücud bırakmasa... Ölüme çare bulsalar, yıldızları bozuk para diye harcasalar, güneşi idare lâmbası gibi kullansalar, mesafeleri dondurup yekpâre bir elmas halinde hâkimiyet tacına oturtsalar ve bu tacı benim başıma geçirseler... Dilim, hafızam, akrabam, vatanım, hatıram, hiçbir şeyim kalmasa... Benim, evet bizzat benim ayaklarımdan saçlarıma kadar her zerrem kendi aleyhime dönse ve beni yalanlasa...

Ben bende kalacak olan tek ve son bir nokta halinde, sana Allahın ve senin Sevgiline iman eden ve O’nun senden getirdiği her ölçüyü hak bilen biricik insan, vücut, kısım, parça, nokta, zerre olur ve böylece kalırım.

Dedim ya, muhal farz, yokluğu bulup da söyletseler ve ona “benden başkası yok!” dedirtseler ben yine O’nun bildirdiği “var” dan ve O’ndan yana kalırım."



Gerçekten müthiş, gerçekten tüyleri diken diken edici ifadeler. Allah bu satırların yazarından razı olsun ve bize satırlar arasında tarif edilen bu imanı nasip eylesin.

Kıyamete kadar gelecek mukaddesatçı Türk gençliğine ithaf edelen bu esere yazılan Takdim yazısının devamı şu şekilde geliyor:

"O’nu böylece anlattıktan sonra ilk mesele: Bu eser bir «Mevlid» mi?... Hayır! Sadece O’na olan eritici aşkımın ve gevşemez bağlılığımın vecd destanı... Vecd, imanın iç şarttı...

Mevlid resmî ibadet şekilleri arasına sokuşturulması bakımından bir «bid’at»tir ve bu yüzden, korkulu bir iş... Hattâ Süleyman Çelebi’nin Müslüman-Türk ruhuna derinden derine sinmiş meşhur «Mevlid»i için, Molla Fenârî Hazretlerinden menfî bir hüküm çıktığı rivayeti vardır.

Menfî hüküm, ancak «Mevlid»in resmî ibadet çerçevesi içinde yer almaya doğru gitmesiyle düşünülebilir ve o mutlak ve mukaddes çerçeve dışında tefekkürî ve tahassüsî ibadete bağlı kaldıkça ve hududunu gözettikçe makbulün makbulü olur.

Benim yapmak istediğim de bu..

Sevgilinin, sevgiliden alıp getirdiği ve her halis sevgi sahibince canını fedaya kadar baş eğilmesi şart, ulvî aşk disiplini şeriatten başka, benim bağlı olabileceğim hiçbir ölçü hayal edilemez. Bu eserin de hem muhteva ve hem tatbikatında aynı ölçüyle ele ve nazara alınması gerekir.

Bu manzumelerden herhangi birini, resmî ibadet şekillerini örselercesine kullanmaya kalkışacak, dinî vecd simsarı «Mevlid» hânendelerinin zift kuyusu dillerine düşürecek teşebbüs sahiplerini şimdiden Allaha havale ederim. Bugün ve yarın, ben sağken veya öldükten sonra böyle bir kapı açmak isteyeceklere «Allahın lâneti üzerilerine olsun!» derim. Yarın, toprak altında, dış dünya dediğimiz kabuk üstü savunmaktan âciz sanılacağım zaman da, bu tenbihimin şiddet ve asabiyetle korumasını, yetiştirilmesinde pay sahibi olduğum, derin ve gerçek mümin, mukaddesatçı yeni Türk gençliğinden beklerim.

Evlerde, meydanlarda, toplantı yerlerinde, sırf dinî tefekkür, tahassüs ve heyecan gayesiyle okunmasına, kalabalıkları sürüklemesine ve ruhları fıkırdatmasına, evet!...

Câmilerde ve ibadet şekilleri arasında yer almasına katiyetle hayır!

Levhaların 63 parça oluşu, mukaddes hayatın yıl sayısından alınan ilhamla... Bu 63 parça içinde (kronolojik-zaman sırasına bağlı) bir tertip bulunsa bile vakaları düpedüz resmetmek yerine onların ruhlarını göstermek gayesi güdülmüş ve herkesin önceden bilmesi veya kolayca öğrenmesi gereken tafsillerden kaçınılmıştır. Dış çizgilerin içine girme ve iç mânalara sokulma hedef ve gayreti...

Bu eser, hararet derecesini termometrelere ifade ettirmekten âciz olduğum bir ruh çilesi içinde 1960-1961 hapsimde yazılmaya başlandı; ve ondan sonra, haşîn hayatın zalim çarkları arasında tekrar gaflet tüneline giren ruhumun kasvet ikliminde 11 yıl uyuyup 1972 Ramazan ayında ve ötesinde, belki daha yakıcı bir çile dürtüşüyle tamamlandı.

Umulur ki; bir gün Türk edebiyatı, bu eseri, yeni zamanların islâmî tahassüste ilk temel kitabı saysın... Ve destanlık çapta cehd sarfetmenin ne demek olduğu bu vesileyle görülsün...

Binyediyüz küsur mısralık, kemmiyette küçük bir destan... Fakat keyfiyette, her kelimesi bir beyin törpülemesine mal olduğuna göre bilmem ne?...

Dâva o Nura yaklaşmak... O Nur ise insanı ve idraki bir ân içinde yakıp kül edici kuvvette...

O halde eser hakkında verilecek hüküm, bu yanış ve kavruluş borcunda hangi derecenin tutulabilip tutulamadığında... Keyfiyet hükmü, ancak böyle bir ölçüyle verilebilir.

Allah’ın «teslim olunuz!» emrini verdiği Gaye-İnsan ve Ufuk-Peygambere, bildiğiniz veya bilmediğiniz, haberini aldığınız veya almadığınız, anlayabildiğiniz veya anlayamadığınız her tarafıyla ve her zerrenizle teslim olmaktan başka gayeniz olmasın!...

Tek başına «doğru» diye bir şey yok; O’nun getirdiği «doğru» diye bir şey var... Bu eser, o gayenin vecd pırıltılarından bir çakıntı ve aşk haykırışlarından bir ses... O kadar...

Ben «hakikat»ten O’na giden değil, O’nu topyekûn kabullendikten sonra O’ndan hakikate gelen müminim.

Hakikat mi? Hakikat sadece Allah’ın dilediği ve O’na bildirdiğidir. Ötesi, yine Allah’ın yaratığı olarak ve müstakil vücudu olmayarak yokluk... Var olmaya bakalım!... O ki, varlık o yüzden...


ESSELÂM

Göklerden son ilâm: Allah bir, bir İslâm.
Şekiller, elif lâm; Ne bir harf, ne kelâm ;
Esselâm, esselâm…

Yer çökük, gök soluk; Diz bükük, saç yoluk.
Ne varsa korkuluk. Ne bir harf, ne kelâm;
Esselâm, esselâm…

Bu hayat bir ezber; Hayattan ne haber,
O’nunla beraber? Ne bir harf ne kelâm;
Esselâm, esselâm…

Ön ve ard, ve sol, Bin yolda yol boyu bu yol.
Emir: Öl, yahut ol! Ne bir harf, ne kelâm;
Esselâm, esselâm...

Elinde alamet izinde selâmet,
Tek isim …Muhammed…
Ne bir harf, ne kelâm;
Esselâm, esselâm

[LeyL]

SEN, FİKİR KADAR GÜZEL;
VE TEK,BİRDEN DAHA TEK!
ITRINI SÜZMÜŞ EZEL;
BEL SENSİN, VARLIK PETEK...


SENSİN ÖLÜME HISAR;
BAKİSİ HEP İNKİSAR...
SAR BİZİ ÇEPÇEVRE SAR,
RAHMET RÜZGARİ ETEK!...

[LeyL]

Eli inmeli, dili düğümlü, kalbi buruk, edası pısırık, sermayesi korkak, işi ürkek, ahlâkı katlanmak, ibadeti saklanmak... Bu mu Müslüman?

[LeyL]

Üsküdar Selimiye Camii imam hatibi Fahri Duran anlatıyor:
Bir gün Ahmet Mekki Efendi’nin oğlu, Prof. Dr. Ahmet Hikmet Üçışık geldi, beni arabasıyla vakıf Guraba Hastanesine götürdü:
”üstad vefat etti, cenazesini sen yıkayacaksın! “dedi, gittik.
Prof. Dr. Süleyman Yalçın, Prof. Dr. Ahmet Hikmet Üçışık ‘la bir kişi daha vardı, şimdi onun adını hatırlayamıyorum.
Cenazeyi yıkadık, havluyla kuruladık, kefene sararken yüzüne şöyle bir baktım… Yanaklarından aşağı gözlerinden, diri insan nasıl ağlıyorsa, aynen öyle yaş aktığını gördüm!...
Kırk yıllık imamım ben! Yüzlerce cenaze yıkadım ben ama bir ölünün gözünden yaş geldiğine ne daha önce ne daha sonra hiç rast gelmedim. Hatırlamıyorum.
İşte o zaman –zaten duyguluydum ama tekrar- öyle duygulandım ki şöyle seslendim:
—Üstadım, ahirete giderken bile bu milletin hali pür melâline ağlayarak gidiyorsun.
Sonraaaa .. Bu durum çok dikkatimi çekti benim. Üstadı yerine tevdi ettikten ne kadar sonraydı bilmem.”Hadis-i Erbain”’de rastladığım bir hadiste, Efendimiz Aleyhisselam: Gaslinden sonra gözlerinden yaş gelen kişiyi kutlayın. Çünkü o cennetliktir.” Buyuruyordu.

[LeyL]

Allah'ın Bildiğini Kuldan Saklamamak!

Kayseri'deydik, Büyük Doğu teşkilatında...
Bir adam getirdiler, "şununla iki kelime konuş!" dediler bana...
Adam geldi. Elinde sigara, Ramazan günü...
Anladım ne tip olduğunu...
Hitap ettim:
"- Sigaranı at da öyle gel karşıma!"
Gayet ucuz bir formülü vardır bu işin... Günün hemen bütün formülleri gibi...
O da aynı şekilde cevap verdi:
"- Allah'ın bildiğini kuldan niye saklıyayım?"
Bu umumî formül...
Devam ettim:
"- Allah senin tenasül aletin olduğunu da biliyor. Niye saklıyorsun?"
Bozuldu, kala kaldı, hiçbir şeye aklı eremedi. "
- Senin bu susman mağlûp olman değildir. Şimdi seni mağlûp edeyim dedim; Allah'ın bilmediği bir şey olabilir mi?..
O her şeyi biliyor. Yalnız senin, Allah'ın bildiğini, yalnız ondan af dileyerek ona tahsis etmen ve onun bildiği şeyi ortaya açıkça, hayâsızca dökmemeni gerektiren bir fakülteye malik olman lâzım...
Sen bundan da mahrum bir bedbahtsın!.."

(Batı Tefekkürü ve İslam Tasavvufu isimli konferansından iktibastır...)

[LeyL]

İftar Topu

İtalyanlara dair bana, çizgisi çizgisine gerçek bir vaka anlattılar, bayıldım. Roma İmparatorluğunun yıkılışından sonra mutlak ve şifasız bir tereddiye uğrıyan bu milletin, cesaret mevzuunda ne olduğunu anlamak için bu vakayı dinlemeli...
Vaka İtalyanlara mutabık olduğu kadar, Arşimed kanunu suya mutabık değildir.
Daima imanı emrindeki cesareti uğrunda paramparça ettiği gibi yine o uğurda bir aralık paramparça olmak tehlikesini yaşıyan Türkiye, 1919 da her bucağından ısırılırken, İtalyan tahtakurularına da Muğla ve civarını rahatsız etmek vazifesi düşmüş ve Muğlada bir İtalyan bölüğü karargah kurmuş. Sağı solu, önü arkası kendi kıtaları tarafından emniyet altında bulunan bu bölük Muğlada boy göstere dursun, Ramazan ayı gelmiş.
Akşam üzeri, mahzun yürekli müslümanlar orucunu bozsun diye hükümet konağının arkasındaki ihtiyar topu öksürtüvermişler.
Bir anda, ama saniyenin onda biri kadar kısa bir anda İtalyan bölüğü, Türkler hücuma geçti vehmile, yatakhanelerine koşmuş, kasetlerini, torbalarını, gitarlarını, kasaturalarını kuşanmış ve çil yavrusu gibi denize doğru koşmuş; 50 kilometreden fazla bir mesafeyi arkasına bile bakmadan aşarak kumsala can atmış.
İftar topunun öksürüğünü duymamış olan ve bölüklerini arayan öbür italyan birlikleri, uzun bir araştırmadan sonra kan kardeşlerini Efes kıyılarında bulmuşlar.
Geçmiş harplerin İtalyanı bu, geçen harplerin İtalyanı bu, geçecek harplerin İtalyanı budur.

10 Temmuz 1939

[LeyL]

Seni bir kazığa oturtsam...
Kazığın sivri ucu, kan boşanan ağzından çıksa...
Gözlerini kızgın demirlerle söndürsem...
Tırnaklarını yavaş yavaş, her saat başı kıl kadar çeke çeke söksem...
Derini ceviz içini açar gibi yüzsem ve kan oturmuş cildine tuz bassam...
Bir serçe aksırınca katıla katıla ağlayacak kadar merhamet hastası ben... Bütün bunları yapsam...
Yine senden hıncımı alamam... Ey nefs!..

[LeyL]

Kapıları yıkarcasına tekmeleyeceğim,
limandaki bütün vapurların ve şehirdeki bütün fabrika bacalarının canavar düdüklerini öttüreceğim,
trafiği durduracağım,
insanları oldukları yerde mıhlayacağım ve gök tavanını yıkan bir sesle haykıracağım geli...yor:

- İnsanlar! Allah var! O'nu düşünmekten başka her işe paydos!...

Bana "deli" mi diyecekler?

Canım kurban, aklın son durağı olan böyle deliliğe!..

nfk

[LeyL]

Fethimizin, dünya görüşümüzün ve zıt medeniyet âlemine karşı taarruz kudretimizin sembolü olan Ayasofya camii bugün müzedir.
Zıt dünyanın bütün orduları, donanmaları, servetleriyle ve her şeyleriyle asırlardan beri yapmak isteyip de beceremediğini,
biz kendi elimizle yapar ve sonra hicap duymadan fethin yıldönümlerine hazırlanırsak, bu halimizi ifadeye MANEVİ İFLAS tabiri yetmez!

-Fetihten şu kadar yıl sonra Bizansdan aşağıya düşürdüğümüz ruh merkezini kurtarmak için 2. bir Fatih'e muhtacız!!!


nfk

[LeyL]

Yalancı şahidin, tesir altında hakimin, kopyacı talebenin, rüşvet kumbarası memurun, cinnete hakikat mührünü basan alimin, manzum nefsaniyet pasaportları deren dalkavuk şairin yüreğine indirecek heyecan ve cezbe kaynağı sadece İSLAMİYETTİR !!!

O Türkiye ki, herkes orada bir kurtarıcı bekler, fakat kendi rey ve teşebbüsüyle beklemez; herkes bu işlerin düzelmesini ister, fakat bu hususta kendisini vazifeli görmez; herkes rezalet ve habasete düşmandır, fakat kimse gaye uğrunda seferberlik zahmetine katlanmaz! Bu ne iştir?!

O Türkiye ki, münevverleri, kendi öz tarihine, mukaddesatına, annesine, kızkardeşine, ırzına ve nihayet Allahına, Peygamberine ve Kuran'ına musallat bir dönmeler grubunun, (Babıali) veya Ankara caddesinde hak ve hakikat adına ne şenaatler ve faz...ahatler tertiplediğini bilir, fakat ses çıkaramaz ve bir lağım faresi gibi vik vik eden bu sesi takunya altında solucan gibi ezemez!..
Bu ne iştir?!

N.F.KISAKÜREK